معرفی فیلم داستان دو شهر (A Tale of Two Cities) اثر چارلز دیکنز

فیلم داستان دو شهر (A Tale of Two Cities) اثر چارلز دیکنز، یکی از محبوب ترین رمان های تاریخ ادبیات، بارها به تصویر کشیده شده است. از دوران صامت تا اقتباس های تلویزیونی مدرن، این داستان پرفراز و نشیب انقلاب فرانسه، عشق و فداکاری، الهام بخش فیلمسازان زیادی بوده و هر نسخه تلاش کرده تا روح این رمان جاودانه را به شکلی تازه به نمایش بگذارد.

رمان داستان دو شهر اثر بی نظیر چارلز دیکنز، نه تنها یکی از پرفروش ترین کتاب های تاریخ به حساب می آید، بلکه به خاطر روایت دراماتیک و عمیقش از انقلاب کبیر فرانسه و مضامین جهانی مثل عشق، فداکاری، عدالت و تحول، همیشه جایگاه ویژه ای در دل خوانندگان داشته است. همین پتانسیل دراماتیک بالا، این رمان رو به یک معدن طلای واقعی برای سینما تبدیل کرده. هر کارگردانی دلش خواسته این داستان پرکشش رو به سبک خودش روی پرده نقره ای ببره و ما هم امروز قراره حسابی بریم سراغش.

ما فقط نمی خوایم یه لیست خشک و خالی از فیلم ها رو بهتون معرفی کنیم. قرار نیست فقط بگیم کدوم فیلم کی ساخته شده و چه بازیگرانی توش بازی کردن. هدف اصلی ما اینه که با هم شیرجه بزنیم تو دل این اقتباس های سینمایی و تلویزیونی، تفاوت هاشون رو دربیاریم، نقاط قوت و ضعفشون رو کنکاش کنیم، ببینیم هر کدوم چقدر به رمان اصلی وفادار بودن و چقدر خلاقیت به خرج دادن. حتی می خوایم ببینیم کدوم سیدنی کارتن تونسته دلمون رو بیشتر بلرزونه و کدوم لوسی منت بیشتر به یادمون مونده. پس اگه هم رمان رو خوندید و هم دنبال یه تجربه بصری متفاوتید، یا حتی اگه برای اولین بار می خواید با این داستان آشنا بشید، این مقاله حسابی به کارتون میاد. شاید هم بعد از خوندن این مطالب، حسابی ترغیب بشید که برید سراغ خود رمان و از خواندنش لذت ببرید.

رمان داستان دو شهر: قلب تپنده اقتباس ها

قبل از اینکه بریم سراغ دنیای پر زرق و برق سینما و تلویزیون، بیایید یه سر به منشأ و سرچشمه این همه اقتباس بزنیم: خود رمان داستان دو شهر. چارلز دیکنز، این نابغه ادبیات انگلیسی که با قلم شگفت انگیزش تونست تصویری زنده از جامعه انگلستان رو به ما نشون بده، تو این رمان مسیر دیگه ای رو انتخاب کرد. داستان دو شهر که سال ۱۸۵۹ منتشر شد، در مقایسه با بقیه آثارش، یه کمی فرق داره. مثلاً فضای غم انگیز و تاریکش، یا اینکه ماجراش تو گذشته و بیشترش تو کشور فرانسه می گذره، اون رو از بقیه کارهای دیکنز متمایز می کنه. با این حال، مثل تمام آثارش، از خفقان و خشونت زیر پوست جامعه حرف می زنه، فقط این بار در بستر انقلاب فرانسه.

