معرفی فیلم لانگ لگز (Longlegs)

فیلم لانگ لگز (Longlegs)، یا همان پا دراز یا لنگ دراز، یکی از پربحث ترین و پرفروش ترین فیلم های ترسناک مستقل سال 2024 است که با داستانی مبهم و کمپین تبلیغاتی هوشمندانه اش، حسابی سروصدا به پا کرده. این فیلم، با حضور متفاوت نیکلاس کیج و سبک کارگردانی خاص آز پرکینز، ژانر وحشت رو جوری تکون داده که خیلیا رو غافلگیر کرده. اگه دنبال یه فیلم ترسناک روانشناختی هستید که فراتر از جامپ اسکرهای معمولی عمل کنه، لانگ لگز رو از دست ندید.

چی شده که فیلم لانگ لگز اینقدر مورد توجه قرار گرفته؟ ویژگی های متمایز این فیلم چیه و چطور تونسته با یه بودجه نسبتاً کم، این همه فروش داشته باشه؟ چطور نیکلاس کیج در نقشی کاملاً متفاوت ظاهر شده و مایکا مونرو به عنوان یک ملکه جیغ جدید، درخشیده؟ توی این مقاله، قراره با هم به دنیای تاریک و پر رمز و راز لانگ لگز سفر کنیم و از جزئیات ساخت تا تحلیل های عمیقش سر در بیاریم. آماده اید یه نگاه اساسی به این اثر ترسناک بندازیم؟

مروری بر عوامل سازنده و بازیگران: ستاره ها و مغزهای پشت پرده

پشت هر فیلم موفقی، یه تیم حرفه ای و با استعداد وجود داره. فیلم لانگ لگز هم از این قاعده مستثنی نیست و با عوامل سازنده و بازیگران کاربلدش، تونسته به این موفقیت برسه.

کارگردان و نویسنده: آز پرکینز (Oz Perkins)

وقتی اسم آز پرکینز میاد، خیلیا یاد فیلم های ترسناک متفاوتش می افتن. پرکینز قبلاً با فیلم هایی مثل «فوریه/دختر بلک کُت» (2015)، «من موجود زیبایی هستم که در خانه زندگی می کند» (2016) و «گرتل و هانسل» (2020) نشون داده که توی ژانر وحشت، یه امضای خاص خودشو داره. اون به جای اینکه مدام جامپ اسکر بندازه توی فیلم، روی فضای دلهره آور، وحشت روانشناختی و ساختار فرمالیستی تمرکز می کنه.

یه نکته جالب درباره آز پرکینز اینه که اون پسر آنتونی پرکینز، همون بازیگر معروف نقش نورمن بیتس تو فیلم «روانی» آلفرد هیچکاکه. خب، میشه گفت ترس توی خونش جریان داره! این پیشینه خانوادگی و ارتباطش با یکی از نمادهای ژانر وحشت، قطعاً روی سبک فیلمسازی اش بی تاثیر نبوده و به فیلم هاش یه عمق خاصی میده.

بازیگران اصلی و نقش هایشان

یکی از برگ های برنده فیلم لانگ لگز، بازیگران قوی و متفاوتی هستند که توش حضور دارن.

• مایکا مونرو در نقش لی هارکر: مایکا مونرو تو سال های اخیر حسابی توی ژانر وحشت گل کرده. از «مهمان» (The Guest) بگیر تا «او تعقیب می کند» (It Follows)، نشون داده که چقدر خوب میتونه نقش قربانیان سرسخت و باهوش رو بازی کنه. تو لانگ لگز، مونرو نقش یه مامور اف بی آی به اسم لی هارکر رو بازی می کنه که قابلیت های خاصی داره و باید دنبال یه قاتل سریالی مرموز بره. عملکردش تو این فیلم واقعاً دیدنیه و لقب ملکه جیغ جدید کاملاً برازنده شه. اون تونسته یه کاراکتر جدی و رسمی رو با یه صدای لرزان کودکانه و نگاهی محزون ترکیب کنه که یه حس دلهره ساکت اما رو به افزایش به مخاطب میده.
• نیکلاس کیج در نقش لانگ لگز: حالا می رسیم به نیکلاس کیج! کیج که دیگه نیازی به معرفی نداره و کارنامه اش پر از نقش های خاص و عجیب غریبه. اما نقشش تو Longlegs یه چیز دیگه ست. اون جوری گریم شده که تقریباً غیرقابل تشخیصه و با یه بازی فوق العاده، یه شخصیت شرور فراموش نشدنی رو خلق کرده. گریم عجیب، صدای فالش و نگاه های نافذش، همگی دست به دست هم دادن تا «پا دراز» کیج، واقعاً تو ذهن مخاطب حک بشه. جالبه که خودش گفته دیگه نقش همچین قاتل های زنجیره ای رو بازی نمی کنه، چون خشونت رو دوست نداره! همین نشون میده که این نقش چقدر براش خاص و چالش برانگیز بوده.
• سایر بازیگران کلیدی: بازیگرانی مثل بلِیر آندروود در نقش مامور ویلیام جی. کارتر و آلیشا ویت در نقش روث هارکر (مادر لی) هم نقش های مهمی دارن و به خوبی به عمق داستان کمک می کنن.

