کم کردن کارمزد اتریوم

کم کردن کارمزد اتریوم یا همان «گس فی» یکی از دغدغه های همیشگی کاربران این شبکه ست، خصوصاً وقتی شبکه شلوغ میشه و قیمت ها سر به فلک می کشن. خوشبختانه راه های مختلفی برای مدیریت و کاهش این هزینه ها وجود داره که اگه باهاشون آشنا باشید، می تونید تراکنش هاتون رو خیلی اقتصادی تر انجام بدید و از شر هزینه های اضافی خلاص بشید.

این روزها دیگه کمتر کسی رو پیدا می کنید که تو دنیای کریپتو فعال باشه و اسم اتریوم رو نشنیده باشه. اتریوم، قلب تپنده بخش زیادی از دنیای بلاکچین و ارزهای دیجیتال محسوب میشه. از قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز (dApps) بگیرید تا دنیای جذاب دیفای (DeFi) و ان اف تی ها (NFT)، همه جا ردپای اتریوم به چشم می خوره. اما خب، این محبوبیت و کاربرد گسترده یه چالش بزرگ هم با خودش آورده: کارمزد بالای اتریوم یا همون گس فی (Gas Fee) که حسابی می تونه جیبتون رو خالی کنه.

تصور کنید می خواید یه ان اف تی بخرید یا یه توکن رو جابه جا کنید و می بینید که کارمزدش از خود مبلغ تراکنش هم بیشتره! اینجاست که اهمیت دونستن راه های کم کردن کارمزد اتریوم خودش رو نشون میده. تو این مقاله قراره با هم یک سفر کامل داشته باشیم. اول می فهمیم گس فی اصلاً چیه و چرا این قدر زیاده، بعدش هم کلی راهکار عملی و به روز رو بررسی می کنیم تا بتونید با خیال راحت تری تو این شبکه فعالیت کنید و دیگه نگران هزینه های سرسام آور نباشید.

گس (Gas) اتریوم چیه و چرا باید بابتش پول بدیم؟

اگه بخوایم خیلی ساده بگیم، گس مثل سوخت اتومبیل می مونه. همون طور که ماشین برای حرکت به بنزین نیاز داره، شبکه اتریوم هم برای انجام هر عملیاتی به «گس» احتیاج داره. وقتی شما یه تراکنش رو تو شبکه اتریوم انجام میدید، چه یه انتقال ساده اتر باشه، چه معامله تو یه صرافی غیرمتمرکز یا حتی مینت کردن یه ان اف تی، عملاً دارید به ماشین مجازی اتریوم (EVM) دستور میدید که یه سری کار محاسباتی رو انجام بده.

گس فی (Gas Fee) دقیقاً همون هزینه ایه که شما بابت مصرف این سوخت (گس) پرداخت می کنید. این هزینه به ولیدیتورهای شبکه (افرادی که مسئول پردازش و تأیید تراکنش ها هستن) میرسه تا اونا تشویق بشن و شبکه رو امن و فعال نگه دارن. واحد اندازه گیری گس «جی وی» (Gwei) هست که هر ۱ میلیارد Gwei برابر با ۱ اتر (ETH) هست. پس وقتی می شنویم گس ۵۰ Gwei هست، یعنی ۵۰ میلیاردیم اتر رو باید بابت هر واحد گس پرداخت کنیم.

یه نکته خیلی مهم که خیلیا رو گیج می کنه اینه که حتی اگه تراکنش شما موفق نباشه و به هر دلیلی شکست بخوره، باز هم باید گس فی رو پرداخت کنید! دلیلش هم اینه که ولیدیتورها منابع محاسباتی و زمان خودشون رو صرف بررسی و تلاش برای اجرای تراکنش شما کردن و این هزینه، جبران اون تلاشه، نه تضمین موفقیتش.

مکانیسم محاسبه کارمزد اتریوم: یه نگاه عمیق به EIP-1559

قبل از آگوست ۲۰۲۱ و آپدیت «لندن»، نحوه محاسبه کارمزد اتریوم یه جورایی شبیه به مزایده بود؛ هر کی بیشتر پیشنهاد می داد، تراکنش ش زودتر انجام می شد. اما با معرفی پیشنهاد بهبود اتریوم ۱۵۵۹ (EIP-1559)، اوضاع خیلی شفاف تر و کارآمدتر شد.