مضامین کلیدی این رمان، مثل دوگانگی بین لندن آرام و پاریس انقلابی، عشق مثلثی بین لوسی منت، چارلز دارنی و سیدنی کارتن، و البته فداکاری بی بدیل سیدنی کارتن، به قدری قوی و تأثیرگذارن که هر فیلمسازی رو وسوسه می کنن. این مضامین نه تنها برای زمان خودشون، بلکه برای هر عصر و زمانی حرف برای گفتن دارن. اگه رمان رو خونده باشید، حتماً با من هم عقیده اید که این داستان آدم رو میخکوب می کنه. خوندن رمان داستان دو شهر نه فقط یه پیش نیاز یا مکمل برای تماشای فیلم هاست، بلکه یه تجربه ادبی فراموش نشدنیه که عمق شخصیت ها و جزئیات تاریخی رو به شکلی باورنکردنی به ما نشون میده. تازه بعد از خوندن کتاب، وقتی فیلم ها رو می بینید، متوجه می شید که هر اقتباس چقدر تونسته به روح اصلی داستان نزدیک بشه یا برداشت متفاوتی ازش ارائه بده.

اولین جرقه های سینمایی: داستان دو شهر در دوران صامت

وقتی صحبت از اولین اقتباس های سینمایی می شه، باید برگردیم به دوران سینمای صامت، یعنی همون روزهایی که سینما تازه داشت راه رفتن رو یاد می گرفت. به تصویر کشیدن یه رمان پیچیده و پرجزئیات مثل داستان دو شهر تو اون دوران، واقعاً یه کار جسورانه و پر از چالش بود. اما فیلمسازها، که مجذوب این قصه شده بودن، دست به کار شدن.

داستان دو شهر (۱۹۱۱): آغاز یک سفر

اولین نسخه سینمایی از رمان دیکنز، سال ۱۹۱۱ به کارگردانی ویلیام جی. هامفری و به صورت صامت ساخته شد. این فیلم با اینکه امروز ممکنه خیلی ابتدایی به نظر برسه، اما از نظر تاریخی اهمیت زیادی داره. تصورش رو بکنید، تو اون دوران که نه صدایی بود و نه رنگی، کارگردان باید با حرکات بدن بازیگران، میمیک صورت و البته میان نویس ها، داستان پرکشش انقلاب فرانسه، عشق و فداکاری رو به بیننده منتقل می کرد. این خودش یه هنر بزرگ بود.

بازیگران اصلی این نسخه شامل ماوریس کاستلو، فلورنس ترنر و نورما تالماج می شدن. مدت زمان ۳۰ دقیقه ای فیلم هم نشون میده که چقدر مجبور بودن داستان رو فشرده و خلاصه کنن. با این حال، همین تلاش اولیه، راه رو برای اقتباس های بعدی باز کرد و ثابت کرد که داستان دو شهر چقدر پتانسیل بصری داره.

داستان دو شهر (۱۹۱۷): گامی رو به جلو؟

فقط شش سال بعد، یعنی در سال ۱۹۱۷، یه نسخه سینمایی دیگه از این رمان، باز هم به صورت صامت، به کارگردانی فرانک لوید روی پرده رفت. این نسخه با مدت زمان ۷۰ دقیقه ای، فرصت بیشتری برای روایت داستان داشت و می تونست جزئیات بیشتری رو به تصویر بکشه. بازیگرانی مثل ویلیام فارنوم و جوئل کارمن تو این فیلم نقش آفرینی کردن.

این اقتباس هم مثل نسخه قبلی، چالش های خودش رو داشت، اما احتمالاً تو روایت بصری و عمق دادن به شخصیت ها، تونسته بود گامی رو به جلو برداره. اینکه فیلمسازها تو اون دوران، اینقدر به این داستان علاقه داشتن و تلاش می کردن تا با امکانات محدودشون، اون رو به تصویر بکشن، نشون دهنده قدرت و جذابیت بی حد و حصر رمان داستان دو شهر هست. این فیلم ها، سنگ بنای اقتباس های بعدی شدن و ثابت کردن که این داستان واقعاً یه گوهر دراماتیکه.

شاهکار هالیوود: داستان دو شهر (۱۹۳۵) – تجسمی فراموش نشدنی

اگه قرار باشه از یکی از به یادماندنی ترین اقتباس های داستان دو شهر حرف بزنیم، قطعاً باید به نسخه سال ۱۹۳۵ اشاره کنیم. این فیلم که محصول کمپانی بزرگ MGM بود، به کارگردانی جک کانوی ساخته شد و تونست به سرعت جای خودش رو تو دل مخاطبان و منتقدان باز کنه و به عنوان یکی از بهترین اقتباس های این رمان شناخته بشه.

