در چه صورت مهریه به زن تعلق نمی گیرد

به طور کلی، مهریه در قانون ما یک حق مسلم برای زن به حساب میاد و به محض اینکه خطبه عقد جاری میشه، زن مالک اون میشه. اما خب، همیشه هم اینطور نیست و تو یه سری شرایط خاص، ممکنه مهریه به زن تعلق نگیره یا اینکه فقط بخشی از اون بهش داده بشه. این موارد دقیقاً همون چیزایی هستن که تو قانون پیش بینی شدن و ما قراره تو این مقاله با زبانی ساده و خودمونی، دونه دونه اونا رو با هم بررسی کنیم.

توی جامعه ما، خیلی وقت ها درباره مهریه حرف و حدیث زیاده و باورهای اشتباهی هم وجود داره که بعضی ها رو سردرگم می کنه. مثلاً خیلیا فکر می کنن اگه زن خدای نکرده خیانت کنه یا از شوهرش تمکین نکنه، مهریه اش خود به خود از بین میره. اما این باورها از اساس اشتباهه و قانون یه چیز دیگه میگه. پس بیاید یه بار برای همیشه با هم روشن کنیم که مهریه کی تعلق نمی گیره، کی نصف میشه و اصلاً مهریه چیه که این همه داستان داره.

مهریه، حق مسلم زن یا داستان پرپیچ وخم؟

مهریه از اون موضوعاتیه که اسمش همیشه با ازدواج گره خورده. خیلی ها فکر می کنن مهریه فقط یه پشتوانه مالی برای زن تو زندگیه، اما واقعیت اینه که این موضوع خیلی فراتر از یه حمایت ساده مالیه. تو شرع و قانون ما، مهریه یه جور هدیه یا بهتر بگیم، یه تعهد مالیه که مرد موقع ازدواج به زن خودش میده. اصلاً یکی از ارکان اصلی عقد ازدواجه.

اصلاً مهریه چیه و از کی مال زن میشه؟

ببینید، اصلاً لازم نیست که زن بعد از عقد صبر کنه تا مهریه اش رو بگیره. طبق ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی، زن به محض اینکه خطبه عقد نکاح جاری شد، مالک مهریه اش میشه. یعنی از همون لحظه، مثل هر مال دیگه ای که داره، میتونه هر تصرفی که دلش خواست تو مهریه اش بکنه؛ چه بخواد بفروشه، چه ببخشه، چه هر کار دیگه ای. پس مهریه، یه بدهی مستقل و مشخصه که از همون لحظه عقد، میفته گردن مرد.

فرقی هم نمی کنه که مهریه عندالمطالبه باشه یا عندالاستطاعه. شاید بگید خب اینا یعنی چی؟

• مهریه عندالمطالبه: یعنی هر وقت زن اراده کنه و درخواست کنه، مرد باید مهریه رو بهش بده. اینجا دیگه مرد نمیتونه بگه من توانایی ندارم.
• مهریه عندالاستطاعه: یعنی زن زمانی میتونه مهریه اش رو مطالبه کنه که مرد توانایی پرداختش رو داشته باشه. البته این به این معنی نیست که اگه مرد توانایی نداشته باشه، مهریه از بین میره. نه، مهریه همچنان هست، فقط پرداختش موکول میشه به زمانی که مرد توانایی پیدا کنه.

پس در هر دو حالت، مهریه یه حق مالیه که مرد باید بپردازه و به مسائلی مثل تمکین کردن یا نکردن، خیانت کردن یا نکردن زن اصلاً ربطی نداره. این حرف رو یادمون باشه چون تو بخش های بعدی بهش برمی گردیم و بیشتر بازش می کنیم. فقط تو یه سری شرایط خاص و محدود قانونیه که این حق میتونه از بین بره یا یه تغییراتی توش ایجاد بشه.

خب، پس کی مهریه رو نمیدن یا کمتر میدن؟ اصل ماجرا اینجاست!