تیم تولید فیلم، از مدیر فیلمبرداری (آندرِس آروکی) گرفته تا تدوینگران و آهنگساز (زیلجی یا همون الویس پرکینز، برادر آز)، همه دست به دست هم دادن تا یه فضای بصری و شنیداری خاص و ترسناک رو برای فیلم لانگ لگز ایجاد کنن که حسابی زیرپوستی میره.

خلاصه داستان: سفری به اعماق وحشت و معما

حالا بریم سراغ قلب ماجرا، یعنی داستان فیلم پا دراز. داستان خلاصه داستان فیلم Longlegs از اینجا شروع میشه که تو دهه 1970، یه دختر تو ایالت اورگن، یه صدای مرموز رو با دوربین پولارویدش دنبال می کنه و تهش به یه مرد عجیب و غریب برمی خوره.

دو دهه بعد، یعنی تو دهه 90، ما با لی هارکر (مایکا مونرو) آشنا میشیم. لی یه مامور اف بی آیه که یه جورایی روشن بینی یا ادراک فراحسی داره. مافوقاش اونو مامور می کنن که یه پرونده قتل-خودکشی های زنجیره ای رو بررسی کنه. ماجرا از این قراره که تو هر پرونده، یه پدر خانواده، همسر و بچه هاش رو به قتل رسونده و بعد خودش رو کشته. نکته عجیب اینه که همیشه یه نامه با امضای شیطانی «پا دراز» تو صحنه جرم پیدا میشه و دست خط نامه هم به هیچ کدوم از اعضای خانواده تعلق نداره.

لی کم کم کشف می کنه که یه الگوی مرموز تو این قتل ها وجود داره: تو هر خانواده، یه دختر نه ساله هست که روز چهاردهم ماه به دنیا اومده و همه قتل ها هم شش روز قبل یا بعد از روز تولد اون دختر اتفاق افتاده! همزمان، یه ارتباط شخصی و پنهان بین لی و این پرونده آشکار میشه. روزی که لی داره با مادرش، روث، حرف می زنه، یه کارت تولد رمزآلود از «پا دراز» دریافت می کنه که بهش هشدار میده اگه منبع رمز رو فاش کنه، مادرش کشته میشه. اینجاست که سفر لی به اعماق وحشت و معمایی که ریشه هاش تو گذشته خودشه، شروع میشه.

«لنگ دراز» با استناد به این خلاصه قصه، شبیه به یکی از آن فیلم هایی به نظر می رسد که هیچ خلاقیت یا هویتِ منحصربه فردی از خودش ندارد، بلکه کلاژِ بی اصالتی است از منابعِ الهامِ کارگردانش. با این حال، فیلمساز نه تنها تمام این مولفه های آشنا را از فیلترِ زیستِ شخصی و سلیقه ی فیلمسازیِ خودش عبور داده است، بلکه همان طور که خودش هم در مصاحبه هایش گفته است، تکیه ی بیش از اندازه ی ابتدایی اش به الگویی قابل پیش بینی رویکردِ عامدانه ای بوده برای القای امنیتی کاذب به مخاطب تا منحرف شدنِ فیلم از مسیرِ آشنایش ناهنجارتر احساس شود.