مشخصات و تیم سازنده

این نسخه با حضور ستاره های اون دوران، مثل رونالد کولمن در نقش فراموش نشدنی سیدنی کارتن، و الیزابت آلن در نقش لوسی منت، یه تیم بازیگری قدرتمند داشت. فیلمنامه رو هم دبلیو. پی. لیپسکم نوشت که بر اساس رمان دیکنز، تونست یه خط داستانی منسجم و پرکشش رو ارائه بده. موسیقی متن هم توسط هربرت استوتهارت ساخته شد که به فضای دراماتیک فیلم حسابی کمک کرد. فیلم ۱۲۳ دقیقه زمان داشت و با بودجه ای که مترو گلدوین مایر براش در نظر گرفته بود، تونست یه تولید بزرگ و باکیفیت باشه.

غرق شدن در جزئیات: تحلیل و ویژگی ها

چیزی که فیلم داستان دو شهر ۱۹۳۵ رو اینقدر خاص می کنه، وفاداری نسبی و هوشمندانه اش به رمان دیکنزه. فیلم تونسته بود هم روح اصلی داستان رو حفظ کنه و هم پتانسیل های سینمایی رو به خوبی به کار بگیره.

• وفاداری به رمان: این فیلم با اینکه مجبور بود بعضی جزئیات رو برای تطابق با قالب سینمایی حذف یا خلاصه کنه، اما تونست به خوبی مضامین کلیدی رمان، مثل فداکاری، عدالت، عشق و خشونت انقلاب رو به تصویر بکشه. ساختار سه کتاب رمان دیکنز، با هوشمندی در فیلمنامه گنجانده شد و مخاطب حس می کرد که در حال تماشای روایتی اصیل از رمانه.
• عملکرد بازیگران: مهمترین نقطه قوت این فیلم، بدون شک بازی درخشان رونالد کولمن در نقش سیدنی کارتن بود. کولمن تونست پیچیدگی های این شخصیت رو، از بی تفاوتی و الکلیسم اولیه تا فداکاری نهایی و قهرمانانه، به شکلی باورپذیر و عمیق به نمایش بذاره. دیالوگ های پایانی سیدنی کارتن در زیر گیوتین، که از معروف ترین جملات ادبیات انگلیسی هستند، با بازی کولمن به اوج خودش رسید و اشک رو از چشم خیلی ها سرازیر کرد. الیزابت آلن هم در نقش لوسی منت، تونست معصومیت و مهربانی این شخصیت رو به خوبی نشان دهد.
• کارگردانی و فضاسازی: جک کانوی با کارگردانی دقیقش، فضای پاریس و لندن انقلابی رو به شکلی تأثیرگذار خلق کرد. صحنه های مربوط به شورش ها و گیوتین، با وجود محدودیت های اون زمان، حس وحشت و بی رحمی انقلاب رو به خوبی منتقل می کردن. طراحی صحنه، لباس ها و فیلمبرداری همگی دست به دست هم دادن تا یک تصویر تاریخی و دراماتیک از این داستان رو بسازن.

پس لرزه های موفقیت: بازخوردها و میراث

فیلم داستان دو شهر ۱۹۳۵ هم از نظر منتقدین و هم از نظر تجاری موفقیت بزرگی به دست آورد. منتقدان بازی کولمن و کارگردانی کانوی رو ستایش کردن و فیلم به عنوان یکی از بهترین اقتباس های ادبی تاریخ سینما شناخته شد. این فیلم نه تنها به ماندگاری داستان دیکنز کمک کرد، بلکه تصویر سیدنی کارتن با بازی رونالد کولمن، برای سال ها به نماد این شخصیت تبدیل شد. این نسخه حتی نامزد دو جایزه اسکار هم شد: بهترین فیلم و بهترین تدوین.

فداکاری سیدنی کارتن در این فیلم به قدری تأثیرگذار است که حتی پس از سال ها تماشا، بارها مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد و این شاهکار را به یکی از ماندگارترین اقتباس ها از رمان دیکنز تبدیل می کند.

