تماشاگران از چه چیز «بیبدن» خوش شان آمده و چه چیز فیلم را نپسندیده اند؟

آفتاب نیوز :

دست اندرکاران فیلم معتقد بودند جای فیلم شان در بخش «سودای سیمرغ» است، نه بخش تازه کارها؛ خصوصا که با شروع جشنواره معلوم شد کیفیت اغلب فیلم های «سودای سیمرغ» آنقدر نازل است که نبود «بیبدن» در این بخش به یکی از ضعف های جشنواره و هییت انتخاب تعبیر شد. جنجال بعدی با انتشار گزارش هایی درباره مضمون این فیلم کلید خورد.

هنوز فیلم تدوینش تمام نشده بود و کسی از داستان و مضمون آن خبر نداشت که برخی رسانه ها در برابر آن موضع گرفتند و از مسیولان خواستار توقف روند تولید این فیلم شدند. ظاهرا این رسانه ها از اینکه جریانی در سینما راه افتاده که پرونده های جنایی واقعی را دستمایه کار خود قرار می دهد، ناراضی بودند و این وضع را ضربه به اقتدار دستگاه قضا می دانستند.

اینکه این رسانه ها با چه تحلیل و چه دیدگاهی به این نتیجه رسیده بودند، بسیار قابل تامل است، اما به هر حال حتی فیلم هایی که برای سال های طولانی در محاق توقیف مانده اند، اول ساخته شده اند و بعد به اصطلاح گرفتار تادیب و تنبیه. فیلم نساخته و تمام نشده را با چه توجیهی می شود زیر سوال برد و برای آن ضرر و زیان متصور شد؟ خلاصه بعد از اولین نمایش فیلم در جشنواره که معلوم شد داستان فیلم چیست و چه نگاهی به روند یک پرونده جنایی از ابتدا تا فرجام دارد، دیگر صدای اعتراضی از جایی به گوش نرسید.

حاشیه بعدی فیلم که خیلی زود، پیش از اینکه به جنجال تبدیل شود، جمع وجور شد، به اظهارنظر خانواده غزاله شکور برمی گشت که بعد از نمایش فیلم در جشنواره اعلام کردند قصد شکایت از سازندگان فیلم به دلیل ورود به حریم خصوصی زندگی شان را دارند که بعدا هم دیگر خبری در این باره منتشر نشد و احتمالا برداشت مثبتی که فیلم از پدر و مادر دختر مقتول ارایه می دهد، در اینکه دنباله ماجرا را نگیرند موثر بود. البته مرتضی علیزاده، کارگردان فیلم، بار ها در گفتگو با رسانه ها اعلام کرد که این فیلم بر اساس پرونده مشهور «غزاله و آرمان» نیست و ترکیبی از چند پرونده مشابه است. با این حال شباهت میان خط اصلی داستان فیلم و پرونده غزاله و آرمان بیشتر از آن است که بتوان منکر آن شد. فیلم از 23 اسفند به عنوان یکی از 7 فیلم نوروزی روی پرده رفته و دومین فیلم موفق اکران نوروزی شده.

سینمارو هایی که به تماشای فیلم نشسته اند از چه چیز آن خوش شان آمده و چه چیز فیلم را نپسندیده اند؟ جواب این سوالات را در گزیده ای از نظرات تماشاگران که از وب سایت سینماتیکت گرد آوردیم پیدا می کنید. ما صرفا غلط های املایی و نشانه گذاری ها را اصلاح کردیم.

* بعد از مدت ها یه فیلم عالی با بازی سوپراستار ها دیدم. لذت بردم.

* بسیار عالی با بازی سوپراستار سینمای ایران الناز شاکردوست … فوق العاده احساسی و زیبا.

* بنظرم خیلی لازمه همه ببیند این فیلم رو، چون کلی مطالب مهم همراه فیلم متوجه میشیم.

* فیلم خوبی بود، ولی سروش صحت برای پدر ارغوان زیادی آروم بود و بعضی موضوع ها رو وسط فیلم رها کرده بودند.

* بهترین فیلم با بهترین مضمون، مخصوص جوان ها که حتما باید ببینند. بازی ها بسیار باورپذیر و جذاب که واقعا چندجا موفق به درآوردن اشک بیننده شد.

