خلاصه کتاب سالیان ( نویسنده سجاد سامانی )

«سالیان» اثر سجاد سامانی، یک مجموعه غزل چهل گانه است که با زبانی دلنشین و عاطفه ای عمیق، به مضامینی مثل مناجات، عشق آیینی، فقدان و گذر زمان می پردازد و هر غزلش با نام یک سال مشخص شده است. این کتاب برای کسانی که دنبال غزلیات معناگرا و پر از حس هستند، تجربه ای ناب و به یادماندنی خواهد بود.

حالا بیایید صادق باشیم؛ کیست که در این هیاهوی زندگی دنبال یک پناهگاه آرام، یک گوشه دنج برای دلش نگشته باشد؟ جایی که کلمات، مثل نسیمی خنک، روح و روان آدم را نوازش کنند و گره های ناگفته دل را باز کنند. مجموعه شعر «سالیان» سجاد سامانی، درست مثل همین پناهگاه می ماند؛ یک دعوت دلنشین به دنیای غزل های ناب و پر از حرف.

دومین اثر این شاعر جوان و خوش ذوق، نه فقط مجموعه ای از کلمات قافیه دار، که یک سفر عمیق در کوچه پس کوچه های روح آدمیزاد است. سامانی با «سالیان»، اثری را خلق کرده که هم از سنت غزل فارسی ریشه گرفته و هم طراوت و تازگی بیان امروز را دارد. این کتاب فقط یک کتاب شعر نیست؛ یک همراه است برای لحظه های خلوت و فکر کردن. در ادامه این مقاله، می خواهیم با هم قدم به قدم در دنیای «سالیان» بگردیم، ببینیم چه حرف هایی برای گفتن دارد و چرا اینقدر به دل می نشیند.

سجاد سامانی؛ صدای نسل ما در غزل معاصر

قبل از اینکه سر از کار «سالیان» درآوریم، بد نیست کمی با خالق این اثر، یعنی سجاد سامانی آشنا شویم. شاید اسمش را شنیده باشید، یا شاید هم «ایما»، اولین مجموعه شعرش را خوانده باشید. سامانی از آن دست شاعرانی است که خیلی زود توانست جای خودش را در دل مخاطبان شعر معاصر باز کند و با غزل هایش، حرف های مشترک خیلی از ما را به زبانی شیرین و دلنشین بگوید.

از ریاضی تا غزل؛ نگاهی به زندگی و آغاز شاعری سامانی

سجاد سامانی متولد سال ۱۳۷۱ در تهران است. شاید جالب باشد بدانید که او اولش مسیر متفاوتی را انتخاب کرده بود؛ رشته دبیرستانش ریاضی بود. اما خب، گاهی دل آدم، راه دیگری را نشان می دهد. بعد از پیش دانشگاهی، دل به دریا می زند و مسیرش را به سمت علوم انسانی تغییر می دهد. این تغییر رشته، نقطه شروعی می شود برای آشنایی عمیق تر با ادبیات و ورود جدی به دنیای شعر. وقتی پای ذوق و قریحه در میان باشد، آدم راهش را پیدا می کند، حتی اگر مجبور باشد از مسیرهای ناهموار بگذرد.

بیوگرافی سجاد سامانی نشان می دهد که او شاعری خودساخته است که توانسته با پشتکار و استعدادش، به یکی از صداهای مؤثر در غزل معاصر تبدیل شود. از همان سال های اولیه شاعری اش، دغدغه اصلی اش معنا و عاطفه بوده است؛ چیزی که در تمام آثارش، از جمله «سالیان»، به خوبی حس می شود.

ایما؛ آغاز راهی که به سالیان رسید

قبل از اینکه «سالیان» به دست ما برسد، سجاد سامانی با مجموعه شعر «ایما» خودش را به جامعه ادبی معرفی کرده بود. «ایما» هم مثل «سالیان»، با غزل های عاشقانه و عاطفی اش مورد توجه قرار گرفت. می توان گفت «ایما» نقطه آغازین یک مسیر مشخص در شعر سامانی بود؛ مسیری که در آن، شاعر به دنبال بیان احساسات انسانی، عشق، انتظار و گاهی هم دغدغه های آیینی است.

اما «سالیان»، در عین حال که امضای سامانی را پای خودش دارد، یک جور تکامل و پختگی بیشتر را نشان می دهد. اگر «ایما» جوانه می زد، «سالیان» درختی است که شاخ و برگ بیشتری دوانده و سایه اش گسترده تر شده. در «سالیان»، هم مضامین عمیق تر شده اند و هم فرم و زبان شعر به کمال بیشتری رسیده است. این تکامل، برای کسانی که کارهای قبلی شاعر را دنبال کرده اند، یک تجربه جذاب خواهد بود.