اجزای اصلی کارمزد در سیستم جدید

حالا کارمزد تو اتریوم از دو بخش اصلی تشکیل میشه:

1. کارمزد پایه (Base Fee): این قسمت، حداقل هزینه ایه که برای قرار گرفتن تراکنش شما تو یه بلاک لازمه. خود پروتکل اتریوم به صورت الگوریتمی و بر اساس میزان شلوغی شبکه، این کارمزد رو تعیین می کنه و نکته جالبش اینجاست که این بخش از کارمزد

2. انعام اولویت (Priority Fee / Tip): این یه هزینه اختیاریه که شما مستقیماً به ولیدیتورها پرداخت می کنید تا اونا تراکنش شما رو زودتر پردازش کنن. وقتی شبکه شلوغه و عجله دارید، می تونید این انعام رو بیشتر کنید تا تراکنش تون تو اولویت قرار بگیره.

یه مفهوم دیگه هم داریم به اسم محدودیت گس (Gas Limit). این یعنی شما تعیین می کنید که حداکثر چقدر گس برای تراکنش تون حاضر هستید پرداخت کنید. مثلاً یه انتقال ساده ETH حدود ۲۱,۰۰۰ واحد گس می خواد، اما تعامل با یه قرارداد هوشمند پیچیده ممکنه صدها هزار واحد گس مصرف کنه. اگه تراکنش شما کمتر از این حد مصرف کنه، باقی مانده گس به کیف پولتون برگردونده میشه.

پس، فرمول کلی محاسبه کارمزد اینجوری میشه:

(کارمزد پایه + انعام اولویت) × واحدهای گس مصرف شده = هزینه کل تراکنش

مثلاً، اگه کارمزد پایه ۵۰ Gwei باشه، شما ۱۰ Gwei انعام بدید و تراکنش شما ۲۱,۰۰۰ واحد گس مصرف کنه، هزینه کل میشه: (۵۰ + ۱۰) × ۲۱,۰۰۰ = ۱,۲۶۰,۰۰۰ Gwei. این عدد رو اگه به اتر تبدیل کنید (با تقسیم بر ۱ میلیارد)، میشه ۰.۰۰۱۲۶ ETH.

چرا اصلاً به گس فی اتریوم نیاز داریم؟

شاید بپرسید خب چرا اتریوم رو مجانی نمی کنن که این مشکلات پیش نیاد؟ واقعیت اینه که کارمزدها صرفاً یه مزاحمت نیستن، بلکه نقش حیاتی تو امنیت، پایداری و عملکرد صحیح شبکه اتریوم دارن. بیاین ببینیم چرا:

۱. تضمین امنیت و پاداش ولیدیتورها

ولیدیتورها یا اعتبارسنج ها کسانی هستن که با استیک کردن (سپرده گذاری) اترهای خودشون، مسئولیت پردازش، تأیید و اضافه کردن بلاک های جدید به شبکه رو به عهده دارن. این کار انرژی، سخت افزار و تخصص فنی می خواد. کارمزدهای گس، به ویژه انعام اولویت، همون پاداشی هستن که اونا بابت تلاش و هزینه هاشون دریافت می کنن. بدون این پاداش، انگیزه ای برای مشارکت و حفظ امنیت شبکه وجود نداره.

۲. جلوگیری از اسپم و حملات مخرب

اگه تراکنش ها مجانی بودن، هر کسی می تونست با ارسال بی شمار تراکنش بی ارزش، شبکه رو فلج کنه و مانع از انجام کارهای مهم بقیه بشه (چیزی شبیه حملات DDoS). وجود کارمزد، حتی اگه خیلی کم باشه، ارسال حجم زیادی از تراکنش های بی معنی رو از نظر اقتصادی خیلی پرهزینه و ناممکن می کنه. اینجوری منابع محدود شبکه برای کارهای مفید حفظ میشه.