* به نظرم خیلی ضعیف و بی حس بود. اون حس و حالی که باید به بیننده منتقل می شد تا بتونی درد و غم رو حس کنی نداشت. فقط بازی الناز شاکردوست و گلاره عباسی مثل همیشه عالی بود و نوید پورفرج اصلا به این نقش نمی اومد. خودشو تو نقشش پیدا نمی کرد. خودشم باور به نقشش نداشت. درکل بد نبود، خوب هم نبود.

* فیلمی پرمحتوا و آموزنده برای همه خانواده ها و نسل جوان امروز که با نقش آفرینی فوق العاده آقای پژمان جمشیدی زیبایی فیلم چندین برابر شد. (پیشنهاد میشه)

* دغدغه فیلم قابل احترامه، اما متاسفانه در اجرا یه سری ضعف های متعدد میبینیم. بنده اسپویل نمیکنم، اما میشه فهمید که فیلم قصد داره یکی از کاراکتر ها رو منفور جلوه بده، در حالی که بعدا سعی در مظلوم جلوه دادنش داره. همین عدم ثبات در فیلمنامه در نتیجه گیری پایانی هم تاثیرشو میگذاره.

* ترکیب شاکردوست و صحت ترکیب جذابی نبود و شاید هم آقای صحت نتونسته بودن بار احساسی نقشو درست منتقل کنن. تشکر از زحمات کارگردان و بازیگران خوب فیلم مثل خانم شاکردوست و آقای پورفرج.

* بعد از مدت ها آخر فیلم اشکم دراومد.

* یه خورده بازی الناز شاکردوست بد نیست، ولی بقیه افتضاح هستن. میشد با این موضوع فیلمنامه جذاب تر و با ریتم تندتر نوشت. کارگردانی خیلی ضعیف. ارزش یکبار دیدن رو داره.

* اگر از بازی بی روح سروش صحت و ضعف های داستانی فیلمنامه بگذریم (مگه میشه پرونده با چنین ضعف هایی بره دادگاه؟ صحنه جرم بازسازی نشده، وسط دادگاه یه دفعه میگن نتیجه آزمایش خون اومد. بگذریم)، فیلم خوب با ایده قشنگیه.

* بعد از مدت ها یک فیلم غیر کمدی نگاه کردم و در عین تلخ بودن فیلم، حسابی لذت بردم و به فکر فرو رفتم. بازی الناز شاکردوست خیلی خوب بود. به شدت به پدر و مادر ها پیشنهاد میکنم.

* یه فیلم کسل کننده و خواب آور بخصوص آخر های فیلم با بازی های بسیار بد، به خصوص خانوم الناز شاکردوست. درکل حیف وقت که برای دیدن این فیلم بگذارید.

* اونطور که باید و شاید ملتهب و هیجانی و کوبنده نبود. تقصیر بازیگران نبود. کارگردانی ضعیف بوده یا شایدم فیلمنامه. از ده بهش 5 میدم. موضوع فیلم و احساسات بد نیست خداییش، ولی توقعم بالاتر بود.

* بنظرم فیلمی بسیار پرمحتوا و مفید بود، اما نقش بازپرس خیلی هندی بود. ولی در کل برای هر پدرومادری ارزش حداقل یه بار دیدن رو داره و توصیه میکنم حتما ببینید.

* فیلم خیلی خوبیه، فقط وقتی برید که از لحاظ احساسی حال خوبی داشته باشید، خیلی غمگینه، ولی حتما ببینید.

تماشاگران از چه چیز «بیبدن» خوش شان آمده و چه چیز فیلم را نپسندیده اند؟

نتیجه گیری:

1. رویکرد ملودراماتیک فیلم را چه آن ها که دوستش داشتند و چه آن ها که نداشتند، دریافته اند. حجم بالای موسیقی، بازی های اورکت، وفور لحظات احساسی و تزریق هیجان به فیلمنامه نه از طریق پیرنگ که با اتفاقات و حوادث ناگهانی مجموعه ای از رویکرد ملودرام وطنی در قبال سوژه است.

2. فیلم جدی و غیر کمدی برای تماشاگران مترادف با پیام و آموزش و درس گرفتن است. ذهنیتی رسوب کرده از دهه 1360 که در آن برهه در سینما بسیار رواج داشت و در دهه های بعدی هم از طریق تلویزیون و فیلم های عموما منتسب به جریان معناگرا تداوم یافت.

3. بازی ها و انتخاب بازیگران به دل اغلب تماشاگران ننشسته. سینمای ایران با بحران بازیگر روبه رو است و در سال های بعد بیشتر از این مشکل ضربه خواهد خورد.