حالا که فهمیدیم مهریه چیه و چقدر مهمه، وقتشه بریم سراغ اون بخش اصلی ماجرا که سوال خیلی هاست: «اصلاً تو چه صورت مهریه به زن تعلق نمی گیره یا کمتر میشه؟» راستش رو بخواهید، این موارد خیلی محدود و مشخصن و قانون گذار حسابی حواسش بوده که حق و حقوق زن پایمال نشه. بیاید دونه دونه این موارد رو بررسی کنیم:

۱. وقتی عقد از بیخ و بن باطله و نزدیکی هم نشده

شاید براتون عجیب باشه، ولی گاهی اوقات یه عقد ازدواج، از همون اولش باطل بوده! یعنی اصلاً از نظر شرع و قانون هیچ اعتباری نداشته. مثل چی؟ مثلاً فکر کنید یه زن و مردی با هم ازدواج کردن، در حالی که از نظر محارم، نسبت نزدیکی با هم دارن (مثلاً برادر و خواهر رضاعی باشن). خب، این ازدواج از پایه باطله. یا مثلاً یه زنی تو دوران عده ازدواج قبلیش، دوباره عقد کرده. اینم باطله.

حالا اگه یه عقد باطل باشه و قبل از اینکه زن و مرد حتی برای یک بار هم با هم رابطه زناشویی (دخول) داشته باشن، این موضوع مشخص بشه، طبق ماده ۱۰۸۹ قانون مدنی، زن اصلاً حق مهریه نداره. یعنی هیچ مهری بهش تعلق نمی گیره.

اما یه نکته مهم اینجا وجود داره: اگه تو همین عقد باطل، خدای نکرده رابطه زناشویی هم اتفاق افتاده باشه، دیگه قضیه فرق می کنه. تو این حالت، چون عقد باطل بوده و مهریه ای که تعیین شده هم اعتباری نداره، دادگاه برای زن مهرالمثل تعیین می کنه. یعنی چی؟ یعنی بر اساس موقعیت اجتماعی، خانوادگی و شرایط زن، یه مبلغی رو به عنوان مهریه براش مشخص می کنن که بهش میگن مهرالمثل. پس حواسمون باشه، باطل بودن عقد و نزدیکی نکردن، دوتا شرط لازم و ملزوم برای عدم تعلق مهریه اند.

۲. فسخ عقد قبل از اینکه زندگیتون شروع بشه (یعنی قبل از نزدیکی)

گاهی اوقات عقد ازدواج باطل نیست، یعنی از نظر قانونی درست و حسابی انجام شده. اما بعد از عقد، یکی از زوجین متوجه یه سری عیوب یا مشکلات اساسی تو طرف مقابل میشه که طبق قانون، بهش حق فسخ میده. فسخ نکاح یعنی اینکه عقد رو به هم بزنن، ولی نه با طلاق، بلکه با اعلام یه سری عیوب قانونی. مثلاً مرد متوجه میشه زن مشکل خاصی (مثل جنون) داره یا زن متوجه میشه مرد ناتوانی جنسی داره.

حالا اگه این فسخ نکاح، قبل از اینکه زن و مرد با هم رابطه زناشویی (دخول) داشته باشن، اتفاق بیفته، طبق ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی، زن هیچ مهریه ای نمی گیره. یعنی مهریه اش صفر میشه. اینجا هم شرط عدم نزدیکی خیلی مهمه.

اما یه استثنای خیلی مهم اینجاست که خیلیا نمیدونن: اگه فسخ نکاح به خاطر عنن باشه، یعنی مرد ناتوانی جنسی داشته باشه و نتونه رابطه زناشویی برقرار کنه، حتی اگه نزدیکی هم انجام نشده باشه، زن حق داره نصف مهریه اش رو بگیره. این یه مورد خاصه که قانون برای حمایت از زن در برابر این عیب خاص مرد در نظر گرفته. پس این نکته رو خوب به خاطر بسپارید!

۳. خدای نکرده یکی از زوجین فوت کنه، قبل از تعیین مهریه و نزدیکی

یکی از اتفاقات تلخ زندگی، فوت یکی از همسرانه. تو مورد مهریه، فوت هم میتونه تاثیرگذار باشه. ماده ۱۰۸۸ قانون مدنی میگه: هرگاه یکی از زوجین، قبل از تعیین مهر و قبل از نزدیکی بمیرد، زن مستحق هیچ گونه مهری نخواهد بود.

اینجا سه تا شرط باید با هم اتفاق بیفته تا مهریه به زن تعلق نگیره:

1. عقد جاری شده باشه.
2. هنوز مهریه ای (مهرالمسمی) مشخص نشده باشه.
3. نزدیکی بین زن و مرد اتفاق نیفتاده باشه.
4. یکی از زوجین فوت کنه.