راز کمپین تبلیغاتی ویروسی: چگونه لانگ لگز دنیا را ترساند؟

یکی از دلایلی که فیلم Longlegs اینقدر سر و صدا کرد و به پرفروش ترین فیلم مستقل سال تبدیل شد، کمپین تبلیغاتی بی نظیر و خلاقانه اش بود. استودیو نئون (Neon) برای این فیلم، یه استراتژی بازاریابی واقعاً متفاوت و مرموز رو پیش گرفت که حسابی کنجکاوی مخاطبا رو قلقلک داد.

مقایسه با کمپین های تبلیغاتی تاریخی فیلم های ترسناک

کمپین Longlegs یادآور کمپین های خلاقانه و نوآورانه فیلم های ترسناک قدیمی مثل «پروژه جادوگر بلر» (The Blair Witch Project) و حتی «روانی» هیچکاک بود. «جادوگر بلر» با این ادعا که تصاویرش واقعی و پیدا شده ، تونست یه موج عظیم از بحث و کنجکاوی رو توی اینترنت ایجاد کنه و با حداقل بودجه، به فروش میلیونی برسه. هیچکاک هم تو تریلر «روانی»، خودش رو به عنوان راهنمای تور مسافرخانه بیتس معرفی می کرد و یه جورایی واقعیت رو با داستان فیلم قاطی می کرد.

لانگ لگز هم همین راه رو رفت. نئون فهمید که توی عصر دیجیتال، مخاطبا دنبال یه چیز فراتر از تریلرهای معمولی هستن. اونها می خواستن مخاطب از همون اول با دنیای فیلم درگیر بشه، قبل از اینکه حتی پاشو بذاره تو سینما. این رویکرد باعث شد که هر کاربر اینترنتی، یه بازاریاب بالقوه برای فیلم بشه و با دهان به دهان شدنِ اطلاعات، کنجکاوی ها بیشتر و بیشتر بشه.

عناصر کلیدی کمپین: تیزرهای مبهم، وبسایت و شماره تلفن مرموز

کمپین تبلیغاتی Longlegs از چند تا عنصر کلیدی و هوشمندانه تشکیل شده بود که همشون برای ایجاد حس ترس از ناشناخته ها و دلهره طراحی شده بودن:

1. تیزرهای مبهم و رمزآلود: اولین تیزر فیلم، یه کلیپ 36 ثانیه ای بود با عنوان «هر سال یکی دیگه وجود داره». بدون هیچ توضیحی، دوربین روی یه عکس خانوادگی زوم می کرد و صدای ضبط شده یه پدر رو می شنیدیم که داشت هذیان میگفت و خانواده اش رو سلاخی می کرد. پر از حروف و کدهای رمزی بود که کاربران رو تشویق می کرد تا رمزگشایی کنن و بفهمند چی به چیه.
2. وبسایت «قتل های روز تولد»: یه وبسایت هم راه اندازی شد به اسم «قتل های روز تولد» که به سبک وبسایت «پروژه جادوگر بلر»، اطلاعات قربانیان لنگ دراز، عکس های صحنه های جرم و یادداشت های رمزنگاری شده قاتل رو نشون می داد. این وبسایت واقعاً حس یه پرونده واقعی رو به مخاطب منتقل می کرد و کنجکاوی ها رو چندین برابر می کرد.
3. شماره تلفن مرموز: یه شماره تلفن روی بیلبوردی تو لس آنجلس به چشم می خورد. هر کی باهاش تماس می گرفت، زمزمه های مورمورکننده نیکلاس کیج رو تو نقش لانگ لگز می شنید. این دیگه ته خلاقیت بود و حسابی ویروسی شد!
4. پنهان نگه داشتن چهره نیکلاس کیج: استودیو نئون تا آخرین لحظات، از انتشار هرگونه عکس یا ویدیویی از گریم نیکلاس کیج تو نقش «پا دراز» خودداری کرد. این کار باعث شد که انتظارات برای دیدن این شخصیت حسابی بالا بره. حتی یه کلیپ منتشر شد که نشون می داد مایکا مونرو تو اولین مواجهه اش با گریم کیج، ضربان قلبش از 76 به 170 رسیده! این خودش یه تبلیغ قوی بود که نشون می داد شخصیت چقدر ترسناکه.