۳. تخصیص بهینه منابع محدود

ظرفیت هر بلاک تو اتریوم محدوده. این محدودیت عمداً وجود داره تا شبکه غیرمتمرکز بمونه و هر کسی با یه سخت افزار معمولی هم بتونه نود (Node) خودش رو راه اندازی کنه. خب، وقتی فضای بلاک کمه، کارمزدها مثل یه مکانیزم قیمت گذاری پویا عمل می کنن. کسانی که برای تراکنش شون عجله دارن، انعام بیشتری میدن و اینجوری فضای بلاک به کسانی میرسه که بیشترین ارزش رو براش قائلن. دقیقاً مثل ترافیک تو شهر که وقتی شلوغ میشه، قیمت تاکسی های اینترنتی هم بالاتر میره.

چرا کارمزد اتریوم این قدر بالاست؟ (دردسر اصلی!)

قبول کنیم، مهم ترین دغدغه ای که شما رو به این مقاله رسونده، همین کارمزدهای بالای اتریومه. این هزینه بالا از ترکیب چند عامل مهم نشأت می گیره:

۱. ازدحام و تقاضای بالای شبکه (Network Congestion)

این دلیل اصلی و شماره یک کارمزدهای بالاست. وقتی تعداد زیادی از کاربران همزمان می خوان تراکنش انجام بدن یا با یه قرارداد هوشمند کار کنن، تقاضا برای فضای بلاک از عرضه بیشتر میشه. تو این رقابت، هر کی انعام (Priority Fee) بیشتری بده، تراکنش ش زودتر پردازش میشه. این رقابت باعث میشه قیمت کلی گس حسابی بره بالا. نمونه های بارز این ازدحام رو تو دوره رونق دیفای تو سال ۲۰۲۰ و بعدتر تو سال ۲۰۲۱ که ان اف تی ها حسابی ترکوندن، دیدیم.

۲. پیچیدگی تراکنش ها

همه تراکنش ها مثل هم نیستن. یه انتقال ساده اتر، کار محاسباتی زیادی نمی خواد. اما اگه بخواید تو یه صرافی غیرمتمرکز مثل یونی سواپ چندتا توکن رو با هم معامله کنید، تو یه استخر نقدینگی دیفای پول بذارید یا یه ان اف تی بسازید، این عملیات ها به گس خیلی بیشتری نیاز دارن. هر چقدر عملیات پیچیده تر باشه، گس مصرفی و در نتیجه کارمزد بالاتر میره.

۳. محدودیت ذاتی ظرفیت بلاک

همون طور که قبلاً گفتیم، هر بلاک تو اتریوم یه سقف مشخصی برای گس داره. این محدودیت برای حفظ غیرمتمرکز بودن شبکه لازمه. اما خب، همین محدودیت باعث میشه تو زمان های اوج شلوغی، فضای کافی برای همه وجود نداشته باشه و رقابت برای اون فضای محدود، قیمت ها رو بالا ببره.

۴. قیمت خود اتر (ETH)

یادتون نره که کارمزدها با اتر پرداخت میشن. پس حتی اگه گس بر حسب Gwei عدد کمی باشه، اگه قیمت خود ETH بالا بره، هزینه دلاری نهایی تراکنش هم بیشتر میشه. مثلاً اگه قیمت ETH از ۱۰۰۰ دلار به ۲۰۰۰ دلار برسه، همون مقدار گس فی هم دو برابر گرون تر میشه.

راهکارهای عملی و اثبات شده برای کم کردن کارمزد اتریوم

خب، حالا که فهمیدیم درد کجاست و چرا کارمزدها این قدر زیادن، وقتشه بریم سراغ بخش جذاب ماجرا: چطور می تونیم این هزینه ها رو کم کنیم؟ باور کنید با کمی دانش و انتخاب های هوشمندانه، میشه حسابی تو هزینه ها صرفه جویی کرد.

۱. زمان بندی هوشمندانه تراکنش ها و استفاده از ابزارهای ردیاب گس

قیمت گس تو طول شبانه روز و هفته مثل نوسانات ترافیک تو شهر، بالا و پایین میشه. معمولاً تو ساعات اوج کاری تو آمریکا و اروپا، یعنی وقتی که همه دارن با دیفای و ان اف تی ها ور میرن، گس فی به اوج خودش می رسه. در عوض، آخر هفته ها و ساعات پایانی شب یا اوایل صبح به وقت جهانی (UTC)، شبکه خلوت تره و کارمزدها هم پایین تر میان. اگه تراکنش تون عجله نداره، می تونید اونو برای این ساعات برنامه ریزی کنید.

