چگونه امتحان انشا را ۲۰ بگیریم

گرفتن نمره ۲۰ توی انشا شاید در نگاه اول یه آرزوی دست نیافتنی به نظر برسه، اما با یاد گرفتن چند تا قلق و کمی تمرین، می تونی حسابی انشات رو متحول کنی و به همون نمره بیست دلخواهت برسی. انشا مثل یک نقاشی می مونه که با کلمات کشیده میشه و با تمرین و تکنیک های خاص، هر کسی می تونه یه نقاش کلمات ماهر بشه.

بچه ها، درس انشا و نگارش نه فقط یه درس توی برنامه هفتگی مدرسه، که یه مهارت زندگیه! تا حالا فکر کردید چرا بعضیا می تونن اینقدر قشنگ حرف بزنن و منظورشون رو واضح برسونن؟ چرا بعضیا نامه های رسمی یا حتی پست های شبکه های اجتماعیشون اینقدر جذابه؟ جوابش اینجاست: چون اونا مهارت های نگارشی خوبی دارن. این مقاله براتون یه راهنمای کامل و دوستانه است که چطور از صفر تا صد، انشاتون رو قوی کنید و توی امتحان، با اعتمادبه نفس تمام، یه ۲۰ خوشگل بگیرید. پس با ما همراه باشید تا ببینیم چطور می تونیم این غول به ظاهر ترسناک رو رام کنیم و ازش یه دوست خوب برای خودمون بسازیم!

چرا ۲۰ گرفتن در انشا فراتر از یک نمره است؟ (اهمیت درس انشا)

شاید بگی خب نمره انشا که آخرش می ره تو کارنامه و تموم میشه میره پی کارش. اما واقعیت اینه که انشا فراتر از یه نمره ساده است. نمره انشا اول از همه روی معدل کل و کارنامه نهایی شما اثر مستقیم می ذاره. یعنی یه ۲۰ تو انشا می تونه معدلت رو حسابی بکشه بالا و یه ۱۹ یا ۱۸ هم می تونه کلی ازش کم کنه. پس اهمیتش تو همین اول کاری کاملاً مشخصه.

اما داستان به همین جا ختم نمیشه. انشا نویسی، مغز شما رو حسابی به چالش می کشه و باعث میشه قدرت تفکرتون، توانایی تحلیل مسائل و حتی خلاقیتتون چند برابر بشه. وقتی می خواید یه انشا بنویسید، باید ایده ها رو تو ذهنتون سازماندهی کنید، براشون یه مسیر مشخص بچینید و بعد روی کاغذ بیارید. این کار باعث میشه ذهنتون منظم تر بشه و حتی توی درسای دیگه هم به کمکتون بیاد.

جدا از همه اینا، انشا یعنی یاد گرفتن چطور فکرامون رو قشنگ و واضح بیان کنیم. یعنی شما یاد می گیرید چطور چیزی که تو دلتونه یا تو ذهنته رو به بهترین شکل ممکن، با کلمات درست و جملات قشنگ روی کاغذ بیارید. این مهارت توی زندگی روزمره، از حرف زدن با دوستات تا ارائه یه پروژه تو دانشگاه یا حتی نوشتن یه ایمیل کاری، خیلی به دردتون می خوره. یه انشای قوی، نشونه یه ذهن منظمه که می تونه حرف هاش رو با وضوح و تاثیرگذاری بالا بیان کنه. پس ۲۰ گرفتن تو انشا، در واقع یه سرمایه گذاری برای آینده خودتونه.