تاثیر این کمپین بر ایجاد کنجکاوی و موفقیت گیشه

این رویکرد بازاریابی، که تمرکزش روی ترس بدوی انسان از ناشناخته ها بود، باعث شد Longlegs بدون تبلیغات تلویزیونی پرهزینه، به یه پدیده تبدیل بشه. این فیلم با بودجه ای حدود 10 میلیون دلار ساخته شد و کمپین بازاریابی اش هم زیر 10 میلیون دلار هزینه داشت، اما تونست بیش از 100 میلیون دلار تو گیشه جهانی بفروشه. این یعنی کمپین تبلیغاتی نه تنها موثر بود، بلکه یه بخش جدایی ناپذیر از تجربه فیلم شد و انتظارات رو حسابی بالا برد.

تحلیل هنری و مضمونی: فراتر از یک فیلم ترسناک ساده

فیلم لانگ لگز فقط یه فیلم ترسناک معمولی نیست؛ آز پرکینز یه اثر هنری و عمیق خلق کرده که پر از لایه های مضمونی و فرمی خاصه. اینجا دیگه خبری از ترس های ارزون و جامپ اسکرهای بی مورد نیست.

سبک کارگردانی و اتمسفر

پرکینز تو Longlegs یه رویکرد فرمالیستی و کنترل شده رو پیش گرفته. به جای اینکه بخواد با ترس های ناگهانی مخاطب رو بترسونه، روی دلهره زیرپوستی و وحشت روانشناختی مانور میده. قاب بندی های نامتعارف، تدوین خاص، و استفاده هوشمندانه از سکوت و صدا، یه فضای خفقان آور و پر از اضطراب ایجاد می کنه که تا عمق وجود آدم نفوذ می کنه.

تو این فیلم، پرکینز خیلی اوقات کاراکترها رو تو نماهای مدیوم یا واید نشون میده. با ترکیب بندی های متقارن و مکث های طولانی، چشم مخاطب رو مجبور می کنه که دنبال چیزی نامعلوم تو فضای خالی و تاریک پشت سر کاراکترها بگرده. اینجاست که حس پارانویای شما تحریک میشه. کاراکترها جلوی دوربین پرکینز، لخت و آسیب پذیر به نظر میان و این انتظار برای یه حمله نامعلوم، حسابی دلهره رو زیاد می کنه.

پرکینز خودش هم تایید کرده که ریتم و آهنگ کارگردانی اش، پیرو اثری مثل «تویین پیکس: آتش با من قدم بردار» دیوید لینچه. اون بعضی وقت ها برداشت های بلند رو کش میده و بعضی وقت ها هم زودتر از موقع کات میزنه؛ انگار که داره مکانیزم دفاعی غریزی کاراکترها رو برای سرکوب وحشت نشون میده.

مضامین اصلی

فیلم لانگ لگز پر از مضامین عمیق و پیچیده ست که اونو فراتر از یه فیلم ترسناک معمولی می بره:

• تاثیر گذشته و خاطرات سرکوب شده: لی هارکر تو این فیلم با گذشته ای دست وپنجه نرم می کنه که مادرش برای محافظت ازش، یه جورایی سانسور کرده. این خاطرات سرکوب شده، یه زخم عمیق تو وجود لی گذاشته و کل جهان بینی اش رو تحت تاثیر قرار داده.
• ماهیت شر، ابهام و ناشناختگی: «پا دراز» نماد شرارتیه که کاملاً مبهم و ناشناخته ست. فیلم سعی نمی کنه شر رو تعریف کنه یا توضیح بده، بلکه اونو به عنوان یه نیروی فراگیر و غیرقابل درک نشون میده که تو عمق جامعه ریشه داره و هر لحظه میتونه ظاهر بشه.
• رابطه مادر و فرزند و نقش «دروغ های محافظه کارانه»: یکی از مضامین اصلی فیلم، رابطه پیچیده لی با مادرشه. مادر لی، با دروغ های مصلحتی، سعی کرده دخترش رو از حقیقت تلخ گذشته محافظت کنه، اما این کار ناخواسته به لی آسیب زده. فیلم نشون میده که گاهی اوقات، همین دروغ های به ظاهر محافظه کارانه، می تونن ویرانگر باشن.
• قربانیان ناخودآگاه و همدستی با شیطان: فیلم این ایده رو مطرح می کنه که ممکنه بعضی وقتا، آدما ناخواسته و بدون اینکه خودشون بدونن، با شر همدست بشن. این ایده، به خصوص تو رابطه لی با لانگ لگز و نقشی که لی ناخواسته تو تکمیل نقشه های شیطانی قاتل ایفا می کنه، پررنگه.