این موفقیت باعث شد که عموم مردم، تصویر زنده ای از داستان دو شهر رو به چشم ببینن و اون رو با نسل های بعدی هم به اشتراک بذارن. همین الان هم اگه از خیلی ها بپرسید بهترین اقتباس از این رمان چیه، احتمالاً به نسخه سال ۱۹۳۵ اشاره می کنن.

نگاه بریتانیایی: داستان دو شهر (۱۹۵۸) – واقع گرایی در قاب سیاه و سفید

بیست و سه سال بعد از شاهکار هالیوودی، این بار نوبت به سینماگران بریتانیایی رسید تا برداشت خودشون رو از داستان دو شهر ارائه بدن. فیلم داستان دو شهر (۱۹۵۸) به کارگردانی رالف توماس، یک اقتباس متفاوت و البته جسورانه بود که با رویکردی واقع گرایانه تر و در فضایی سیاه و سفید، تلاش کرد تا عمق جدیدی به این داستان ببخشه.

اطلاعات کلیدی و پشت صحنه

این فیلم بریتانیایی با بازی درک بوگارد در نقش سیدنی کارتن و دوروتی توتین در نقش لوسی منت، یه تیم بازیگری قوی داشت. بازیگران دیگه ای مثل سسیل پارکر، کریستوفر لی و دونالد پلیسنس هم تو این فیلم حضور داشتن که همگی به غنای اثر اضافه کردن. رالف توماس، کارگردان، تصمیم گرفت فیلم رو سیاه و سفید بسازه، تصمیمی که در اون دوران، یعنی اواخر دهه ۵۰ میلادی که فیلم های رنگی در حال اوج گرفتن بودن، واقعاً یه انتخاب هنری و شجاعانه به حساب میومد.

فیلمنامه رو تی. ئی. بی. کلارک نوشته بود و سعی کرده بود تا حد امکان به رمان وفادار بمونه. مدت زمان فیلم ۱۱۷ دقیقه بود و با وجود سیاه و سفید بودنش، به عنوان یکی از پرهزینه ترین تولیدات بریتانیایی اون سال شناخته شد.

انتخاب های هنری: چرا سیاه و سفید؟

یکی از مهمترین بحث ها درباره فیلم داستان دو شهر ۱۹۵۸، تصمیم کارگردان برای ساخت اون به صورت سیاه و سفید بود. رالف توماس معتقد بود که «کتاب داستان دو شهر به صورت سیاه و سفید نوشته شده و باید هم سیاه و سفید ساخته بشه.» این تصمیم تحت تأثیر فیلم های فرانسوی مثل «Casque d’Or» بود که تو همون دوره و با فضای مشابه، سیاه و سفید ساخته شده بودن.

درک بوگارد، بازیگر نقش سیدنی کارتن، هم در این باره گفته بود: «همه ما از ابتدا حس می کردیم که تنها راه ساخت این فیلم، به شکل مستندگونه است.» کارگردان هم اضافه کرده بود که: «به همین دلیل، تصمیم گرفتیم که اون رو رنگی نسازیم، چون این کار واقع گرایی خشن و بی پرده ای که به دنبالش بودیم رو از بین می برد.»

این انتخاب هنری، به فیلم اجازه می داد تا روی کنتراست های تیره و روشن، سایه ها و فضاسازی های عمیق تر تمرکز کنه. فضای خاکستری و تیره پاریس انقلابی و لندن مه آلود، با قاب های سیاه و سفید، حس و حال ویژه ای پیدا می کرد. این تصمیم، فیلم رو از نسخه ۱۹۳۵ هالیوودی که پر زرق و برق تر بود، متمایز می کرد و بهش یه حس اصالت و واقع گرایی می بخشید.