بخش اول: پیش نیازهای طلایی برای تقویت مهارت انشا نویسی (مهارت افزایی قبل از امتحان)

قبل از اینکه بخوایم سراغ شب امتحان و استراتژی های اون بریم، باید یه سری کارهای اساسی رو انجام بدیم که مثل آجرهای یه ساختمون محکم، پایه های انشای ما رو قوی کنن. این پیش نیازها، همون مهارت هایی هستن که اگه خوب تقویتشون کنیم، دیگه لازم نیست شب امتحان انشا استرس بگیریم و به زور کلمه بچینیم کنار هم. بیاین ببینیم چی ان:

غنی سازی گنجینه واژگان و عبارات

واژه ها، مثل رنگ ها برای یه نقاش می مونن. هر چقدر رنگ های بیشتری داشته باشی، تابلوی قشنگ تری می کشی. برای انشا هم همینطوره. هر چقدر کلمه و عبارت بیشتری تو ذهنت داشته باشی، انشای غنی تر و جذاب تری می نویسی. یه راه عالی برای این کار، خواندن کتاب های غیردرسی هست. منظورم رمان های داستانی، داستان های کوتاه، شعرهای قشنگ، یا حتی مقالات علمی ساده ست. وقتی می خونی، مغزت ناخودآگاه با کلمات و جمله بندی های جدید آشنا میشه. سعی کن موقع خوندن، فقط چشم هات رو حرکت ندی؛ فعالانه بخون. یعنی چی؟ یعنی هر کلمه یا عبارتی که برات جدیده یا قشنگه، زیرش خط بکش یا هایلایت کن. بعد از تموم شدن خوندنت، اونا رو تو یه دفترچه مخصوص یادداشت کن.

اینجا می رسیم به قسمت یادداشت برداری فعال و ساخت دفترچه کلمات. یه دفترچه کوچولو بردار و هر کلمه قشنگ یا جدیدی که یاد می گیری، با معنی و حتی یه مثال از کاربردش تو اون بنویس. مثلاً اگه کلمه مبهوت رو یاد گرفتی، بنویس: مبهوت: شگفت زده، غرق در حیرت. مثال: او از دیدن عظمت طبیعت، مبهوت شد. همچنین، مترادف های کلمات رو هم بنویس تا برای یه کلمه، چند تا گزینه داشته باشی. این دفترچه کلمات، گنجینه شماست که می تونی هر وقت نیاز داشتی، ازش استفاده کنی. یادت نره که استفاده از فرهنگ لغت هم خیلی مهمه. هر کلمه ای که معنی دقیقش رو نمی دونی یا کاربردش رو نفهمیدی، سرچ کن. این کار باعث میشه دایره لغاتت هر روز بزرگ تر و قوی تر بشه.

پرورش قدرت مشاهده و جزئی نگری

یه نویسنده خوب، چشم های بینایی داره. یعنی به چیزایی نگاه می کنه که شاید بقیه از کنارش بی تفاوت رد بشن. اطراف ما پر از جزئیات قشنگ و جالبه که می تونیم ازشون برای نوشتن انشا استفاده کنیم. برای تقویت این مهارت، سعی کن تو طول روز، به هر چیزی که می بینی، می شنوی، بو می کشی، مزه می کنی یا لمس می کنی، دقت بیشتری داشته باشی. مثلاً وقتی از پنجره اتاقت به بیرون نگاه می کنی، فقط درخت رو نبین. ببین برگ هاش چه رنگیه، شاخه هاش چطور تو هوا حرکت می کنن، چه پرنده ای روش نشسته، صدای باد لای برگ هاش چطوره. این یعنی چشمان بینا، ذهن پویا.

یه تمرین خیلی باحال برای این قسمت، تمرین توصیف پنج حسی هست. یه شیء ساده رو انتخاب کن، مثلاً یه لیوان چایی. حالا سعی کن اونو با همه حواست توصیف کنی: رنگش چطوره (دیدن)، بخار ازش بلند میشه و چه بویی داره (بوییدن)، وقتی می خوریش چه مزه ای داره (چشیدن)، صدای هم زدن قاشق توش چطوره (شنیدن)، و جنس لیوان و حس گرمای دستت وقتی اونو می گیری چطوره (لمس کردن). این تمرین های جزئی نگری، باعث میشه نوشته هات زنده و ملموس بشن و خواننده بتونه با تمام وجودش انشای تو رو حس کنه.