اگه هر چهار تای این شرایط با هم جور بشن، زن دیگه مهریه ای نمی گیره. اما اگه:

• مهریه تعیین شده باشه ولی نزدیکی نشده و طلاق صورت بگیره، زن مستحق نصف مهریه است (که تو بخش بعدی بیشتر توضیح میدیم).
• مهریه تعیین نشده باشه و نزدیکی اتفاق افتاده باشه، تو این حالت هم اگه فوت بشه، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود و ورثه اش میتونن اون رو مطالبه کنن.

پس میبینید که هر کدوم از این شرایط، یه ریزه کاری داره که باید دقیق بهش توجه کرد.

۴. وقتی قبل از نزدیکی، کار به طلاق میکشه

یکی از مواردی که مهریه کامل به زن تعلق نمی گیره، زمانیه که طلاق قبل از رابطه زناشویی (دخول) اتفاق بیفته. ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی میگه: هرگاه شوهر قبل از نزدیکی زن خود را طلاق دهد، زن مستحق نصف مهر خواهد بود.

این یعنی چی؟ یعنی اگه زن و مرد عقد کنن ولی به هر دلیلی، قبل از اینکه با هم رابطه زناشویی داشته باشن، کارشون به طلاق بکشه، مرد فقط باید نصف مهریه ای که تو عقدنامه مشخص شده رو به زن بده. اگه خدای نکرده مرد بیشتر از این مقدار رو از قبل به زن داده باشه، حق داره که اون مقدار اضافه رو پس بگیره. مثلاً اگه مهریه ۱۰۰ سکه باشه و مرد قبل از نزدیکی ۱۰۰ سکه رو به زن داده باشه و بعدش طلاق بدن، مرد میتونه ۵۰ سکه رو از زن پس بگیره.

این قانون برای اینه که هم از حق زن حمایت بشه و هم بار مالی ناعادلانه ای رو دوش مرد قرار نگیره، چون زندگی مشترک به معنای واقعی هنوز شروع نشده.

۵. زن خودش مهریه شو میبخشه (آگاهانه و با رضایت)

یکی از راه هایی که باعث میشه مهریه به زن تعلق نگیره، اینه که خودش با رضایت کامل و آگاهانه، از مهریه اش بگذره. این بخشیدن میتونه به دو صورت کلی باشه:

1. ابراء ذمه: وقتی زن ذمه مرد رو ابراء میکنه، یعنی دین یا همون بدهی مهریه رو از گردن مرد برمیداره و دیگه هیچ حقی نسبت به اون بخش از مهریه نداره. تو این حالت، زن دیگه نمیتونه از بخشش خودش برگرده. یعنی رجوع غیرممکنه.
2. هبه: هبه یعنی بخشش یه مال معین. مثلاً اگه مهریه زن ۱۰۰ سکه طلا باشه و زن بگه من این ۱۰۰ سکه رو به شوهرم هبه کردم. تو این حالت، اگه اون ۱۰۰ سکه هنوز وجود داشته باشه (یعنی مرد هنوز اون رو مصرف نکرده باشه)، زن میتونه از هبه خودش رجوع کنه و مهریه اش رو پس بگیره. البته این موضوع هم شرایط و قوانین خاص خودش رو داره.

برای اینکه این بخشش ها اعتبار قانونی داشته باشن و بعداً مشکل ساز نشن، بهتره که به صورت رسمی تو یه دفتر اسناد رسمی ثبت بشن یا حداقل تو دادگاه بهش اقرار بشه. وگرنه ممکنه بعداً سرش دعوا و اختلاف پیش بیاد.

۶. طلاق خلع و مبارات: وقتی زن مهریه میده تا جدا شه

طلاق خلع و مبارات، یه جورایی به بخشش مهریه ربط دارن، ولی با یه هدف مشخص: طلاق گرفتن. تو این نوع طلاق ها، زن برای اینکه بتونه از همسرش جدا بشه، بخشی یا تمام مهریه اش رو به مرد میبخشه یا اصطلاحاً بذل می کنه.