برای اینکه از این نوسانات باخبر بشید، باید از ابزارهای ردیاب گس (Gas Trackers) استفاده کنید. سایت هایی مثل Etherscan Gas Tracker، GasNow یا DefiLlama Gas، قیمت های لحظه ای گس رو برای سرعت های مختلف (کند، استاندارد، سریع) بهتون نشون میدن. حتی خیلی از کیف پول ها مثل متامسک، این قابلیت رو تو خودشون دارن و بهتون اجازه میدن گس رو به صورت دستی تنظیم کنید. البته حواستون باشه که اگه گس رو خیلی کم انتخاب کنید، ممکنه تراکنش تون تو شبکه گیر کنه یا حتی شکست بخوره!

چند تا نکته عملی:

• ساعات کم ترافیک: اواخر شب (مثلاً بعد از نیمه شب تا صبح به وقت تهران)، و روزهای شنبه و یکشنبه معمولاً ارزان ترین زمان ها هستن.
• تنظیم دستی گس در متامسک: وقتی می خواید تراکنشی رو تو متامسک انجام بدید، قبل از تأیید، روی گزینه Edit یا Advanced Options کلیک کنید. اونجا می تونید Base Fee (یا Max Fee) و Priority Fee (Tip) رو به صورت دستی تنظیم کنید. ابزارهای ردیاب گس می تونن بهتون بگن چه اعدادی مناسب ترن.

۲. استفاده از راه حل های مقیاس پذیری لایه دوم (Layer 2) و سایدچین ها (Sidechains)

اگه بخوایم صادق باشیم، این مؤثرترین راه برای کم کردن کارمزد اتریوم هست. راه حل های لایه دوم و سایدچین ها مثل یه بزرگراه کمکی برای شبکه اتریوم عمل می کنن. اونا بار ترافیکی و محاسباتی رو از روی اتریوم اصلی (که بهش لایه ۱ میگن) برمی دارن، تراکنش ها رو تو یه محیط موازی، سریع تر و خیلی ارزون تر پردازش می کنن و بعدش فقط نتیجه نهایی رو به صورت خلاصه به لایه ۱ برمی گردونن. این کار می تونه هزینه ها رو تا ۹۰-۹۵ درصد کاهش بده!

رول آپ های آپتیمیستیک (Optimistic Rollups)

اینها راه حل های لایه ۲ هستن که امنیتشون رو مستقیماً از اتریوم اصلی می گیرن. مثل آربیتروم (Arbitrum) و آپتیمیزم (Optimism). اونا تراکنش ها رو تو لایه ۲ پردازش می کنن و فرض رو بر این میذارن که همه تراکنش ها معتبرن. البته یه دوره زمانی برای چالش دارن (مثلاً ۷ روز) که توش میشه تقلب رو اثبات کرد. اگه تقلب اثبات نشه، تراکنش ها نهایی میشن.

رول آپ های دانش صفر (ZK-Rollups)

اینها هم راه حل های لایه ۲ هستن، اما با یه روش پیشرفته تر. مثل zkSync و StarkWare. اونا با استفاده از اثبات های رمزنگاری پیچیده (Zero-Knowledge Proofs)، صحت تراکنش ها رو تو لایه ۲ اثبات می کنن و فقط اثبات رو به لایه ۱ میفرستن. این روش امنیت خیلی بالایی داره و نهایی سازی تراکنش هاش هم سریع تر از آپتیمیستیک رول آپ هاست.

سایدچین ها (Sidechains)

مثل پالیگان (Polygon PoS). اینها بلاکچین های مستقل هستن که موازی با اتریوم کار می کنن. خودشون مکانیزم اجماع و ولیدیتورهای مستقل دارن. این استقلال بهشون سرعت و ارزونی زیادی میده، اما امنیتشون مستقیماً از اتریوم اصلی تأمین نمیشه و به امنیت ولیدیتورهای خودشون بستگی داره.

