به گزارش سی تی مگ روزنامه فرهیختگان نوشت: حضرت آیت الله سیدعلی خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح روز گذشته (یکشنبه ۲ دی ۲۲ دسامبر) به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) در دیدار هزاران نفر از مداحان و شاعران اهل بیت(ع) و قشرهای مختلف مردم با توجه به شرایط منطقه و وقایع فلسطین و سوریه به تشریح مواضع و نگاه ایران پرداختند.
ایشان در بخشی از سخنان خود در واکنش به ادعاهای صورت گرفته درباره تضعیف نیروهای نیابتی ایران در منطقه تأکید کردند «جمهوری اسلامی نیروی نیابتی ندارد.» رهبر معظم انقلاب پیشران گروه های مقاومتی برای مبارزه را ایمان و عقیده آنان معرفی کردند. آیت الله سیدعلی خامنه ای در فراز مهمی از سخنان خود درباره خوداتکایی امنیتی ایران گفتند: «جمهوری اسلامی اگر هم روزی بخواهد اقدامی کند احتیاجی به نیروی نیابتی ندارد.»
تفکیک گروه های مقاومتی از منظومه امنیتی ایران برای دفاع از منافع خود و مستقل ارزیابی کردن این گروه ها دو نکته مهم سخنرانی دیروز عالی ترین مقام کشور بودند. بر همین اساس در این گزارش به نسبت گروه های مقاومتی با تهران و همچنین دلیل تفکیک گروه های مقاومتی از منظومه امنیتی ایران پرداخته شده است.
نسبت ایران با گروه های مقاومتی
نسبت ایران با گروه های مقاومتی متفاوت از نسبت حامیان و گروه های نیابتی است. این مسئله دلایلی دارد.
۱. ریشه بسیاری از گروه های مقاومتی موجود در منطقه به پیش از انقلاب اسلامی ایران باز می گردد. جنبش امل اسلامی که گروه مقاومت لبنان از آن برخاست ۹ سال پیش از انقلاب ایران تأسیس شده است. در حالی که در سال ۱۹۷۹ در ایران انقلاب رخ داد جنبش امل در سال ۱۹۷۱ تأسیس شده بود. این جنبش برای بهبود و ارتقای وضعیت شیعیان در لبنان تأسیس شده بود که در ادامه باعث شکل گیری مقاومت لبنان برای مقابله با اشغال جنوب لبنان موطن اصلی شیعیان در این کشور شد.
۲. وقوع انقلاب اسلامی در ایران باعث تحولی بزرگ در جهان اسلام شد تا اسلام گرایان قدرت گیرند. گروه های اسلام گرا و مقاومتی در منطقه با اثرپذیری غیرمستقیم از انقلاب اسلامی ایران احیا شده و یا شکل گرفتند. ایران چه در ابتدای انقلاب و چه در بسیاری از مقاطع پس از آن در شرایطی نبود که به این گروه ها تدارکات رسانی کند. همچنین در موارد زیادی این افراد و گروه های مقاومتی بودند که دست به حمایت تدارکاتی از ایران زدند.
۳. اگر ایران متکی به گروه های مقاومت برای پیشبرد امور خود بود با داعش که یک نیروی نیابتی واقعی به حساب می آید به شکل مستقیم درگیر نمی شد. ایران مستقیماً با داعش درگیر شد اما با توجه به اقتضائات چنین نبردی این نیروهای داوطلب ایرانی بودند که با هدایت مستشاران و نظامیان ایران به جنگ می پرداختند.
۴. نیروی نیابتی معمولاً با اراده حامی و بر مبنای دستور کارهای مدنظر خود فعالیت کرده و می جنگد. به عنوان نمونه عملیات طوفان الاقصی در روز ۷ اکتبر ۲۰۲۳ عملیاتی تماما فلسطینی بود. با وجود اینکه این عملیات کاملا بومی طراحی شده بود اما دلایلی مانند آغاز به کار ماشین جنگی غرب و رژیم صهیونیستی و همچنین فشارهای سنگین وارده به غزه باعث شد گروه های مقاومتی نیز به تدریج به نبردها بپیوندند. برخی منابع اعلام کرده اند رژیم صهیونیستی قصد داشت تنها چند روز پس از عملیات ۷ اکتبر با ترور شورای جهادی مقاومت لبنان و هدف قرار دادن انبارهای تسلیحاتی آن به لبنان هم حمله کند. به عبارت دیگر عملیات حماس را باید به شکلی حمله پیش دستانه علیه رژیم تلقی کرد.