مهارت در جمله سازی و پاراگراف نویسی منسجم

انشای خوب، مثل یه پازل می مونه که تکه های کوچیکش (جمله ها) با نظم و ترتیب کنار هم قرار گرفتن و یه تصویر کامل (پاراگراف) رو ساختن. برای شروع، لازم نیست جملات خیلی پیچیده بنویسی. از سادگی شروع کن. جملات کوتاه و ساده بساز. مثلاً آسمان آبی است. بعداً می تونی همین جمله رو گسترش بدی: آسمان آبی صاف و بی ابری، خبر از روزی آفتابی و دلنشین می داد. یه تمرین جالب اینه که کلمات نامرتبط رو به هم وصل کنی. مثلاً کلمات کتاب و آسمان رو چطور تو یه جمله به کار می بری؟ کتاب هایی در مورد ستاره شناسی می خواند تا اسرار آسمان شب را کشف کند.

اهمیت ساختار یک پاراگراف عالی رو دست کم نگیر. هر پاراگراف باید یه ایده اصلی داشته باشه که با یه جمله موضوعی شروع میشه. بعدش، با جملات بسط دهنده، اون ایده رو توضیح میدی، مثال میزنی، یا جزئیات بیشتری بهش اضافه می کنی. در آخر هم با یه جمله نتیجه گیری، پاراگراف رو به اتمام می رسونی که معمولاً خلاصه ای از ایده اصلیه یا اون رو به پاراگراف بعدی وصل می کنه. و یادت باشه، خلاصه نویسی هنر کاهش است. یعنی باید یاد بگیری چطور حرفات رو بدون زیاده گویی و با کمترین کلمات ممکن، بیان کنی. برای این کار، یه متن رو بخون و سعی کن تو سه خط خلاصه اش کنی. بعد همون سه خط رو تو یه خط خلاصه کن. این تمرین کمک می کنه تا کلمات اضافه ی نوشته هات رو حذف کنی و مطلب رو به صورت موجز و مفید ارائه بدی.

آشنایی و به کارگیری هوشمندانه آرایه های ادبی

آرایه های ادبی، مثل ادویه و چاشنی غذا می مونن. اگه به اندازه و درست استفاده بشن، به انشات مزه و زیبایی خاصی میدن. نیازی نیست تمام آرایه های ادبی رو حفظ کنی. همین که با آرایه های پرکاربرد مثل تشبیه (مثال: لبخندش مثل خورشید گرم بود)، استعاره (مثال: خورشید مهربان، زمین را نوازش می کرد)، کنایه (مثال: سر به زیر انداختن کنایه از خجالت کشیدن)، سجع (مثال: هرچه کنی، کشت همان بدروی) و تضاد (مثال: خوبی و بدی دو روی یک سکه اند) آشنا باشی، کافیه. البته با مثال های ساده و قابل فهم، می تونی حسابی باهاشون رفیق بشی و تو نوشته هات ازشون استفاده کنی.

اما راز استفاده صحیح از آرایه ها در تعادل اونه. نباید تو استفاده از آرایه ها افراط کنی که انشات مصنوعی و پر از جملات غیرطبیعی بشه. آرایه باید به طور طبیعی و هوشمندانه تو متن جا بگیره، نه اینکه به زور توش چپونده بشه. یه انشای خوب، مثل یه باغ زیباست که گل های رنگارنگ (آرایه ها) توش به اندازه کاشته شدن، نه اینکه هر گوشه اش یه دسته گل بزرگ باشه که چشم رو بزنه. سعی کن با تمرین، یه حس شهودی پیدا کنی که کی و کجا از چه آرایه ای استفاده کنی که انشات قشنگ تر بشه، نه شلوغ تر.