چجوری ازشون استفاده کنیم؟ شما باید دارایی هاتون رو با استفاده از یک «پل» (Bridge) از شبکه اصلی اتریوم به شبکه لایه ۲ یا سایدچین مورد نظرتون منتقل کنید. این فرآیند ممکنه خودش یه مقدار کارمزد تو شبکه اتریوم اصلی داشته باشه، اما بعدش تراکنش هاتون تو لایه ۲ خیلی ارزون تر انجام میشن.

ویژگی	Ethereum (L1)	Arbitrum One	Optimism Mainnet	Polygon PoS	zkSync Era	Starknet
نوع راه حل	لایه ۱ اصلی	رول آپ آپتیمیستیک	رول آپ آپتیمیستیک	سایدچین	رول آپ دانش صفر	رول آپ دانش صفر
مدل امنیتی	پایه امنیت همه	امنیت اتریوم	امنیت اتریوم	امنیت مستقل	امنیت اتریوم	امنیت اتریوم
میانگین هزینه (حدودی)	بالا (۱۰-۱۰۰ دلار+)	بسیار پایین (۰.۰۵-۰.۵ دلار)	بسیار پایین (۰.۰۱-۰.۲ دلار)	پایین (۰.۰۰۵-۰.۱ دلار)	بسیار پایین (۰.۰۵-۰.۵ دلار)	بسیار پایین (۰.۱۰-۱ دلار)
سرعت نهایی سازی	حدود ۱۳-۱۵ ثانیه	تقریباً فوری در L2، ۷ روز تا L1	تقریباً فوری در L2، ۷ روز تا L1	تقریباً فوری در L2	تقریباً فوری در L2، ساعت ها تا L1	تقریباً فوری در L2، ساعت ها تا L1
dAppهای محبوب	Uniswap, Aave, Compound	GMX, Aave, Uniswap	Synthetix, Velodrome, Uniswap	Aave, QuickSwap, OpenSea	SyncSwap, Mute.io	StarkDefi, JediSwap
توکن بومی برای کارمزد	ETH	ETH	ETH	MATIC	ETH	ETH

۳. دسته بندی تراکنش ها (Transaction Batching) و حساب های هوشمند

اگه نیاز دارید چندتا کار رو همزمان انجام بدید، مثلاً چندتا توکن رو جابه جا کنید یا تو چندتا پروتکل دیفای فعالیت کنید، می تونید از تکنیک دسته بندی تراکنش ها استفاده کنید. به جای اینکه هر عملیات رو جداگانه بفرستید (و هر بار کارمزد پایه رو بدید)، می تونید همه شون رو تو یه تراکنش واحد بسته بندی کنید. اینجوری فقط یه بار کارمزد پایه رو پرداخت می کنید و تو هزینه ها صرفه جویی میشه.

کیف پول های قرارداد هوشمند مثل Ambire Wallet یا Argent این قابلیت رو دارن. اونا به شما اجازه میدن چندتا عملیات مختلف رو تو یه مرحله انجام بدید. حتی متامسک هم داره از استانداردهای جدیدی مثل EIP-5792 پشتیبانی می کنه تا قابلیت حساب های هوشمند و دسته بندی تراکنش ها رو بهش اضافه کنه.

۴. استفاده از dAppهای بهینه و تجمیع کننده های DEX

همه برنامه های غیرمتمرکز (dApps) مثل هم کدنویسی نشدن. بعضی از توسعه دهنده ها باهوش تر عمل کردن و قراردادهای هوشمندی رو نوشتن که برای انجام همون کار، گس کمتری مصرف می کنن. پس همیشه ارزش داره که کمی تحقیق کنید و سراغ dAppهایی برید که بهینه سازی گس رو تو اولویت قرار دادن.