۵. ایران طبق اصول انقلابی خود که در قانون اساسی نیز بدان اشاره شده است خود را موظف به حمایت از مظلومان و ستمدیدگان می بیند و بر این اساس و بدون چشمداشت به حمایت و ارتباط با بسیاری از گروه های مقاومتی پرداخته است. به همین دلیل نیز تهران از انقلابیون یمن حمایت کرد. حضور انقلابیون در یمن می توانست انحصار کنترل دریایی را از دستان غرب خارج کند. غرب با پیش بینی این مسئله و برای حفظ تسلط نامشروع خود بر دریاها جنگی خونین را علیه یمن با عاملیت سعودی ها شروع کرد.
چرا ایران به تنهایی از پس کار خود برمی آید؟
تهران بدون گروه های مقاومت و بدون آنکه نیازی به گروه های نیابتی داشته باشد قادر به پیشبرد امور و سیاست های خود است. این مسئله دلایل و شواهدی دارد.
۱. در جریان جنگ با داعش و تروریست ها در سوریه ایرانیان داوطلب با وجود حضور گروه های مقاومت در این کشور به تعداد کافی وارد میدان شده و جنگیدند. این نیروها در شرایطی می جنگیدند که تروریست ها بخش وسیعی از قلب غرب آسیا را اشغال کرده و دولت آمریکا با قوای نظامی خود و سوءاستفاده از اهرم های بین المللی نقل و انتقالات هوایی میان ایران و سوریه را با تهدید مواجه کرده بود. مشکل بعدی شرایط سخت جنگ در داخل سوریه بود. از یک سو تعداد زیادی از تروریست های زبده از سراسر جهان به سوریه منتقل شده بودند و از سوی دیگر به دلیل جنگ چریکی مبارزه متر به متر انجام می شد. در این وضعیت ارتش سوریه هم با سستی و خیانت های پی در پی دردسرساز بود. مبارزان داوطلب ایرانی دور از خانه بدون ارتباط زمینی با ایران فقدان مسیر امن هوایی با تدارکات و تسلیحات اندک با نفراتی محدود و مواجه با خیانت های پی در پی با مجموعه متراکمی از خطرناک ترین تروریست های جهان روبه رو شده و پیروز شدند. نتیجه این رویارویی سرکوب جریان خطرناک داعش بود.
۲. برخی معتقدند ایران از طریق یمن موفق شده بر آبراهه های دوردست سیطره یابد. تاکنون علاوه بر عملیات هایی که در نزدیکی ساحل ایران صورت گرفته و به تهران منتسب شده است نمونه های متعددی از حملات دوربرد ضد کشتی در اقیانوس هند و دیگر مناطق وجود دارند که آن ها نیز منتسب به ایران هستند. این عملیات ها در فاصله زیاد از خاک ایران با هدف گیری تعداد زیادی کشتی و بدون مشخص شدن ارتباطشان با تهران صورت گرفته اند. این مسئله نشان می دهد ایران بدون گروه های دیگر قادر به اجرای چنین عملیات هایی به شکل پنهان است.
۳. گروه های مقاومتی مهم و مؤثری در خاک فلسطین اشغالی و پیرامون آن فعال اند که روابط مستحکمی با ایران دارند. یک راه کارآمد ارزان و تا حدودی مطمئن استفاده از این گروه ها و ظرفیت هایشان برای عملیات اطلاعاتی در سرزمین های اشغالی بود. کشف شبکه های جاسوسی بزرگ و قدیمی ایران در داخل جامعه رژیم که از یهودیان صهیونیست تشکیل شده و به صورت هماهنگ و تیمی کار می کردند ابعاد جدیدی از قدرت ایران را آشکار ساخت. تاکنون تنها لایه ای از شبکه جاسوسی ایران در سرزمین های اشغالی آن هم به دلیل افزایش شدید فعالیت ها و شرایط دشوار امنیتی اعمال شده شناسایی شده اند. تعدادی از این جاسوسان هنگام فیلم برداری از اماکن حساس در شرایط خطیر امنیتی و نظامی مانند عملیات های وعده صادق یا عملیات های شهادت طلبانه دستگیر شدند.
چنین زمان هایی عرصه بگیر و ببند اعمال نوعی حکومت نظامی در جامعه و مستقر شدن سربازان و افسران در اطراف تأسیسات حساس است. مبادرت جاسوسان ایران به عملیات در این وضعیت ها از یک سو نشان دهنده عمق تعهد و ارتباط آن ها با تهران و از سوی دیگر عدم به کارگیری شگردهای اطلاعاتی توسط صهیونیست ها برای دستگیری این افراد است. دستگیری یک فرد در حال عکسبرداری از تأسیسات حساس آن هم در شرایطی که خیابان ها خالی از مردم بوده و سربازان در همه جا مستقر شده اند اقدامی اطلاعاتی نیست بلکه اقدامی انتظامی است که به کشف اطلاعاتی منجر می شود.