شخصیت پردازی و تفاوت ها

درک بوگارد در نقش سیدنی کارتن، تفسیری متفاوت از این شخصیت ارائه داد. در حالی که رونالد کولمن در نسخه ۱۹۳۵، شخصیتی تا حدی رمانتیک و کاریزماتیک از کارتن رو به تصویر کشیده بود، بوگارد به جنبه های تلخ تر و واقع گرایانه تر این شخصیت، یعنی الکلیسم و ناامیدی اولیه، بیشتر پرداخت. او تونست حس مردی شکست خورده رو به خوبی منتقل کنه که در نهایت با یه فداکاری بزرگ، معنای واقعی زندگی رو پیدا می کنه.

این نسخه بریتانیایی همچنین تلاش کرد تا تصویر دقیق تری از محیط و فرهنگ فرانسه در دوران انقلاب ارائه بده. با اینکه صحنه هایی از فیلم در فرانسه و در دره لوآر فیلمبرداری شد، اما مشکلات آب و هوایی و بودجه ای، چالش های خودش رو داشت. حتی برای تامین سیاهی لشکر، از هزاران سرباز آمریکایی که در نزدیکی اورلئان مستقر بودند، استفاده شد!

پستی و بلندی ها: نقدها و وضعیت گیشه

فیلم داستان دو شهر ۱۹۵۸ در ابتدا با نقدهای متفاوتی روبرو شد. برخی منتقدین اون رو «یه داستان ماجراجویی خوب» و «نسخه ای ساده و صادقانه» از رمان دونستن که تونسته بود پیچیدگی های داستان رو در دو ساعت جا بده. «نیویورک تایمز» اون رو «حسابی بی خون و خشک، اما با دقت زیاد» توصیف کرد. برخی دیگه هم معتقد بودن که با وجود بازی خوب بوگارد، فیلم به اندازه کافی زندگی و سرزندگی نداره.

متاسفانه، این فیلم در گیشه چندان موفق نبود و به عنوان یک شکست تجاری تلقی شد. این عدم موفقیت تا حدی به دلیل تصمیم برای ساخت فیلم به صورت سیاه و سفید بود. بتی باکس، تهیه کننده فیلم، بعدها اعتراف کرد که این تصمیم یک اشتباه بود، چون فروش فیلم به شبکه های تلویزیونی که در اون زمان فقط به فیلم های رنگی علاقه داشتن، به شدت ضربه زد. او گفت: «اون موقع رنک (کمپانی تولید) اگه می گفتم فیلم رو بنفش می خوام، قبول می کردن. چیزی که متوجه نشدیم این بود که به زودی، خیلی زیاد به فروش تلویزیونی وابسته می شیم. و اونها برای فیلم های سیاه و سفید هیچ پولی نمی دادن. برای همین ما ۱۰۰,۰۰۰ پوند رو از دست دادیم که تو اون زمان، رقم زیادی بود.»

با این حال، این فیلم هنوز هم به خاطر رویکرد هنری، بازی درخشان درک بوگارد و تلاش برای واقع گرایی در به تصویر کشیدن داستان دیکنز، مورد توجه دوستداران سینما قرار داره. برای بعضی ها، این نسخه حتی از نسخه هالیوودی هم رضایت بخش تره، چون بیشتر به روح تاریک و جدی رمان نزدیکه.

داستان دو شهر در خانه: اقتباس های تلویزیونی و فراتر از آن

بعد از نسخه های سینمایی بزرگ، نوبت به تلویزیون رسید تا از پتانسیل بالای رمان داستان دو شهر استفاده کنه. قالب تلویزیونی، با امکان پخش به صورت مینی سریال یا فیلم های بلندتر، این فرصت رو به فیلمسازها می داد تا جزئیات بیشتری از رمان دیکنز رو به تصویر بکشن و به عمق شخصیت ها بپردازن.

فیلم تلویزیونی داستان دو شهر (۱۹۸۰): فرصتی برای جزئیات بیشتر

یکی از مهم ترین اقتباس های تلویزیونی، فیلم داستان دو شهر محصول سال ۱۹۸۰ بود. این فیلم به کارگردانی جیم گودارد و با بازی کریس ساراندون در نقش سیدنی کارتن ساخته شد. از اونجایی که این نسخه برای تلویزیون ساخته شده بود، دست کارگردان برای بسط داستان و پرداختن به جزئیات بیشتری از رمان دیکنز بازتر بود.