سفری در دل «سالیان»؛ کشف مضامین و ساختار

حالا که کمی با سجاد سامانی و مسیر شاعری اش آشنا شدیم، وقت آن است که غرق در دنیای «سالیان» شویم. این کتاب، با یک ساختار خاص و مضامینی غنی، قلب خواننده را نشانه می گیرد و او را به فکر وا می دارد.

ساختار چهل گانه؛ از عدد سال تا گذر عمر

اولین چیزی که در مواجهه با «سالیان» نظر آدم را جلب می کند، ساختار کلی کتاب است. این مجموعه شامل ۴۰ غزل است و نکته جالب تر اینکه، عنوان هر غزل با یک عدد سال شروع می شود. مثلاً «سال ۱۱»، «سال ۲۰» و … این عددگذاری نه فقط یک فرم ساده، بلکه خودش بخشی از مفهوم کلی کتاب است.

ویژگی عنوان گذاری غزل ها بر اساس اعداد سال، این حس را به خواننده می دهد که هر غزل، برشی از زندگی و تجربه های شاعر در یک مقطع زمانی خاص است. این ساختار، به طور ناخودآگاه، مفهوم گذر عمر، خاطرات و تأثیر زمان را بر دغدغه های انسانی به ذهن می آورد. انگار شاعر در حال ورق زدن سال های زندگی اش است و هر غزل، پنجره ای به گذشته یا حال او باز می کند. این ایده ساده، عمق فلسفی زیبایی به مجموعه بخشیده است.

مناجات و نیایش؛ زمزمه ای از عمق وجود

یکی از اصلی ترین مضامین کتاب سالیان، مناجات و راز و نیاز با معبود است. سامانی در غزل هایش، با یک خلوص و سادگی کم نظیر، از حس نیاز و دلدادگی به خداوند حرف می زند. این مناجات ها، آنقدر از دل برمی آید که بی شک به دل هم می نشیند. او سعی نمی کند کلمات را پیچیده کند یا تصاویری غامض بیافریند؛ بلکه با زبانی روشن و صمیمی، حرف های ناگفته دلش را با خدا در میان می گذارد. در این غزل ها، ارتباط با معبود نه یک تکلیف، بلکه یک نیاز عمیق و شیرین است.

این رویکرد به ارتباط با خداوند، باعث می شود که خواننده هم حس نزدیکی بیشتری با شاعر پیدا کند و در این راز و نیاز شریک شود. این غزل ها، حس آرامش و تسلیم را در وجود آدم بیدار می کنند و نشان می دهند که در اوج دلتنگی ها و غربت ها، همیشه جایی برای وصل شدن هست.

عشق؛ از زمین تا آسمان

در «سالیان»، عشق حرف اول را می زند، اما نه فقط عشق زمینی. سامانی به زیبایی تلفیق عشق انسانی با عشق الهی و عرفانی را نشان می دهد. در بسیاری از غزل ها، مخاطب شعر، گاهی معشوق زمینی است که شاعر در فراقش می سوزد و گاهی هم معبود آسمانی است که دل به او سپرده. این دوگانگی و در هم تنیدگی، به غزل ها عمق و بُعد عرفانی خاصی می بخشد.

گاهی حسرت معشوقی را می خورد که رفته و گاهی هم دلتنگ وصال یار ازلی است. این شیوه بیان عشق، از یک طرف با احساسات انسانی ما عجین می شود و از طرف دیگر، ما را به سمت یک معنای عمیق تر و پایدارتر هدایت می کند. انگار شاعر می خواهد بگوید که ریشه همه عشق ها، هرچند زمینی به نظر برسند، به همان عشق یگانه و ازلی برمی گردد.

آیین و ارادت؛ ردپای اهل بیت (ع) در غزل ها

یکی دیگر از مضامین کتاب سالیان، شعر آیینی معاصر است. سجاد سامانی با ارادتی عمیق به اهل بیت (ع)، بخش هایی از غزل هایش را به این موضوع اختصاص داده است. اما این ارادت، نه به شکل شعارگونه، بلکه در بطن احساسات و دغدغه های انسانی شاعر بروز پیدا می کند. او به زیبایی، عشق به معصومین را با دیگر مضامین عاشقانه و عارفانه خود ترکیب می کند.

