حضرت علی‌اکبر (ع) الگوی مناسب جوانان امروز/ وقتی صبر و احترام با هم می‌آمیزد

حجت‌الاسلام راشد یزدی در گفت‌وگو با سی تی مگ مطرح کرد؛

حجت‌الاسلام و المسلمین محمدکاظم راشد یزدی خطیب و سخنران مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری سی تی مگ درباره برجستگی‌های عمیق شخصیتی‌های حضرت علی‌اکبر (ع) گفت: ایشان می‌تواند الگوی مناسبی برای جوانان ما باشد. نخست اینکه ادای احترام و علاقه عمیقشان نسبت به پدر خیلی قابل تأمل است، از لحاظ شخصی هم صبور و مقاوم هستند و چون خیلی متدین بودند امام حسین (ع) به ایشان احترام والایی می‌گذاشتند.

وی در ادامه افزود:  در همراهی با پدرشان امام حسین (ع) در سفر کربلا بودند در حالی که سواره هستند با فاصله اندکی از حضرت ابی عبدالله (ع) راه می‌روند که اگر پدر هر حاجتی پدر داشتند سریع به کمک او بروند. نکته دیگر خیلی از رفتارهایشان همچون جدشان امیرالمومنین (ع)  بود. پیغمبر یک وقتی روی منبر درباره فضائل ماه رمضان صحبت می‌کردند و امیرالمومنین (ع) هم پای منبر بودند، ایشان سوالی پرسیدند و پیغمبر هم گفتند که عمر  شما هم  در ماه رمضان پایان می‌پذیرد. امام علی (ع) نگفتند که کدام ماه رمضان؟ تنها پرسیدند که آیا زمانی که من عمرم به پایان می‌رسد از لحاظ دینی سالم هستم؟ پیغمبر (ص) هم گفتند بله سالم هستی. امام گفتند الحمدلله که در حال مرگ به حالت سلامت دینی از دنیا می‌روم.

حجت‌الاسلام راشد یزدی اظهار کرد:‌ عین این حرف را امام حسین (ع) در مسیر کربلا نیز زدند. زمانی که خوابشان برده بود و یک مرتبه بیدار شدند و گفتند «انا لله»، حضرت علی اکبر (ع) گفتند که پدرجان چرا «انا لله» می‌گویید؟ مگر بوی مرگ به مشامتان خورده؟ امام حسین (ع) فرمودند که من دراین حال که بودم دیدم منادی دارد ندا می‌دهد که بر این گروه شهادت نوشته شده و مقصدشان مقتلشان است، سپس حضرت علی اکبر (ع) به مقتل می‌رود و می‌پرسد که پدر آیا این راه، راه حق نیست؟ امام گفتند که راه حق است. در اینجا حضرت علی اکبر (ع) بدون هیچ حرف و سخنی به پدر ادای احترام کردند.

وی در ادامه یادآور شد: یک نکته جالب این است که  در روز عاشوراهر کس می‌خواست برای گرفتن اجازه خدمت امام برسد، امام مخالفت می‌کرد. مثلا حضرت قاسم (ع) آمدند، امام گفتند که شما یادگار برادرم هستید، نروید، حضرت ابالفضل (ع) آمدند، گفت گفتند که شما نگهبان خیمه‌ها هستید، نروید حتی جناب حر هم همینطور، اما زمانی که حضرت علی اکبر (ع) پا پیش گذاشتند، امام بدون لحظه‌ای درنگ ایشان را به میدان فرستادند و این بسیار ارزنده است که غیر خدا هیچکس برایشان ارزش نداشت.