ارجاعات سینمایی

اگه فیلم باز حرفه ای باشید، حتماً تو لانگ لگز رگه هایی از فیلم های دیگه رو پیدا می کنید. این فیلم هوشمندانه از آثار بزرگان ژانر الهام گرفته و اونا رو تو قالب خودش بازسازی کرده:

• «سکوت بره ها» (The Silence of the Lambs): شباهت لی هارکر به کلاریس استرلینگ، مامور جوان اف بی آی که دنبال یه قاتل سریالیه و رابطه مرموزش با قاتل، یادآور این شاهکاره.
• «هفت» (Se7en) و «زودیاک» (Zodiac): یادداشت های رمزی قاتل برای پلیس و فضای تاریک و پلیسی فیلم، ردپای این دو فیلم دیوید فینچر رو تو خودش داره.
• «روانی» (Psycho): با توجه به پیشینه خانوادگی آز پرکینز، ارجاع به «روانی» خیلی پررنگه. خصوصاً توئیست پایانی فیلم که عنصر «مادر» و «زیرزمین» رو با هم ترکیب می کنه، یادآور پایان بندی غافلگیرکننده هیچکاکه.
• «کاراگاه حقیقی» (True Detective): اتمسفر آخرالزمانی و نیهیلیستی، برجستگی نمادها و مناسک اوکالت، و احتمال نقش داشتن نیروهای ماوراءطبیعه تو پرونده جنایی، همه فصل اول سریال «کاراگاه حقیقی» رو به یاد میاره.

نکته قابل توجه: ارتباط مضمونی فیلم با زندگی شخصی و تراژدی های خانوادگی آز پرکینز

برای اینکه لانگ لگز رو بهتر بفهمیم، باید یه نگاهی هم به زندگی شخصی آز پرکینز بندازیم. پرکینز خودش گفته که این فیلم درباره مادرشه. پدرش، آنتونی پرکینز، تو دهه 70 مجبور شد تحت فشار محیط کارش، یه دوره «تبدیل درمانی» رو بگذرونه و گرایش جنسی واقعیش رو سرکوب کنه. بعداً با بری برنسون (مادر آز) ازدواج کرد و تو سال 1992 بر اثر بیماری ایدز فوت کرد. مادرش هم تو حادثه 11 سپتامبر کشته شد. این تراژدی های خانوادگی، عمیقاً روی آز پرکینز تاثیر گذاشته.

پرکینز میگه که مادرها داستان گوهای ماهری هستند و ممکنه برای محافظت از بچه هاشون، داستان های متفاوتی از واقعیت تعریف کنن. این دقیقاً همون چیزیه که تو رابطه لی هارکر با مادرش تو فیلم می بینیم؛ مادری که با دروغ های مصلحتی، واقعیت کودکی لی رو ازش پنهان کرده. این تجربه شخصی پرکینز از سرکوب حقیقت و پیامدهای اون، به قلب مضمونی لانگ لگز تبدیل شده.

استفاده از عروسک ها تو فیلم هم یه نماد جالبه. عروسک هایی که به ظاهر معصوم و زیبا هستن، اما نقش اسب تروا رو بازی می کنن و نیروهای شرور رو وارد خونه ها می کنن. این نشون میده که چطور چیزی که به ظاهر بی گناهه، میتونه ابزار شرارت باشه و چطور واقعیت های تلخ، ممکنه پشت یه ظاهر زیبا پنهان شده باشن.

نقد و بررسی منتقدان و امتیازات: نگاهی به واکنش ها

خب، حالا که حسابی با فضای فیلم لانگ لگز آشنا شدیم، ببینیم منتقدا چی میگن و امتیازاتش تو سایت های معتبر سینمایی چقدره. این فیلم واکنش های مختلفی رو در پی داشته، از تحسین بی سابقه تا انتقادهای جزئی.