• طلاق خلع: تو این طلاق، زن از شوهرش انقدر بدش میاد که نمیتونه باهاش زندگی کنه و حاضره یه چیزی (معمولاً مهریه یا بخشی از اون) رو به مرد بده تا راضیش کنه طلاقش بده.
• طلاق مبارات: تو این طلاق، دیگه فقط زن بدش نمیاد، بلکه کراهت متقابله. یعنی هر دو طرف از هم متنفرن و نمیتونن با هم زندگی کنن. اینجا هم زن برای گرفتن طلاق، مهریه یا بخشی از اون رو به مرد میبخشه.

یه نکته خیلی مهم تو طلاق خلع و مبارات اینه که زن در طول دوران عده (یه مدت زمانی بعد از طلاق که زن نمیتونه دوباره ازدواج کنه)، میتونه از این بخشش مهریه رجوع کنه. یعنی چی؟ یعنی میتونه بگه من از بخشش مهریه ام پشیمون شدم. اگه این اتفاق بیفته، طلاق از حالت بائن (که مرد نمیتونه برگرده) به رجعی (که مرد میتونه برگرده) تبدیل میشه و مرد حق داره دوباره به زندگی برگرده، البته اگه زن هم راضی باشه. پس این حق رجوع، خیلی تعیین کننده است.

۷. مهریه تو عقد دائم مشخص نشده و قبل از نزدیکی طلاق گرفته شده

گاهی اوقات تو عقد دائم، زوجین مهریه رو تو سند ازدواج مشخص نمیکنن. تو این حالت، زن رو مفوّضه میگن (یعنی تعیین مهریه به اختیار خودش گذاشته شده). حالا اگه این اتفاق بیفته و قبل از اینکه زن و مرد با هم رابطه زناشویی (دخول) داشته باشن، کارشون به طلاق بکشه، قضیه فرق می کنه.

تو این شرایط، زن اصلاً هیچ حقی به مهریه نداره. یعنی نه مهرالمسمی (چون از اول تعیین نشده) و نه مهرالمثل (چون نزدیکی اتفاق نیفتاده). این مورد با اون حالت فوت قبل از تعیین مهر و نزدیکی شباهت داره و عملاً دست زن خالی می مونه.

اما اگه تو همین حالت که مهریه تعیین نشده، رابطه زناشویی اتفاق افتاده باشه، اون وقت زن مستحق مهرالمثل میشه. یعنی دادگاه بر اساس شرایط و موقعیت زن، یه مبلغی رو به عنوان مهریه براش تعیین می کنه.

یادمون باشه که آگاهی از این شرایط قانونی، میتونه جلوی خیلی از سوءتفاهم ها و اختلافات رو بگیره و به حفظ حقوق هر دو طرف کمک کنه.

تفاوت های مهم: مهرالمثل و مهرالمسمی (مهریه عادی) رو قاطی نکنید!

تا اینجا چند بار اسم مهرالمثل و مهرالمسمی رو شنیدیم. این دو تا اصطلاح تو قانون مهریه خیلی مهمن و دونستن تفاوتشون میتونه خیلی به دردمون بخوره. مهرالمسمی همون مهریه عادیه که معمولاً همه میشناسن و تو عقدنامه ثبت میشه. اما مهرالمثل یه چیز دیگه ست که تو شرایط خاصی تعیین میشه. بیاید یه بار برای همیشه تفاوت های این دو تا رو تو یه جدول ساده و واضح با هم مرور کنیم تا دیگه هیچ وقت قاطی شون نکنید.