تمرین مستمر و تنوع در نگارش

مهم ترین نکته برای ۲۰ گرفتن تو انشا، تمرینه! مثل یه ورزشکار که هر روز تمرین می کنه تا قوی تر بشه، شما هم باید هر روز تمرین نوشتن کنی. لازم نیست هر روز یه انشای کامل بنویسی. همین که روزانه چند خط در مورد هر چیزی که به ذهنت می رسه بنویسی، کافیه. مثلاً اتفاقات روز، حس و حالت، یا حتی یه خاطره کوچیک. این کار باعث میشه قلمت روان بشه و دیگه موقع نوشتن دستت نلرزه و مغزت قفل نکنه.

برای تنوع هم می تونی تمرین های باحالی انجام بدی. مثلاً تبدیل شعر به نثر و بالعکس. یه شعر کوتاه رو انتخاب کن و سعی کن اون رو به صورت یه متن معمولی و داستانی بنویسی. یا برعکس، یه متن کوتاه رو به شعر تبدیل کن. این تمرین خلاقیتت رو حسابی فعال می کنه. یه ایده دیگه، نوشتن از دید اشیاء یا حیواناته. مثلاً فرض کن یه درختی و داری دنیا رو از دید خودت توصیف می کنی. یا از زبان یه مداد، داستان زندگیش رو بگو. این کار باعث میشه نگاهت به مسائل متفاوت بشه و بتونی خلاقانه تر بنویسی. حتی می تونی نوشتن طنز و خلاقیت رو هم امتحان کنی. سعی کن به یه موضوع جدی، از یه زاویه خنده دار نگاه کنی. این تمرین ها نه تنها انشات رو قوی می کنه، بلکه بهت کمک می کنه از نوشتن لذت ببری و دیگه انشا برات یه کار خسته کننده نباشه.

همیشه یادت باشه: هیچ کس از روز اول نویسنده به دنیا نیومده. نویسنده شدن، مثل هر مهارت دیگه ای، نیاز به تمرین و پشتکار داره. پس ناامید نشو و به تمرین ادامه بده!

بخش دوم: استراتژی های طلایی برای امتحان انشا (عملکرد در جلسه آزمون)

خب، تا اینجا درباره آماده شدن قبل از امتحان حرف زدیم. حالا وقتشه ببینیم تو جلسه امتحان، باید چیکار کنیم که همه اون زحمت هایی که کشیدیم، به نمره ۲۰ تبدیل بشن. جلسه امتحان انشا، خودش یه میدان نبرده که نیاز به استراتژی های خاص خودشو داره. بیاین با هم قدم به قدم پیش بریم:

درک عمیق موضوع انشا: اولین گام به سوی ۲۰

بچه ها، مهم ترین قدم تو امتحان انشا، اینه که بفهمید موضوع دقیقاً ازتون چی می خواد. خیلی از دانش آموزا به خاطر اینکه موضوع رو کامل متوجه نمیشن یا فقط یه کلمه ازش رو می بینن و شروع به نوشتن می کنن، نمره از دست میدن. برای همین، اول از همه، سوال انشا رو حداقل دو سه بار با دقت بخونید. بعد شروع کنید به تحلیل کلمات کلیدی. مثلاً اگه موضوع آینده شغلی من باشه، کلمات کلیدی آینده، شغلی و من هستن. هر کدوم از این کلمات چه معنایی دارن و چه چیزی رو باید پوشش بدید؟

بعد از اون، سعی کنید شناسایی نوع انشا رو انجام بدید. انشای شما توصیفیه (مثلاً توصیف یک منظره)، داستانیه (مثلاً یه داستان از زبان یه شیء)، گزارشیه (مثلاً گزارش از یه رویداد مدرسه)، مقایسه ایه (مثلاً مقایسه زندگی شهری و روستایی)، ذهنیه (مثلاً تخیلات شما در مورد سفر به ماه)، یا عینیه (مثلاً توصیف چیزی که وجود خارجی داره و قابل دیدنه)؟ فهمیدن نوع انشا به شما کمک می کنه تا ساختار و محتوای مناسبی رو انتخاب کنید. و مهم تر از همه، پرهیز از انحراف! مطمئن بشید که تمام چیزایی که تو انشاتون می نویسید، در راستای همون موضوع اصلیه و از مسیر منحرف نمیشید. اگه از موضوع اصلی خارج بشید، حتی اگه خیلی هم قشنگ نوشته باشید، نمره کامل رو نمی گیرید.