کریگ واسون (در نقش چارلز دارنی) و آلیس کریگ (در نقش لوسی منت) هم در این فیلم نقش آفرینی کردن. این اقتباس تلویزیونی سعی کرد تا حد ممکن به خط داستانی رمان وفادار بمونه و از پتانسیل قالب تلویزیون برای ارائه یه روایت جامع تر و دقیق تر استفاده کنه. با اینکه شاید به اندازه نسخه های سینمایی شهرت پیدا نکرد، اما برای طرفداران رمان که دنبال یه اقتباس کامل تر بودن، گزینه جذابی به حساب میومد.

تفاوت ها و نوآوری ها: تو این نسخه، به خاطر زمان بیشتری که در اختیار داشتن، تونستن به جنبه های فرعی تر داستان هم بپردازن و شخصیت ها رو عمیق تر نشون بدن. این موضوع برای کسانی که رمان رو با جزئیاتش دوست دارن، خیلی مهم بود.

نکته ای کوتاه درباره سایر نسخه ها

غیر از این اقتباس های اصلی که مفصل در موردشون صحبت کردیم، داستان دو شهر چندین بار دیگه هم به شکل های مختلف به تصویر کشیده شده. گاهی به صورت مینی سریال های تلویزیونی، که فرصت بیشتری برای روایت تمام و کمال داستان رو فراهم می کنن، و حتی گاهی به صورت انیمیشن برای مخاطبان جوان تر.

مثلاً بی بی سی (BBC) هم چندین بار اقدام به ساخت مینی سریال از این رمان کرده. هر کدوم از این تلاش ها، با نگاه و تفسیری متفاوت، سعی کردن تا این داستان جاودانه رو به نسل های جدید معرفی کنن. اینکه یه رمان تا این حد مورد توجه فیلمسازها و تهیه کننده ها قرار می گیره، خودش نشون میده که داستان دو شهر چقدر قصه پرکششی داره و چقدر می تونه الهام بخش باشه. این تعدد اقتباس ها به ما نشون می ده که این داستان، ظرفیت های بی شماری برای تفسیر و بازخوانی داره و هر بار میشه از زاویه ای جدید بهش نگاه کرد.

کدام داستان دو شهر بهترین است؟ یک دوئل بین اقتباس ها

حالا که با مهم ترین اقتباس های سینمایی و تلویزیونی از داستان دو شهر آشنا شدیم، سوال اصلی اینجاست: کدومشون بهترینه؟ خب، جواب دادن به این سوال واقعاً سخته، چون هر کدوم از این فیلم ها ویژگی ها و نقاط قوت خودشون رو دارن و برای سلیقه های مختلف می تونن جذاب باشن. اما بیایید یه مقایسه جامع انجام بدیم تا شما بتونید بهترین انتخاب رو برای خودتون داشته باشید.

وفاداری در برابر تفسیر: بررسی میزان وفاداری هر اقتباس به روح و متن اصلی رمان

اینکه یه فیلم چقدر به رمان اصلی وفاداره، همیشه یه بحث داغ بین طرفداران ادبیات و سینماست.

• فیلم ۱۹۳۵ (هالیوودی): این نسخه به طور کلی به روح رمان وفاداره، اما برای حفظ ضرباهنگ سینمایی و جذابیت هالیوودی، بعضی جزئیات رو خلاصه کرده. فداکاری سیدنی کارتن به خوبی به تصویر کشیده شده و تأکید زیادی روی جنبه های رمانتیک و دراماتیک داستان داره.
• فیلم ۱۹۵۸ (بریتانیایی): این نسخه هم تلاش کرده به رمان وفادار بمونه، اما با رویکردی واقع گرایانه تر و تاریک تر. انتخاب سیاه و سفید بودن فیلم، به فضاسازی جدی و گاهی خشن رمان کمک زیادی کرده. تمرکز بیشتری روی رفقای انقلابی (دیفارژها) و جنبه های اجتماعی انقلاب فرانسه داره.
• فیلم ۱۹۸۰ (تلویزیونی): به خاطر قالب تلویزیونی و زمان بیشتر، این نسخه فرصت داشته تا به جزئیات بیشتری از رمان بپردازه و از این نظر، شاید نزدیک ترین اقتباس از نظر متن به رمان باشه. اما شاید از نظر بصری و دراماتیک، به اندازه نسخه های سینمایی پر زرق و برق نباشه.