حضور ارادت به اهل بیت (ع) در این غزل ها، باعث می شود که خوانندگانی که به دنبال اشعار تأملی و معنوی هستند، ارتباط عمیق تری با «سالیان» برقرار کنند. این غزل ها، تجلی گاه باورها و ارادت قلبی شاعر است که با زبانی شیوا و لطیف، به مخاطب عرضه می شود. این همان معناگرایی است که از ویژگی های برجسته سبک شعری سجاد سامانی به حساب می آید.

فقدان، هجران و انتظار؛ حسرت های همیشگی

«سالیان» پر از حس دلتنگی، چشم انتظاری و حسرت است. شاعر در غزل هایش، به زیبایی حس فقدان و هجران را به تصویر می کشد. این فقدان می تواند فقدان معشوق، از دست دادن لحظات خوب گذشته، یا حتی حسرت دوری از معبود باشد. غزل های او، آینه ای برای بازتاب احساس دلتنگی و چشم انتظاری هستند که بسیاری از ما در زندگی روزمره تجربه می کنیم.

این حسرت ها، غزل های «سالیان» را به متنی زنده و ملموس تبدیل می کند. شاعر از زبانی استفاده می کند که غم و اندوه را نه به شکل یأس آلود، بلکه با امید به وصال و پایان انتظار، به تصویر می کشد. این همان چیزی است که به این اشعار، عمق و ماندگاری می بخشد و باعث می شود خواننده، با هر بیت آن ارتباط برقرار کند و از بهترین اشعار سالیان لذت ببرد.

غربت و تنهایی؛ آینه ی زمانه ما

در دنیای شلوغ و پرهیاهوی امروز، احساس تنهایی یکی از دغدغه های مشترک بسیاری از ماست. سجاد سامانی در «سالیان»، به زیبایی این حس غربت و تنهایی را به تصویر می کشد. غزل های او، فضایی را خلق می کنند که در آن، شاعر از تنهایی خود در مواجهه با جهان، یا حتی تنهایی در میان جمع می گوید.

این نوع بیان، باعث می شود که خواننده حس کند تنها نیست و شاعر هم همین حس را تجربه کرده است. این اشعار، نوعی همدردی عمیق را با مخاطب ایجاد می کنند و به او یادآور می شوند که تنهایی، بخشی از تجربه انسانی است و گاهی می توان در همین تنهایی، به خود و به معبود نزدیک تر شد. نقد کتاب سالیان نشان می دهد که این غزل ها به دلیل همین نزدیکی به احساسات انسانی، مورد توجه قرار گرفته اند.

فلسفه زمان و هستی؛ تأملی بر بودن و شدن

همانطور که از نام و ساختار کتاب پیداست، فلسفه زمان و هستی یکی از محورهای اصلی «سالیان» است. شاعر در غزل هایش، نه فقط به گذر سال ها، بلکه به تأثیر زمان بر زندگی، مرگ و هستی می اندیشد. این تأملات، به اشعار عمق فلسفی می بخشند و خواننده را به فکر فرو می برند.

سامانی، زمان را نه فقط یک مفهوم خطی، بلکه یک عنصر فعال در زندگی ما می بیند که هم خاطرات را می سازد و هم آن ها را محو می کند. این تأملات، غزل های او را از صرفاً عاشقانه بودن خارج کرده و به آن ها ابعادی از خرد و بینش می بخشند. این تحلیل اشعار سالیان نشان می دهد که شاعر چگونه توانسته با زبانی ساده، مفاهیم عمیق فلسفی را بیان کند.

چند غزل از دفتر سالیان که باید خواند

حالا وقت آن رسیده که با چند نمونه از بهترین اشعار سالیان بیشتر آشنا شویم. غزل های سجاد سامانی، آنقدر دلنشین و روان هستند که هر بار خواندنشان، حس و حال تازه ای به آدم می دهد. بگذارید با غزل «سال ۱۱» که اتفاقاً در محتوای رقیب هم به آن اشاره شده بود، شروع کنیم:

در وصف تو بسیار سرودیم و ندیدی
یک عمر غزل خوان تو بودیم و ندیدی
با دیدنت ای خاطره ی خوش همگان را
از خاطره ی خویش زدودیم و ندیدی
ای دلزده از سردی آغوش زمانه
ما این همه آغوش گشودیم و ندیدی
موهای تو شعرند و همین چند غزل را
از دفتر شعر تو ربودیم و ندیدی

می بینید؟ چقدر ساده و بی آلایش، اما پر از حس. این غزل به خوبی حس عدم توجه معشوق و دلتنگی شاعر را به تصویر می کشد. شاعر اینجا با یک معشوق ازلی و ابدی سخن می گوید، معشوقی که شاید همان خداوند باشد یا شاید هم همان معشوق ایده آلی که در ذهن همه ماست. تکرار «و ندیدی»، بار عاطفی غزل را سنگین تر می کند و حس نادیده گرفته شدن را به بهترین شکل ممکن انتقال می دهد.