طوفان فکری و نقشه کشی ذهنی (Brainstorming & Mind Mapping)

حالا که موضوع رو خوب فهمیدید، وقتشه که همه فکرایی که تو سرتون هست رو روی کاغذ بریزید. به این کار میگن طوفان فکری. یه کاغذ چرکنویس بردارید و هر چیزی که به ذهنتون میاد، حتی اگه خیلی بی ربط به نظر برسه، بنویسید. این مرحله تخلیه ایده هاست و نباید هیچ سانسوری توش باشه. مثلاً اگه موضوع دوستی باشه، می تونی کلماتی مثل رفیق، وفاداری، خاطرات، سختی ها، خنده، اشک، اعتماد، دلتنگی و… رو یادداشت کنی.

بعد از اینکه حسابی طوفان فکری کردید و یه عالمه کلمه و ایده روی کاغذتون جمع شد، نوبت سازماندهی ایده ها میرسه. حالا باید شروع کنی به دسته بندی کردن این ایده ها. کدومشون به هم مربوطن؟ کدومشون مهمن و کدومشون رو میشه حذف کرد؟ شاید بعضی از ایده ها خیلی خوب باشن اما به موضوع اصلی ربط نداشته باشن، پس اونا رو حذف کن. این مرحله مثل چیدن یه نقشه راه برای انشاته. می تونی یه نمودار درختی بکشی یا فقط با خط کشیدن بین کلمات مرتبط، اونا رو دسته بندی کنی. این کار باعث میشه که وقتی شروع به نوشتن می کنی، یه مسیر مشخص و منظم داشته باشی و سردرگم نشی.

طراحی ساختار بی نقص انشا برای امتحان

هر انشای خوبی، یه ساختار مشخص داره: مقدمه، بدنه و نتیجه گیری. این سه بخش مثل سه پایه برای یه میز محکم می مونن. اگه یکی از اینا نباشه، میز می لرزه و می افته.

مقدمه جذاب و گیرا

مقدمه، ویترین انشای شماست. اولین چیزیه که معلم می بینه و باید اونقدر جذاب باشه که معلم رو مشتاق کنه تا ادامه انشات رو بخونه. یه مقدمه خوب معمولاً حدوداً ۳ تا ۵ خطه. برای جلب توجه خواننده، می تونی از یه پرسش شروع کنی، یه نقل قول قشنگ بیاری، یا با یه توصیف غیرمنتظره شروع کنی. بعد از اینکه توجه رو جلب کردی، باید موضوع انشا رو به شکلی خلاقانه معرفی کنی. نه اینکه مستقیم بگی من می خواهم درباره دوستی بنویسم، بلکه از کلمات و جملاتی استفاده کنی که غیرمستقیم، موضوع رو نشون بدن. هدف اصلی مقدمه اینه که تو ذهن خواننده ایجاد اشتیاق برای ادامه خواندن کنه.

