آفتاب نیوز :
کودکان با صحبت کردن بی وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش های خاص خودش را دارد. در مرحله ای که کودک یاد می گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم کم مقدار صحبت کردن او بیشتر می شود. صحبت کردن و سوال پرسیدن روش هایی اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می کند و دنیای اطرافش را بیشتر می شناسد.
گرچه گاهی این صحبت کردن بی وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست وجوی راه های ساکت کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به دنبال یافتن راه حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم کم صحبت کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟
1. اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)
گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم توجهی بیش فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی است که کودک صرف نظر از محیط و اطرافیان، بی وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
2. اضطراب
اگر کودک حین صحبت کردن بی وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتار هایی مانند خجالت کشیدن یا گوشه گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می دهند.
3. هوش زیاد
صحبت کردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه ای از توانایی کلامی فوق العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
4. اوتیسم
اگر صحبت کردن بی وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکار های مقابله با پرحرفی کودکان
علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این همه سوال و جواب خسته می شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار موثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تاثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
1. تعیین کنید چه صحبت هایی نیاز به پاسخ دارند
همه حرف های کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی کردن با خودش حرف می زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف هایی که کودک خطاب به شما می گوید و سوالاتی که می پرسد، با مهربانی جواب بدهید، ولی وارد حریم صحبت کردن او با خودش یا اسباب بازی هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می گوید «من می خوام با رنگ های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
2. حدومرز تعیین کنید
به زبانی ساده و قابل فهم به کودک توضیح دهید که کار های دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی کردن و صحبت کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع می شود و وقتی مشغول کار های دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت گذراندن با کودک اختصاص می دهید، کم کم می فهمد چه زمانی وقت بازی کردن و صحبت کردن با شماست.
3. مراقب لحنتان باشید
هرگز حرف هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ وقت دست از حرف زدن برنمی داری!» باعث می شود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت زده شود.
به جای صحبت کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرف های تو هستم، اما کار های دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت کردن باعث می شود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی توانید تمام وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟
هیچ کودکی مجهز به مهارت های مختلف به دنیا نمی آید؛ ما والدین مهارت های مختلف را به آن ها می آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه ای سرگرم کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
1. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهید
به تدریج باید تحمل ساکت ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگو ها بازی کنیم». از زمان های کوتاه شروع کنید و به تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی اش کنید و به مرور اجازه دهید به تن هایی مشغول بازی کردن شود. اسباب بازی های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه اش برای بازی کردن افزایش و برای صحبت کردن بیش از حد کاهش یابد.
2. خودکنترلی را با کودک تمرین کنید
با تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرف های شما گوش کند. کتاب های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش دادن هنگام حرف زدن دیگران را از زبان شخصیت های قصه روایت کنید. حتی می توانید خودتان قصه ای جذاب بسازید و با نهی کردن پرحرفی شخصیت های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت کردن کار خوشایندی نیست.
منبع:فرتاک نیوز
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "علت صحبت کردن بی وقفه کودکان چیست؟" هستید؟ با کلیک بر روی پزشکی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "علت صحبت کردن بی وقفه کودکان چیست؟"، کلیک کنید.