نمونه ای دیگر، غزلی است که شاید نکات کلیدی کتاب سالیان را در خود داشته باشد و به گذر زمان اشاره می کند:

روزهای عمر من با گریه کردن می رود
آبروی ابرها با گریه من می رود
اشک می ریزم ولی هرگز نمی سوزد دلت
اشک ، سوزان است اما کی در آهن می رود ؟
دامن از کف دادن من چیست وقتی پیش تو
عقل و هوش زاهدان پاکدامن می رود
انتظار صبر داری از من و بی فایده است
تا خداحافظ بگویی روحم از تن می رود
نیستی ای عشق و می بینم در این ظلمت سرا
نور ایمان را که از دلهای روشن می رود

این غزل هم چقدر زیبا، حسرتی عمیق را به تصویر می کشد. شاعر در اینجا به وضوح از تأثیر عشق و فقدان آن بر زندگی و حتی ایمان حرف می زند. «آبروی ابرها با گریه من می رود» تصویری فوق العاده از شدت اندوه است. معناگرایی در شعر سجاد سامانی به همین شکل خود را نشان می دهد؛ کلمات ساده، اما تصاویر و مفاهیم عمیق و پربار. این ها فقط دو نمونه کوچک از غزل های پرشماری هستند که در «سالیان» انتظار شما را می کشند.

زبان و فرم سالیان؛ سادگی عمیق

یکی از دلایلی که مجموعه شعر سالیان اینقدر به دل مخاطب می نشیند و به یک اثر محبوب تبدیل شده، به ویژگی های فرمی و زبانی سالیان برمی گردد. سامانی در کارهایش، استادی خاصی در استفاده از زبان دارد.

کلمات آشنا، معناهای تازه

زبان و بیان سجاد سامانی در «سالیان»، سادگی و روانی خاصی دارد. او از کلمات پیچیده و نامأنوس پرهیز می کند. این سادگی، باعث می شود که شعر برای طیف وسیعی از خوانندگان قابل فهم باشد و همه بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. اما این سادگی، به هیچ وجه به معنای سطحی بودن نیست.

شاعر با همین کلمات آشنا و روزمره، به عمق مفاهیم می رسد و معناهای تازه ای را خلق می کند. انتخاب واژگان او دقیق و حساب شده است و هر کلمه، در جای خودش، بار معنایی و عاطفی خاصی را منتقل می کند. این یعنی، شاعر به معناگرایی اهمیت زیادی می دهد و تلاش می کند تا با کمترین کلمات، بیشترین حرف را بزند. بررسی مجموعه شعر سالیان نشان می دهد که این هنر او در انتخاب واژگان، یکی از نقاط قوت اصلی کارش است.

تصاویر ناب و استعاره های دلنشین

در «سالیان»، با تصاویر و استعارات تازه ای روبرو می شویم که ذهن خواننده را به چالش می کشند و او را به دنیای خیال می برند. سامانی استاد خلق تصاویری است که در عین سادگی، بسیار عمیق و تأثیرگذارند. او از استعاراتی استفاده می کند که نه فقط زیبا هستند، بلکه به القای حس و مفهوم شعر کمک شایانی می کنند.

تازگی این تصاویر و استعارات، باعث می شود که شعر کهنه نشود و هر بار خواندنش، طراوت خاص خودش را داشته باشد. این تصاویر، مثل پنجره ای هستند که به دنیای درونی شاعر باز می شوند و خواننده را هم به این دنیا دعوت می کنند. تحلیل اشعار سالیان به خوبی این خلاقیت در تصویرسازی را نشان می دهد.

موسیقی کلام؛ جان و روح غزل ها

غزل، اساساً قالبی موسیقایی است و موسیقی شعر در «سالیان» به بهترین شکل ممکن رعایت شده است. سجاد سامانی به وزن، قافیه و ردیف ها اهمیت زیادی می دهد و آن ها را به گونه ای انتخاب می کند که نه تنها به زیبایی ظاهری شعر کمک می کنند، بلکه به القای حس و حال درونی غزل هم یاری می رسانند.