یه راهکار دیگه استفاده از تجمیع کننده های صرافی غیرمتمرکز (DEX Aggregators) هست. به جای اینکه مستقیماً از یه صرافی مثل یونی سواپ استفاده کنید، می تونید از پلتفرم هایی مثل 1inch، CoW Swap یا Paraswap استفاده کنید. این تجمیع کننده ها مثل یه موتور جستجو عمل می کنن؛ اونا همزمان چندین صرافی غیرمتمرکز و استخر نقدینگی رو اسکن می کنن تا بهترین نرخ و کمترین کارمزد رو برای معامله شما پیدا کنن. اینجوری شما عملاً ارزون ترین مسیر رو برای تراکنش تون انتخاب می کنید.

۵. شبیه سازی تراکنش ها برای جلوگیری از شکست و هدر رفتن گس

یادتونه گفتیم حتی برای تراکنش های ناموفق هم باید کارمزد پرداخت کنید؟ این موضوع می تونه تو تعاملات پیچیده دیفای که احتمال شکست خوردن تراکنش بیشتره، حسابی جیب آدم رو خالی کنه. برای جلوگیری از این ضرر، می تونید تراکنش هاتون رو شبیه سازی کنید.

پلتفرم هایی مثل Tenderly و DeFi Saver (خصوصاً با حالت Recipe Creator and Simulation Mode) به شما اجازه میدن قبل از اینکه واقعاً تراکنش رو به شبکه بفرستید، اونو شبیه سازی کنید. این ابزارها بهتون نشون میدن که اگه تراکنش رو الان بفرستید، چه اتفاقی میفته، چقدر گس مصرف میشه و آیا موفق میشه یا نه. اگه قرار باشه شکست بخوره، بهتون اطلاع میدن تا جلوی هدر رفتن گس رو بگیرید.

۶. بهینه سازی قراردادهای هوشمند (راهکاری برای توسعه دهندگان، اطلاعاتی برای کاربران)

اگه توسعه دهنده هستید یا صرفاً دوست دارید بدونید، باید بگیم که خود توسعه دهندگان هم می تونن با کدنویسی کارآمدتر، مصرف گس قراردادهای هوشمندشون رو کاهش بدن. مثلاً با کم کردن تعداد دفعاتی که اطلاعات تو حافظه بلاکچین ذخیره میشن (Storage Writes)، میشه گس کمتری مصرف کرد. این موضوع به طور غیرمستقیم به کم شدن کارمزد اتریوم برای کاربران نهایی هم کمک می کنه.

۷. انتخاب کیف پول های با قابلیت مدیریت پیشرفته گس

خیلی از کیف پول های ارز دیجیتال، قابلیت های مدیریت گس رو تو خودشون دارن. همون طور که قبلاً گفتیم، متامسک یکی از بهترین ها تو این زمینه هست که بهتون اجازه میده تنظیمات گس رو به صورت پیشرفته دست کاری کنید. قبل از انتخاب کیف پول، حتماً بررسی کنید که آیا این قابلیت ها رو داره یا نه.

۸. نکات اختصاصی برای یونی سواپ و متامسک

چون یونی سواپ و متامسک از پرکاربردترین ابزارها تو اکوسیستم اتریوم هستن، بد نیست چند نکته اختصاصی رو هم برای اونا بدونید:

• یونی سواپ (Uniswap): برای کاهش گس تو یونی سواپ، بهترین راه استفاده از همون راه حل های لایه ۲ (مثل آربیتروم و آپتیمیزم) هست. همچنین می تونید از تجمیع کننده های DEX مثل 1inch استفاده کنید که بهترین مسیر رو با کمترین گس براتون پیدا می کنن.
• متامسک (MetaMask): تو متامسک، علاوه بر تنظیم دستی گس، می تونید شبکه های لایه ۲ رو به کیف پولتون اضافه کنید و دارایی هاتون رو به اونجا منتقل کنید. اینجوری اکثر تراکنش هاتون با کارمزد بسیار پایین تر انجام میشن.

آیا توکن های گس (Gas Tokens) راهکار مناسبی هستند؟ (ابراز احتیاط!)

شاید تو مقاله های قدیمی تر یا جاهای دیگه به گوشتون خورده باشه که میشه از توکن های گس مثل GST استفاده کرد. این توکن ها یه مکانیزم پیچیده داشتن که به شما اجازه می داد وقتی گس ارزونه، گس ذخیره کنید و وقتی گرون شد، اونا رو بازیابی کنید و به نوعی کارمزدتون رو کم کنید.