بدنه اصلی (پاراگراف ها)

بدنه اصلی، قلب انشای شماست و باید تمام ایده ها و جزئیاتتون رو اینجا بیارید. برای اینکه بدنه انشات منظم و قوی باشه، سعی کن هر پاراگراف رو به یک ایده اصلی اختصاص بدی. مثلاً اگه موضوع دوستی باشه، یه پاراگراف رو به اهمیت دوستی در زندگی، یه پاراگراف رو به ویژگی های یک دوست خوب و یه پاراگراف رو به خاطرات من با دوستانم اختصاص بده. هر پاراگراف رو با یه جمله موضوعی شروع کن که ایده اصلی اون پاراگراف رو نشون بده. بعد با بسط ایده ها، از جزئیات، مثال ها، توصیفات (با استفاده از حواس پنج گانه)، و استدلال هات برای توضیح و بسط اون ایده استفاده کن. یادت باشه، انسجام و پیوستگی بین پاراگراف ها خیلی مهمه. از کلمات و عبارات ربط مثل علاوه بر این، در نتیجه، از طرف دیگر، در ابتدا، سرانجام و… استفاده کن تا متن روان و به هم پیوسته به نظر برسه.

نتیجه گیری قوی و ماندگار

نتیجه گیری، پایان شیرین انشاته که باید تو ذهن معلم ماندگار بشه. نتیجه گیری هم مثل مقدمه، معمولاً حدوداً ۳ تا ۵ خطه. تو این بخش، باید یه جمع بندی از نکات اصلی انشات ارائه بدی، اما مراقب باش که عین جملات مقدمه یا بدنه رو تکرار نکنی. با کلمات جدید و نگاهی متفاوت، خلاصه ای از حرفات رو ارائه بده. می تونی یه دیدگاه نهایی، پیام اخلاقی یا پیشنهاد مطرح کنی. و مهم تر از همه، پایانی داشته باش که تو ذهن خواننده بمونه. مثلاً با یه جمله عمیق، امیدبخش یا یه توصیه کاربردی، انشات رو تموم کن. این کار باعث میشه معلم با یه حس خوب انشات رو تموم کنه و تأثیر مثبتی رو نمرت داشته باشه.

رعایت اصول نگارشی و املایی (اهمیت خط خوش و تمیزی)

حالا که ایده ها رو ریختی رو کاغذ و ساختار رو هم چیدی، باید مراقب باشید که انشاتون از نظر ظاهری هم بی عیب و نقص باشه. خط خوانا و تمیز، یه تأثیر مستقیم روی نمره شما داره. معلم وقتی انشای تمیز و با خط خوانا می بینه، حس بهتری پیدا می کنه و ناخودآگاه نمره بهتری میده. پس حتی اگه خطت خیلی قشنگ نیست، سعی کن خوانا بنویسی و از پاک کن و خودکار سفید (غلط گیر) زیاد استفاده نکنی.

نشانه گذاری صحیح رو هم فراموش نکن. نقطه، ویرگول، علامت سوال، تعجب، نقل قول و… هر کدوم جای خودشون رو دارن و استفاده درست از اونا باعث میشه جملاتت واضح تر باشن و خواننده بهتر منظور رو بفهمه. پرهیز از غلط املایی هم که دیگه حرف نداره! یه غلط املایی ساده، می تونه کلی از نمرت کم کنه. پس با دقت و وسواس گونه انشات رو بازخوانی کن تا هیچ غلط املایی نداشته باشه. و در آخر، پاراگراف بندی مناسب رو رعایت کن؛ یعنی شروع هر پاراگراف رو با یه تورفتگی کوچیک شروع کن تا پاراگراف ها از هم تفکیک بشن و خوانایی متن بیشتر بشه.

مدیریت زمان در جلسه امتحان

زمان، تو جلسه امتحان انشا، مثل طلا می مونه. اگه زمان رو خوب مدیریت نکنی، ممکنه وسط انشا کم بیاری و نتونی تمومش کنی. برای همین، قبل از اینکه شروع به نوشتن کنی، یه تقسیم زمان تقریبی تو ذهنت داشته باش. مثلاً می تونی اینطوری زمانت رو مدیریت کنی: ۵ دقیقه برای ایده پردازی و طوفان فکری، ۱۰ دقیقه برای طراحی ساختار و نقشه کشی ذهنی، ۲۵ دقیقه برای نوشتن متن اصلی، و ۵ دقیقه آخر رو برای بازخوانی و ویرایش نهایی. این فقط یه مثال بود، می تونی با توجه به سرعت خودت این زمان بندی رو تنظیم کنی.