شاید در نگاه اول متوجه این مهارت نشوید، اما وقتی شعر را می خوانید یا حتی می شنوید، آن موسیقی درونی و آهنگ کلمات است که شما را جذب می کند. این موسیقی، به شعر جان می بخشد و باعث می شود که غزل ها روان و دلنشین بر زبان جاری شوند و به راحتی در ذهن بمانند. همین ویژگی، شنیدن کتاب صوتی سالیان سجاد سامانی را هم به تجربه ای دلپذیر تبدیل کرده است.

نوآوری یا تداوم؟ جایگاه سالیان در غزل امروز

یک سوال مهم این است که آیا «سالیان» نوآوری خاصی در قالب غزل معاصر دارد؟ پاسخ این است که سامانی در عین حال که به سنت غزل فارسی وفادار است و از ساختارهای کلاسیک استفاده می کند، اما با نوآوری ها و تفاوت ها در بیان و انتخاب مضامین، به غزل امروز طراوت و تازگی بخشیده است.

او سعی نکرده فرم را بشکند یا قواعد را زیر پا بگذارد، بلکه در همین چارچوب سنتی، حرف های جدیدی زده و با نگاهی معاصر به دنیا و احساسات انسانی نگریسته است. این هنر او، باعث شده که «سالیان» در میان شعر آیینی معاصر و غزل های معناگرا، جایگاه ویژه ای پیدا کند و به عنوان یک اثر مهم در جایگاه سالیان در شعر معاصر شناخته شود.

سالیان برای چه کسی دلچسب است؟

شاید بپرسید خب، با این همه توضیحات، اصلاً کتاب صوتی سالیان مناسب چه کسانی است؟ یا چه کسانی از خواندن یا شنیدن این مجموعه غزل بیشتر لذت می برند؟ بگذارید کمی عمیق تر به این موضوع نگاه کنیم:

عاشقان غزل های لطیف و دلنشین

اگر شما از آن دسته افرادی هستید که به غزل های سجاد سامانی و به طور کلی غزل های عاشقانه و عاطفی علاقه دارید، «سالیان» برای شما نوشته شده است. این کتاب پر از احساسات ناب و کلمات لطیف است که روح آدم را نوازش می دهد. فرقی نمی کند دنبال شعر عاشقانه عرفانی باشید یا صرفاً شعری برای آرامش دل، در «سالیان» آن را پیدا خواهید کرد.

کسانی که از سادگی در بیان، اما عمق در معنا لذت می برند و به دنبال شعری هستند که نه فقط سرگرمشان کند، بلکه به فکرشان وادارد، بی شک از این مجموعه لذت می برند. این همان معرفی کتاب سالیان سجاد سامانی برای مخاطب عمومی است.

جویندگان معنویت و اشعار آیینی

با توجه به مضامین آیینی و مناجات گونه ای که در «سالیان» وجود دارد، این کتاب می تواند برای افراد مذهبی و عرفانی نیز جذاب باشد. اشعاری که شاعر در آن ها از ارتباط با معبود، اهل بیت (ع) و دغدغه های معنوی می گوید، می توانند خوراک روحی خوبی برای این دسته از خوانندگان باشند.

اگر به دنبال شعری هستید که بتواند عمق معنوی و ارتباط شما با عالم غیب را تقویت کند، «سالیان» گزینه ای بسیار عالی است. این کتاب در واقع پلی است میان احساسات انسانی و جهان معنوی.

دانشجویان و پژوهشگران ادبیات معاصر

برای دانشجویان و پژوهشگران ادبیات، «سالیان» می تواند منبع خوبی برای بررسی مجموعه شعر سالیان، تحلیل اشعار سالیان و بررسی سبک شعری سجاد سامانی باشد. این کتاب به دلیل ساختار خاصش و ترکیب مضامین مختلف، جای کار زیادی برای تحلیل های عمیق تر دارد. از نظر فرمی و محتوایی، «سالیان» نمونه ای خوب از غزل معاصر است که می تواند در پژوهش های ادبی مورد استفاده قرار گیرد.

بنابراین، چه یک خواننده عمومی باشید که به دنبال لذت بردن از شعر است، چه یک پژوهشگر که به دنبال تحلیل های عمیق تر، «سالیان» می تواند برای شما حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد.