اما یه خبر مهم: توکن های گس دیگه راهکار مناسب و توصیه شده ای نیستن و عملاً منسوخ شدن. با به روزرسانی EIP-1559 (که بالاتر راجع بهش صحبت کردیم)، بخش Base Fee تراکنش ها سوزونده میشه. این تغییر باعث شد مکانیزم اصلی که توکن های گس روش کار می کردن، از بین بره و استفاده از اونا دیگه سودی نداشته باشه. علاوه بر این، استفاده از این توکن ها پیچیدگی های خاص خودش رو داشت و حتی می تونست اثرات منفی روی شبکه بذاره.

پس اگه جایی به این اصطلاح برخوردید، بدونید که برای کاربران عمومی، دیگه راهکار کارآمد و امنی برای کم کردن کارمزد اتریوم به حساب نمیاد و بهتره سراغ روش های به روزتر و مؤثرتر برید.

آینده کارمزدهای اتریوم: به روزرسانی های آتی و تأثیر آن ها

حالا که درباره راه های کم کردن کارمزد اتریوم صحبت کردیم، بد نیست یه نگاهی هم به آینده بندازیم. تیم اتریوم همیشه در حال کار روی بهبود شبکه هست و چند تا به روزرسانی مهم تو راهه که ممکنه روی کارمزدها تأثیر بذاره:

• The Merge (اثبات سهام): این به روزرسانی که قبلاً انجام شده، مکانیزم اجماع اتریوم رو از اثبات کار (Proof of Work) به اثبات سهام (Proof of Stake) تغییر داد. این تغییر بیشتر روی امنیت و کارایی شبکه تأثیر گذاشت و لزوماً کارمزدها رو به صورت مستقیم کاهش نداد، اما زیرساخت لازم برای به روزرسانی های بعدی رو فراهم کرد.
• Danksharding: این به روزرسانی بزرگیه که تو آینده قراره اجرا بشه و هدف اصلیش افزایش چشمگیر مقیاس پذیری اتریوم هست. با پیاده سازی شاردینگ (تقسیم شبکه به بخش های کوچکتر)، اتریوم می تونه تعداد تراکنش های بیشتری رو همزمان پردازش کنه و این موضوع در نهایت باعث کاهش چشمگیر کارمزدها برای همه کاربران خواهد شد.

پس با اینکه هنوز با کارمزدهای بالا دست و پنجه نرم می کنیم، اما چشم انداز آینده امیدوارکننده ست و راه حل های دائمی تری تو راه هستن.

جمع بندی

کم کردن کارمزد اتریوم یه چالش واقعیه، خصوصاً برای کسانی که تازه وارد این دنیا شدن یا مدام با دیفای و ان اف تی ها سر و کار دارن. اما همون طور که دیدیم، این هزینه نشونه تقاضای زیاد برای این پلتفرم پیشرو هست و مهم تر از اون، کاربران در برابر این هزینه ها کاملاً بی دفاع نیستن.

تو این مقاله با هم مفاهیم پایه ای گس، مکانیسم EIP-1559 و دلایل بالا بودن کارمزدها رو مرور کردیم. مهم تر از همه، کلی راهکار عملی و اثبات شده رو بهتون معرفی کردیم: از زمان بندی هوشمندانه تراکنش ها و استفاده از ابزارهای ردیاب گس گرفته تا مهاجرت به راه حل های لایه ۲ و سایدچین ها، استفاده از دسته بندی تراکنش ها، انتخاب dAppهای بهینه و تجمیع کننده های DEX، و شبیه سازی تراکنش ها برای جلوگیری از شکست.

یادتون باشه که با دانش و ابزارهای مناسب، می تونید هزینه های اتریوم رو حسابی کنترل کنید و تجربه کاربری بهتری داشته باشید. پس دیگه نگران کارمزدهای بالا نباشید و با خیال راحت تری تو این اکوسیستم جذاب فعالیت کنید!

شما تا حالا کدوم یکی از این راه ها رو امتحان کردید؟ به نظرتون کدومشون مؤثرتر بوده؟ تجربه هاتون رو با ما در میون بذارید.