تحول در نگاه ژئوپولتیکی با فناوری های جدید
برای مدت ها اینگونه فرض می شد که ایران برای ایجاد بازدارندگی در برابر رژیم صهیونیستی و آمریکا در منطقه نیازمند گروه های مقاومت است. دلیل این فرض تنگناهای تسلیحاتی در ایران بود. در حالی که آمریکا و رژیم صهیونیستی می توانستند با قوای هوایی خود شامل جنگنده ها و بمب افکن ها حملات دوربردی به ایران ترتیب دهند تهران فاقد قدرت مشابهی بود. ایران برای موازنه استراتژیک بر روی موشک های بالستیک کار کرده بود و می توانست با پرتاب انبوه موشک ها و یا نصب کلاهک های نامتعارف این موازنه را برقرار سازد. نمونه های اولیه موشک های ایران غیردقیق بوده و با دایره خطای دست کم ۵۰۰ متر برای ضربه به اهداف تاکتیکی به کار نمی آمدند.
در نتیجه تهران بر روی نقطه زن کردن موشک ها سرمایه گذاری کرد و با وجود دشواری های فراوان نهایتاً به موفقیت رسید. نقطه زنی موشک های ایران عالی بود و در جریان عملیات علیه پایگاه عین الاسد آشکار شد اما دو مشکل دیگر همچنان وجود داشتند. هنوز درباره نقطه زنی موشک های ایرانی در بردهای بالا و همچنین تعداد موشک هایی که ایران می توانست ذخیره کند تردیدهایی وجود داشت. در عملیات ایران علیه پایگاه عین الاسد در سال ۱۳۹۸ تعداد ۱۳ فروند موشک پرتاب شد. گفته می شود فاصله پایگاه موشکی ایران در کرمانشاه تا این پایگاه ۳۲۲ کیلومتر است. در سال ۱۴۰۳ اما وضعیت با ارتقایی قابل توجه همراه شد. ایران در عملیات وعده صادق ۱ حدود ۱۲۰ فروند موشک بالستیک و در وعده صادق-۲ بین ۱۸۰ تا ۲۰۰ فروند موشک بالستیک به سمت فلسطین اشغالی پرتاب کرد. پرتاب بیش از ۳۰۰ موشک آن هم در شرایطی که احتمال وقوع جنگ وجود داشت آشکار ساخت تهران زرادخانه عظیمی از موشک های بالستیک ایجاد کرده است. همچنین این موشک ها با دقت به اهداف تاکتیکی در فاصله یک هزار کیلومتری مرزهای ایران اصابت کردند.
برای مدت ها تصور می شد ایران برای پاسخ به هرگونه حمله رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته ای خود وابسته به مقاومت لبنان است و بدون این گروه نمی تواند اهداف تاکتیکی در خاک فلسطین اشغالی را هدف قرار دهد. امروز اما واضح است که تهران می تواند اهداف تاکتیکی متعددی را در منطقه با موشک های بالستیک نقطه زن خود درهم بکوبد. قطعاً مقاومت لبنان که تل آویو تنها ۱۲۰ کیلومتر با مرزهایش فاصله دارد نمی تواند عملیاتی همانند وعده صادق-۲ را اجرا کند. علاوه بر موشک های بالستیک که عمدتاً ابزارهای برقراری موازنه استراتژیک با نصب کلاهک های نامتعارف بودند ایران دو سلاح دیگر را هم به زرادخانه دوربرد خود اضافه کرده است؛ موشک های کروز و پهپادهای انتحاری. موشک های کروز یک حامل معتبر برای حمل کلاهک های هسته ای هستند اما به دلیل هدایت پیچیده تری که نسبت به موشک های بالستیک دارند دارای سامانه های ناوبری و هدایت پیشرفته ای بوده و از این رو از همان ابتدای به کارگیری جزء تسلیحات دقیق به شمار می رفتند.
پهپادهای انتحاری نیز تقریباً مشابه موشک های کروز هستند. تهران با سه گانه موشک های بالستیک موشک های کروز و پهپادهای انتحاری بر معضل جغرافیا فائق آمده و دیگر وابسته به سکوهای منطقه ای در نزدیکی خاک دشمنان و رقبای خود نیست.
۳۱۱۳۱۱
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "وکالتی نمی جنگیم، مستقیم می زنیم؛ چرا ایران به تنهایی از پس کار خود برمی آید؟" هستید؟ با کلیک بر روی بین الملل، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "وکالتی نمی جنگیم، مستقیم می زنیم؛ چرا ایران به تنهایی از پس کار خود برمی آید؟"، کلیک کنید.