چرا باید سالیان را مهم بدانیم؟

حالا شاید این سوال برایتان پیش بیاید که با وجود این همه مجموعه شعر در بازار، چرا باید «سالیان» را بخوانیم و چرا این کتاب اینقدر مهم است؟ دلایل محکمی برای این اهمیت وجود دارد:

پیوند با احساسات عمیق انسانی

مهمترین دلیل برای اهمیت «سالیان»، توانایی آن در برقراری ارتباط با عمیق ترین احساسات انسانی است. سامانی در غزل هایش، از عشق، فقدان، دلتنگی، امید، انتظار و مناجات حرف می زند؛ یعنی تمام آن چیزهایی که در زندگی هر انسانی وجود دارد. او با زبانی صادقانه، به این احساسات می پردازد و همین صداقت است که به دل می نشیند.

خواننده با هر بیت از این کتاب، حس می کند که این حرف ها، حرف های خودش هم هست. این پیوند عمیق عاطفی، باعث می شود که «سالیان» صرفاً یک کتاب شعر نباشد، بلکه به آینه ای برای روح و روان خواننده تبدیل شود. این همان چیزی است که به جایگاه سالیان در شعر معاصر اعتبار می بخشد.

زبان روشن و پرنفوذ

در دورانی که گاهی شعر به سمت پیچیدگی های زبانی و انتزاع محض می رود، سجاد سامانی با «سالیان» نشان می دهد که می توان با زبانی ساده، روان و روشن، حرف های بسیار عمیق و پرمعنا زد. سبک شعری سجاد سامانی بر پایه همین سادگی و نفوذ کلام استوار است.

این زبان، باعث می شود که مخاطب بدون نیاز به تلاش زیاد برای رمزگشایی، بتواند از شعر لذت ببرد و با آن ارتباط برقرار کند. اما این سادگی، هرگز به قیمت سطحی بودن تمام نمی شود؛ بلکه سامانی با همین زبان ساده، به مفاهیم پیچیده فلسفی و عرفانی دست پیدا می کند و آنها را به شکلی دلپذیر بیان می کند.

نگاهی نو به سنت غزل سرایی

«سالیان» در عین وفاداری به قالب غزل که یک سنت دیرینه در ادبیات فارسی است، نگاهی تازه و معاصر به این قالب دارد. سامانی سعی کرده است که غزل را از کلیشه های تکراری دور کند و با تزریق مضامین و احساسات امروزی، به آن جانی دوباره ببخشد. معرفی کتاب سالیان سجاد سامانی نشان می دهد که این اثر، تلفیقی هنرمندانه از سنت و نوآوری است.

این رویکرد، باعث می شود که «سالیان» نه فقط برای دوستداران شعر کلاسیک، بلکه برای نسل جدید هم جذاب و خواندنی باشد. او با غزل هایش، پلی زده میان گذشته و حال، و نشان داده که غزل هنوز هم ظرفیت های زیادی برای بیان حرف های نو و تأثیرگذار دارد.

جمع بندی؛ سالیان در گذر زمان

خلاصه کلام اینکه، «خلاصه کتاب سالیان (نویسنده سجاد سامانی)» را که ورق می زنیم، با یک مجموعه غزل روبه رو هستیم که از هر نظر ارزشمند و خواندنی است. سجاد سامانی با این اثر، نه فقط مهارت خود را در سرودن غزل های زیبا نشان داده، بلکه اثری خلق کرده که می تواند با احساسات عمیق انسانی ما گره بخورد و به روح ما آرامش ببخشد.

از ساختار منحصر به فردش که با اعداد سال پیوند خورده، تا مضامین کتاب سالیان که از مناجات و عشق آیینی گرفته تا فقدان و غربت را در بر می گیرد، همه و همه دست به دست هم داده اند تا یک تجربه ادبی بی نظیر را برای خواننده رقم بزنند. زبان ساده و روان، اما عمیق و پرتصویر سامانی، غزل هایش را برای هر سلیقه ای جذاب می کند.

اگر دنبال اثری هستید که هم روح تان را نوازش کند و هم شما را به فکر و تأمل وادارد، «سالیان» همان چیزی است که به آن نیاز دارید. این کتاب، ماندگار خواهد بود؛ نه فقط به خاطر زیبایی کلماتش، بلکه به خاطر حس و حالی که به خواننده می دهد. پیشنهاد می کنم حتماً این مجموعه شعر را بخوانید و اگر از آن لذت بردید، به سراغ دیگر اشعار سجاد سامانی، مثل «ایما»، هم بروید. مطمئن باشید پشیمان نخواهید شد.