بهترین سیدنی کارتن: مقایسه بازیگران نقش سیدنی کارتن در نسخه های مختلف

شخصیت سیدنی کارتن، قلب تپنده داستانه و بازیگران مختلفی این نقش رو به یادماندنی کردن:

1. رونالد کولمن (۱۹۳۵): برای بسیاری، کولمن بهترین سیدنی کارتن تاریخ سینماست. او تونست هم کاریزما و هم ضعف های کارتن رو به خوبی نشون بده و فداکاری نهایی اش رو به اوج احساس برسونه. بازی او در صحنه گیوتین، یک شاهکار بی بدیله.
2. درک بوگارد (۱۹۵۸): بوگارد رویکردی متفاوت داشت. کارتن او کمتر رمانتیک و بیشتر خاکستری و تلخ بود، که با فضای سیاه و سفید فیلم هماهنگی داشت. بازی او واقع گرایانه تر و عمیق تر به جنبه های درونی و ناامیدی های کارتن می پردازه.
3. کریس ساراندون (۱۹۸۰): ساراندون هم تلاش خوبی برای به تصویر کشیدن کارتن انجام داد، اما شاید نتونست به اندازه کولمن یا بوگارد، اثرگذاری عمیقی روی مخاطبان بذاره.

فضاسازی و کارگردانی: کدام فیلم بهترین تصویر را از پاریس و لندن انقلابی ارائه می دهد؟

فضاسازی در داستان دو شهر بسیار مهمه، چون دو شهر نقش های محوری در داستان دارن:

• فیلم ۱۹۳۵: با بودجه بالای MGM، صحنه ها و لباس ها پر زرق و برق و باشکوه ساخته شدن. صحنه های انقلاب پر از جمعیت و هیجانن و حس عظمت و خشونت رو خوب منتقل می کنن.
• فیلم ۱۹۵۸: با انتخاب سیاه و سفید، فضاسازی این فیلم واقع گرایانه تر و تاریک تره. پاریس انقلابی واقعاً خشن و بی رحم به نظر میاد. حس فقر و از هم پاشیدگی اجتماعی در این نسخه بیشتر به چشم می خوره.
• فیلم ۱۹۸۰: فضاسازی این نسخه بیشتر به سمت دقت تاریخی متمایله، هرچند شاید از نظر عظمت و مقیاس به پای نسخه های سینمایی نرسه.

جدول مقایسه ای: نسخه های اصلی داستان دو شهر

ویژگی	داستان دو شهر (۱۹۳۵)	داستان دو شهر (۱۹۵۸)	داستان دو شهر (۱۹۸۰)
کارگردان	جک کانوی	رالف توماس	جیم گودارد
بازیگر سیدنی کارتن	رونالد کولمن	درک بوگارد	کریس ساراندون
کشور تولید	ایالات متحده (هالیوود)	بریتانیا	ایالات متحده (تلویزیون)
رنگ/نوع تصویر	سیاه و سفید	سیاه و سفید	رنگی
لحن و سبک	دراماتیک، رمانتیک، حماسی	واقع گرایانه، تاریک تر، جدی تر	مفصل، وفادار به متن، تلویزیونی
میزان وفاداری	وفادار (با کمی خلاصه شدن)	وفادار (با تفسیری خاص)	بسیار وفادار (با جزئیات زیاد)
ماندگاری	بسیار بالا (به خاطر بازی کولمن)	بالا (به خاطر رویکرد هنری)	متوسط

تصمیم نهایی: پیشنهاد ما برای شما

انتخاب بهترین نسخه فیلم داستان دو شهر کاملاً به سلیقه و اولویت های شما بستگی داره:

• اگه طرفدار سینمای کلاسیک هالیوودید، دنبال یه درام حماسی و پر از احساس هستید و می خواید بهترین تصویر رو از سیدنی کارتن ببینید، حتماً سراغ نسخه ۱۹۳۵ برید. این فیلم یه تجربه سینمایی فراموش نشدنیه.
• اگه دنبال یه برداشت هنری تر، واقع گرایانه تر و شاید کمی تلخ تر از داستانید، و از فضاهای سیاه و سفید و بازی های عمیق خوشتون میاد، نسخه ۱۹۵۸ بریتانیایی رو از دست ندید. این فیلم با رویکرد متفاوتش، چیزهای زیادی برای ارائه داره.
• و اگه تازه دارید با داستان دو شهر آشنا می شید یا رمان رو با جزئیاتش دوست دارید و دنبال یه اقتباس کامل تر هستید که بیشتر به متن اصلی وفادار باشه، نسخه ۱۹۸۰ تلویزیونی می تونه گزینه خوبی براتون باشه.

شخصاً پیشنهاد می کنم اگه امکانش رو دارید، هر سه نسخه رو تماشا کنید. چون هر کدوم از این فیلم ها، یه نگاه جدید و یه لایه تازه به این رمان جاودانه اضافه می کنن و بهتون کمک می کنن تا عمق بیشتری از داستان دو شهر رو کشف کنید.

سخن پایانی: طنین یک داستان جاودانه

در نهایت، بعد از این گشت و گذار هیجان انگیز در دنیای اقتباس های فیلم داستان دو شهر، یه چیز کاملاً مشخصه: رمان چارلز دیکنز، مثل یه قصه کهنه اما همیشه تازه، همچنان قدرتمند و تأثیرگذاره. این داستان نه تنها تونسته آزمون زمان رو با موفقیت پشت سر بذاره، بلکه با هر اقتباس جدید، دوباره و دوباره متولد شده و با هر نسل از مخاطبان، ارتباط عمیق و تازه ای برقرار کرده.

مضامین جهانی عشق، فداکاری، عدالت، انتقام و تحول اجتماعی که دیکنز با هنرمندی خاص خودش تو دل داستان انقلاب فرانسه بافته، هنوز هم حرف های زیادی برای گفتن داره. فرقی نمی کنه که این داستان رو تو صفحات یه کتاب قدیمی بخونید، یا تو قاب سیاه و سفید هالیوود کلاسیک ببینید، یا حتی تو یه مینی سریال مدرن تلویزیونی تماشا کنید؛ داستان دو شهر همیشه روح شما رو به چالش می کشه و با شخصیت های به یادماندنی مثل سیدنی کارتن، لوسی منت و چارلز دارنی، عمیقاً درگیرتون می کنه.

حالا سوال اینجاست که آیا در آینده هم باید منتظر اقتباس های جدید از این شاهکار باشیم؟ قطعاً! مادامی که داستان های قدرتمند و مضامین انسانی، برای فیلمسازها جذاب باشن، داستان دو شهر هم هرگز از مد نمی افته. شاید نسل جدیدی از کارگردان ها، با تکنولوژی های نوین و نگاهی تازه، بتونن دوباره به این رمان نفس تازه ای ببخشن و اون رو برای مخاطبان امروزی جذاب تر از همیشه کنن.

خلاصه کلام اینکه، چه طرفدار ادبیات باشید، چه سینما دوست، یا حتی اگه فقط دنبال یه داستان خوب برای پر کردن اوقات فراغتتون می گردید، داستان دو شهر و اقتباس های سینمایی و تلویزیونی اون، همیشه آماده ان تا شما رو به یه سفر فراموش نشدنی به قلب انقلاب فرانسه و اعماق وجود انسان ببرن. حالا نوبت شماست که تصمیم بگیرید کدوم نسخه از این داستان پرکشش رو تجربه کنید. شما کدوم یکی از اقتباس های فیلم داستان دو شهر رو بیشتر دوست دارید؟ یا شاید هم خود رمان براتون جذابیت بیشتری داره؟ تجربه هاتون رو با ما به اشتراک بذارید.