یه جدول ساده برای مقایسه مهرالمثل و مهرالمسمی

عنوان	مهرالمسمی (مهریه عادی)	مهرالمثل
تعریف	مهریه ای که در زمان عقد نکاح با توافق کامل و رضایت هر دو طرف (زن و مرد) تعیین میشه و تو سند ازدواج ثبت میشه.	مهریه ای که تو شرایطی خاص (مثلاً وقتی مهریه از اول تعیین نشده یا تعیینش باطل بوده و نزدیکی اتفاق افتاده)، توسط دادگاه و بر اساس نظر کارشناس تعیین میشه.
زمان تعیین	همزمان با جاری شدن خطبه عقد نکاح تعیین و توافق میشه.	معمولاً بعد از عقد و وقوع نزدیکی، اگه لازم بشه، توسط دادگاه تعیین میشه.
مبنا و معیار	فقط و فقط توافق آزادانه و رضایت طرفین ازدواج (زن و مرد) ملاکه.	بر اساس عرف، شأن اجتماعی زن، موقعیت خانوادگی، تحصیلات، سن و وضعیت مالی زن در مقایسه با زنان مشابه خودش تعیین میشه.
لزوم توافق	بله، برای تعیین مهرالمسمی، توافق و رضایت کامل هر دو طرف ضروریه.	خیر، برای تعیین مهرالمثل نیازی به توافق زوجین نیست و دادگاه اون رو مشخص می کنه.
شرایط استحقاق	زن به محض عقد مالک اون میشه (چه کامل و چه نصف، بسته به شرایطی که قبلاً گفتیم).	فقط و فقط در صورت وقوع نزدیکی (رابطه زناشویی) و در شرایطی که مهرالمسمی تعیین نشده یا تعیینش از اساس باطل بوده باشه.
امکان تغییر بعد از عقد	فقط با توافق جدید و رضایت مجدد هر دو طرف (مثلاً تو قالب صلح یا ابراء).	با رأی دادگاه و بدون نیاز به توافق جدید زوجین (در صورتی که شرایطش فراهم باشه).

با این جدول، دیگه فکر نمیکنم هیچ ابهامی درباره این دو نوع مهریه باقی بمونه. هر کدوم جایگاه و کاربرد خودشون رو تو قانون دارن.

باورهای غلط و حرف و حدیث های اشتباه درباره مهریه

تو جامعه ما، درباره مهریه کلی باور اشتباه وجود داره که نه تنها درست نیستن، بلکه باعث سوءتفاهم ها و مشکلات زیادی میشن. خیلیا فکر می کنن اگه زن فلان کار رو بکنه، دیگه مهریه بهش تعلق نمی گیره. اما واقعیت چیز دیگه ایه و قانون، مسیر مشخصی رو برای مهریه تعیین کرده. بیاید چندتا از این باورهای غلط رو با هم بررسی کنیم تا دیگه کسی گول این حرف و حدیث ها رو نخوره.

آیا خیانت زن، مهریه رو دود میکنه میره هوا؟

این یکی از رایج ترین و متاسفانه غلط ترین باورهاست! خیلی ها فکر می کنن اگه یه زن خدای نکرده خیانت کنه یا مرتکب رابطه نامشروع بشه، دیگه مهریه بهش تعلق نمی گیره و مرد میتونه از پرداخت مهریه شونه خالی کنه. اما پاسخ قاطع و بدون اما و اگر، خیر است.

مهریه یه حق مالیه که به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح، برای زن ایجاد میشه و جزو دارایی های اونه. این حق مالی، کاملاً مستقل از رفتارهای اخلاقی یا سوءرفتارهای احتمالی زن (مثل خیانت، زنا، برقراری رابطه نامشروع) هست. یعنی قانون مدنی ایران، هیچ ماده یا تبصره ای نداره که بگه اگه زن خیانت کنه، مهریه اش از بین میره. این دو تا موضوع (حق مالی مهریه و مسائل اخلاقی) از هم کاملاً جدا هستن.

درسته که خیانت ممکنه مشکلات زیادی تو زندگی مشترک ایجاد کنه و حتی به طلاق منجر بشه، اما تاثیری روی اصل مهریه نداره. البته خیانت ممکنه تو مسائل دیگه ای مثل نفقه یا حضانت فرزند (در برخی موارد خاص) تاثیرگذار باشه، اما مهریه سر جای خودش باقیه و مرد موظف به پرداخت اون هست.

اگه زن تمکین نکنه یا به اصطلاح ناشزه باشه، مهریه نمی گیره؟

این هم یه باور غلط رایج دیگه ست! عدم تمکین یعنی زن به وظایف زناشویی خودش عمل نکنه (چه تمکین خاص یعنی روابط زناشویی و چه تمکین عام یعنی زندگی زیر یک سقف و اطاعت از برخی خواسته های معقول مرد). به زنی که تمکین نکنه، ناشزه میگن.

اما پاسخ باز هم قاطعانه، خیر است. عدم تمکین زن، روی حق نفقه اون تاثیر میذاره. یعنی زن ناشزه مستحق دریافت نفقه نیست و مرد تکلیفی برای پرداخت نفقه بهش نداره. اما حق مهریه زن، یه داستان کاملاً جدای دیگه ست! حتی اگه زن ناشزه باشه و سال ها هم تمکین نکنه، حق مهریه اش به قوت خودش باقیه و مرد موظفه اون رو پرداخت کنه.