نوشتن پیش نویس هم خیلی مهمه. شاید فکر کنی وقتت رو می گیره، اما در واقع جلوی از دست رفتن نمره رو می گیره. اول یه پیش نویس سریع و بدون وسواس از کل انشا بنویس. تو این مرحله فقط به ایده هات فکر کن و بذار کلمات راحت جاری بشن. نگران غلط املایی یا اشتباه نگارشی نباش. بعد از اینکه پیش نویس رو نوشتی، حالا می تونی شروع به پاکنویس کنی و همزمان ویرایش های لازم رو انجام بدی. این روش باعث میشه ساختار انشات از اول محکم باشه و چیزی رو فراموش نکنی.

بازخوانی و ویرایش نهایی: جادوی لحظات آخر

بعد از اینکه انشات تموم شد و پاکنویس کردی، فکر نکن کار تمومه. جادوی لحظات آخر، تو مرحله بازخوانی و ویرایش نهایی اتفاق می افته. تو این مرحله، باید انشات رو حداقل یک بار، با دقت خیلی زیاد بخونی. اول از همه، بررسی کن که آیا انشات با موضوع ارتباط داره و انسجام داره؟ یعنی آیا همه چیزهایی که نوشتی، به هم مربوطن و به سمت یک هدف مشخص حرکت می کنن؟

بعدش، املایی و نگارشی رو بررسی کن. یه راه جالب برای پیدا کردن غلط املایی، اینه که انشات رو از پایین به بالا بخونی. وقتی جملات رو از آخر به اول می خونی، مغزت روی معنی جمله متمرکز نمیشه و بیشتر روی تک تک کلمات دقت می کنه، اینطوری راحت تر غلط املایی رو پیدا می کنی. و در آخر، یه بار دیگه انشات رو بخون و از خودت بپرس: آیا انشای من خلاق و جذاب هست؟ آیا معلم از خوندنش لذت می بره؟ اگه جایی حس کردی می تونی یه کلمه رو قشنگ تر بنویسی یا یه جمله رو روان تر کنی، حتماً انجامش بده. این بازبینی نهایی، فرق بین یه انشای خوب و یه انشای ۲۰ هست.

اگه تمام این مراحل رو با حوصله و دقت انجام بدی، مطمئن باش که انشات یه سروگردن از بقیه بالاتر می ایسته و معلم رو هم حسابی تحت تأثیر قرار میده.

نکاتی از دیدگاه مصحح (آنچه معلم شما به دنبال آن است)

شاید براتون سوال باشه که معلم ها موقع تصحیح ورقه انشا، دقیقاً دنبال چی می گردن؟ از چه چیزایی خوششون میاد و چه چیزایی نمرت رو کم می کنه؟ دونستن این نکات، مثل اینه که بفهمی معلم تو ذهنش چه معیارهایی برای نمره دهی داره و این حسابی بهت کمک می کنه تا انشات رو دقیقاً طبق اون معیارها بنویسی:

• خلاقیت و اصالت: معلم ها عاشق انشاهای جدید و نو هستن. اگه بتونی یه موضوع رو از یه زاویه دید جدید بنویسی، یا ایده های خاص خودت رو توش بیاری، کلی نمره مثبت می گیری. از کلیشه ها دوری کن و هرگز از انشاهای آماده یا انشای دوستت کپی نکن. اونا به راحتی متوجه میشن که انشا، حاصل فکر و خلاقیت خودته یا نه.
• عمق محتوا و قدرت تحلیل: معلم دوست داره ببینه که آیا دانش آموز واقعاً روی موضوع فکر کرده و جنبه های مختلفش رو بررسی کرده؟ یا فقط یه سری اطلاعات سطحی رو کنار هم چیده؟ سعی کن تو انشات دلیل بیاری، مثال بزنی، و حتی اگه تونستی، به یه نتیجه گیری عمیق برسی.
• استفاده صحیح و به جای آرایه ها: همونطور که گفتیم، آرایه ها مثل ادویه هستن. استفاده کم ازشون باعث میشه انشا بی مزه بشه و استفاده زیاد از حد هم انشا رو خراب می کنه. معلم دنبال تعادل تو استفاده از آرایه هاست؛ یعنی نه افراط و نه تفریط.
• نظم و انسجام ساختاری: یه انشای خوب باید مثل یه زنجیر، حلقه هاش به هم وصل باشن. مقدمه، بدنه و نتیجه گیری باید منطقی و به هم پیوسته باشن و خواننده رو گیج نکنن. معلم به این نظم و ترتیب فکری خیلی اهمیت میده.
• رعایت کامل نکات املایی و نگارشی: هیچ چیز به اندازه غلط املایی و نگارشی، رو اعصاب معلم نیست! یه انشای پر از غلط، حتی اگه ایده های قشنگی هم داشته باشه، نمره خوبی نمی گیره. تمیزی و دقت تو این بخش، حرف اول رو می زنه.
• خط خوش و خوانا: زیبایی و نظم بصری انشا هم مهمه. اگه خطت خوانا باشه، معلم راحت تر می تونه نوشته هات رو بخونه و کمتر خسته میشه. این خودش یه امتیاز بزرگه.

پس با رعایت این نکات، می تونی مطمئن باشی که انشات، از دیدگاه مصحح هم، یه انشای عالی و بیست گرفتنیه.

نتیجه گیری: از نمره ۲۰ انشا تا موفقیت در زندگی!

دیدین که گرفتن نمره ۲۰ تو انشا، اونقدرها هم که فکر می کردیم سخت نیست، فقط یه کم قلق داره و نیاز به تمرین و پشتکار. ما تو این مقاله با هم یاد گرفتیم که چطور گنجینه لغاتمون رو غنی کنیم، چطور دنیا رو با چشمای نویسنده ببینیم، چطور جملات و پاراگراف های قوی بنویسیم، و چطور آرایه های ادبی رو هوشمندانه به کار ببریم. همچنین، با استراتژی های جلسه امتحان، از درک عمیق موضوع گرفته تا مدیریت زمان و بازخوانی نهایی، آشنا شدیم. و در نهایت، فهمیدیم معلم ها دقیقاً دنبال چی هستن.

مهم ترین چیزی که باید همیشه یادت باشه، اینه که انشا یه مهارت اکتسابیه. هیچ کس از روز اول نویسنده نشده، بلکه با تمرین و ممارست به اینجا رسیده. پس از همین امروز شروع کن! لازم نیست هر روز ساعت ها وقت بذاری، حتی روزی ۱۰-۱۵ دقیقه هم می تونه معجزه کنه. یه دفترچه بردار و شروع کن به نوشتن، هرچیزی که به ذهنت میاد. با هر کلمه که می نویسی، داری یه قدم به نویسنده شدن و البته به ۲۰ انشا نزدیک تر میشی.

یادت باشه، انشا فقط یه درس نیست که یه نمره ای بگیری و بعد تموم بشه. انشا، در واقع یه مهارت زندگیه که بهت کمک می کنه بهتر فکر کنی، بهتر حرف بزنی، و خودت رو بهتر بیان کنی. این مهارت تو هر مرحله از زندگیت، از تحصیل گرفته تا کار و روابط اجتماعیت، به دردت می خوره. پس نگران نباش، با پشتکار و اعتماد به نفس، نه تنها می تونی نمره ۲۰ انشا رو بگیری، بلکه می تونی آینده خودت رو هم ۲۰ بسازی! همین الان شروع کن و قدم اول رو بردار. موفقیت در دستان خودته!