جمع بندی نقدهای مهم از نشریات معتبر

لانگ لگز به طور کلی نقدهای مثبتی دریافت کرده و خیلی ها اونو به خاطر فضاسازی، بازی های قوی و کارگردانی منحصر به فردش تحسین کردن. اینجا یه نگاهی به چند تا از این نقدها می ندازیم:

• تلگراف | امتیاز 100 از 100: تیم روبی میگه که «تقریباً هر دو سه سال یک بار یه فیلم تریلر-ترسناک به خوبی پا دراز خلق میشه. این فیلم احتمالاً ترسناک ترین بازی کارنامه نیکلاس کیج رو تو خودش جای داده، که البته به گونه عجیبی تو زمره بامزه ترین هاش هم قرار می گیره!»
• لس آنجلس تایمز | امتیاز 100 از 100: کِیتی والش اعتقاد داره که «تنش فیلم هرگز برای لحظه ای کم نمیشه؛ البته فیلم به طنز سیاه و خشکی آغشته شده که خودش تا حدی همه چیز رو آزاردهنده تر کرده.»
• اسکرین دیلی | امتیاز 90 از 100: تیم گریئرسن میگه که «فیلم های ترسناک بی شماری حس ترس رو خلق می کنن، اما معدودی از اونا می تونن شر ملموسی رو احضار کنن که تو پا دراز شاهدش خواهید بود.»
• هالیوود ریپورتر | امتیاز 80 از 100: دیوید رونی اشاره می کنه که «اثر هراس انگیز پرکینز درباره یه قاتل زنجیره ای، ادای دینی تمام عیار به فیلم سکوت بره ها به شمار میره و به خوبی داستان یه پلیس زن جوان تازه کار رو روایت می کنه که مامور شکار قاتلی میشه که خانواده ها رو به کل قتل عام می کنه؛ اما با وجود این، پا دراز تماشاگران رو به سفر ترسناک خاص خودش می بره و تجربه پریشان کننده سیاهی رو با شیطان بی امانش برای اونا رقم می زنه.»
• ورایتی | امتیاز 70 از 100: پیتر دبروژ میگه که «پرکینز نویسنده و کارگردان با پا دراز به همون نتیجه ای دست پیدا می کنه که ما تو کودکی و پس از تماشای جسورانه فیلم هایی درباره بوگی من ها (لولوخورخوره ها) تجربه اش می کردیم: این که با چراغ های روشن به خواب می رفتیم.»
• نیویورک تایمز | امتیاز 70 از 100: جینِت کتسولیس پا دراز رو به عنوان یه فیلم هراس انگیز و صاحب سبک، یه «لذت عذاب آور» توصیف می کنه.
• رولینگ استون | امتیاز 70 از 100: دیوید فیئر اعتقاد داره که «پا دراز که سبک اون گستاخانه بر محتوایش می چربه، برداشتی متفاوت از نوع خاصی از داستان های ترسناک مدرنه. این فیلم کم تر یه تریلر درباره یه قاتل زنجیره ایه و بیش تر یه کابوس طولانی به حساب میاد.»

خیلی از منتقدا از فضاسازی خاص پرکینز، استفاده هوشمندانه اش از سکوت و تصویر برای ایجاد دلهره و البته بازی های درخشان مایکا مونرو و نیکلاس کیج تمجید کردن. اما بعضی ها هم انتقاداتی به پایان بندی فیلم و توضیحات بیش از اندازه تو بعضی بخش ها داشتن. به نظر میاد پرکینز، که تو دو پرده اول حسابی مخاطب رو تو ابهام نگه میداره، تو آخر فیلم یه جورایی لقمه رو جویده و تو دهان مخاطب میذاره و همین باعث میشه اون حس مرموز بودن و ناشناختگی تا حدودی کمرنگ بشه.

ارائه امتیازات فیلم از سایت های IMDb، متاکریتیک و راتن تومیتوز

برای یه دید کلی تر، نگاهی به امتیازات فیلم تو سایت های معروف سینمایی میندازیم:

نام سایت	امتیاز میانگین	بر اساس
IMDb	7.1 از 10	50 هزار کاربر
متاکریتیک	77 از 100	52 نقد منتقد برتر
راتن تومیتوز	7.6 از 10 (86% Fresh)	283 نقد عموم منتقدان

این امتیازات نشون میده که لانگ لگز تونسته نظر مثبت منتقدان و مخاطبان رو جلب کنه. به خصوص نمره بالا تو راتن تومیتوز و متاکریتیک نشون دهنده کیفیت هنری و موفقیت اون تو ژانر وحشته. با این حال، باید دید که آیا فیلم تونسته انتظارات بالای ناشی از کمپین تبلیغاتی بی نظیرش رو کاملاً برآورده کنه یا نه.