بنابراین، این فکر که اگه زن تمکین نکنه، مرد میتونه مهریه رو نده، از اساس اشتباهه و تو قانون هیچ جایی نداره.

اگه زن جرم دیگه ای مرتکب شه، مهریه ش می پره؟

گاهی اوقات بعضیا فکر می کنن اگه زن مرتکب هر جرم دیگه ای بشه (مثلاً سرقت، کلاهبرداری یا هر جرم کیفری دیگه)، این موضوع باعث از بین رفتن حق مهریه اش میشه. اما پاسخ این سوال هم قاطعانه، خیر است.

همونطور که گفتیم، مسائل کیفری (جرم و مجازات) و حقوق مالی (مثل مهریه) از هم کاملاً مجزا هستن. ارتکاب هر جرمی توسط زن، فقط مجازات قانونی مربوط به اون جرم رو به دنبال داره و هیچ تاثیری روی حق مهریه اون نخواهد داشت. مهریه یه حق مالیه که با عقد ایجاد شده و جزو دارایی های زنه و ربطی به اینکه اون زن چه جرمی مرتکب شده یا نشده، نداره.

پس میبینید که قانون مهریه، خیلی دقیق و مشخصه و کمتر تحت تاثیر این جور مسائل قرار می گیره. این باورها بیشتر نشأت گرفته از برداشت های اشتباه و حرف و حدیث های غیرقانونی تو جامعه است.

مهریه یک حق مالی است و جز با شرایط قانونی محدود و یا بخشش خود زن، از بین نمی رود. باورهای غلط درباره خیانت یا عدم تمکین، تاثیری بر این حق ندارند.

حالا که این باورهای غلط رو روشن کردیم، امیدوارم دیگه کسی تو این زمینه ها دچار اشتباه نشه و بتونه با آگاهی کامل از حقوق خودش، زندگی مشترکش رو اداره کنه.

نتیجه گیری

همونطور که با هم بررسی کردیم، مهریه تو قانون ایران یه حق مسلم و بسیار مهمه برای زن، که به محض جاری شدن عقد نکاح، بهش تعلق می گیره و میشه گفت جزو دارایی هاشه. موارد و شرایطی که ممکنه مهریه به زن تعلق نگیره یا کمتر بشه، واقعاً استثنایی و محدودن و الکی نیستن که هر کسی با هر بهانه ای بتونه از پرداختش شونه خالی کنه.

ما دیدیم که مهریه تو شرایطی مثل باطل بودن عقد و عدم نزدیکی، فسخ نکاح قبل از نزدیکی (البته با اون استثنای مهم عنن)، فوت یکی از زوجین قبل از تعیین مهریه و نزدیکی، طلاق قبل از نزدیکی (که مهریه نصف میشه)، بخشیدن مهریه با رضایت خود زن (در قالب ابراء یا هبه)، یا تو طلاق خلع و مبارات، ممکنه دچار تغییر بشه یا اصلاً به زن تعلق نگیره. همچنین تفاوت بین مهرالمسمی و مهرالمثل رو هم با جزئیات کامل بررسی کردیم تا بدونید هر کدوم تو چه شرایطی مطرح میشن.

یادمون باشه که باورهای غلط رایج تو جامعه مثل تاثیر خیانت یا عدم تمکین زن روی مهریه، هیچ پایه و اساس قانونی ای ندارن و نباید بهشون توجه کرد. مهریه یه حق مالی جداست و با این مسائل قاطی نمیشه.

در نهایت، میتونیم بگیم که آگاهی دقیق و درست از این قوانین برای هر دو طرف ازدواج، یعنی هم زن و هم مرد، خیلی مهمه. این آگاهی کمک میکنه که حقوق کسی پایمال نشه و جلوی خیلی از اختلافات و مشکلات بعدی تو زندگی مشترک گرفته بشه. اگه خدای نکرده تو شرایط پیچیده ای قرار گرفتید، بهترین کار اینه که با یه وکیل متخصص و باتجربه تو امور خانواده مشورت کنید تا با راهنمایی درست، بهترین تصمیم رو بگیرید و از حق و حقوق خودتون دفاع کنید.