بخش زیادی از بودجه بازاریابی نئون صرف تبلیغ Longlegs به عنوان یکی از ترسناک ترین فیلم های دهه یا شاید تمام دوران شد. در حالی که این حرکت می تواند یک هنر بازاریابی برای باکس آفیس باشد، اما همزمان می تواند بهانه ای برای برخی از مخاطبان برای نفرت از Longlegs باشد، فقط به این دلیل که صدای فریاد نیک کیج باعث خیس شدن شلوارشان نشد.

سخن پایانی: آیا Longlegs یک کلاسیک جدید در ژانر وحشت است؟

خب، به آخر خط رسیدیم. با همه این تفاسیر و تحلیل ها، بالاخره فیلم لانگ لگز چه جایگاهی تو سینمای وحشت مدرن داره و آیا میتونه به یه کلاسیک جدید تبدیل بشه؟

بی شک، Longlegs یه فیلم معمولی تو ژانر وحشت نیست. آز پرکینز با رویکرد فرمالیستی و تمرکزش روی وحشت روانشناختی، تونسته یه تجربه منحصربه فرد رو خلق کنه. این فیلم به جای جامپ اسکرهای لحظه ای، دلهره ای عمیق و زیرپوستی رو تو وجود مخاطب میکاره که تا مدت ها بعد از تماشای فیلم هم همراهشه. استفاده هوشمندانه از صدا، تصویر و سکوت، یه اتمسفر خفقان آور و مرموز ایجاد کرده که آدم رو یاد آثار دیوید لینچ میندازه.

کمپین تبلیغاتی ویروسی و خلاقانه استودیو نئون، نقش مهمی تو دیده شدن این فیلم داشت و تونست کنجکاوی های زیادی رو ایجاد کنه. حضور نیکلاس کیج تو یه نقش متفاوت و واقعاً ترسناک، و بازی درخشان مایکا مونرو هم از نقاط قوت اصلی فیلمه. این دو بازیگر تونستن شخصیت های خودشون رو جوری زندگی کنن که باورپذیر و ملموس باشن، حتی اگه داستان به سمت مفاهیم فانتستیکالی مثل علم غیب و شیاطین بره.

از طرفی، فیلم با مضامین عمیقی مثل تاثیر گذشته سرکوب شده، ماهیت شر و رابطه پیچیده مادر و فرزند درگیر میشه. ارتباط این مضامین با زندگی شخصی خود کارگردان، یه لایه عمیق تر به فیلم میده و اونو از یه داستان صرفاً ترسناک، به یه خودزندگی نامه پنهان تبدیل می کنه. ارجاعات هوشمندانه به آثار کلاسیک ژانر مثل «سکوت بره ها»، «هفت» و «روانی» هم نشون میده که پرکینز با دانش و آگاهی کامل، دست به خلق این اثر زده.

اما همونطور که منتقدها هم اشاره کردن، پایان بندی فیلم یه نقطه ضعفه کوچیکه. پرکینز که تو بیشتر طول فیلم تو ابهام و رمز و راز غوطه می خوره، تو لحظات پایانی یه جورایی بیش از حد توضیح میده و همین باعث میشه بخشی از اون حس ناشناختگی و وحشت عمیق کمرنگ بشه. فیلم های ترسناک واقعی، اغلب تو پایان بندی، مخاطب رو با سوالات بی پاسخ و یه خلاء عمیق تنها میذارن تا کابوس بعد از تموم شدن فیلم هم ادامه پیدا کنه.

با این حال، آیا لانگ لگز یه کلاسیک جدیده؟ شاید هنوز برای این حرف زدن زوده، اما قطعاً این فیلم یه اثر برجسته و تأثیرگذار تو ژانر وحشت مدرنه که نوآوری های زیادی رو مطرح می کنه. معرفی فیلم لانگ لگز به کسانی که به دنبال یه تجربه بصری و شنیداری منحصربه فرده و از فیلم های ترسناک روانشناختی و دلهره آور لذت می برن، به شدت توصیه میشه. اگه دلتون یه کابوس طولانی و عمیق می خواد، پا دراز منتظر شماست تا به اعماق وحشت ببره تون. این فیلم شما رو وادار می کنه به چیزهایی فکر کنید که شاید هیچوقت دلتون نمی خواست.

---