خلاصه کتاب بین دو قلمرو: خاطرات کسی که در زندگی ش وقفه ای به وجود آمد ( نویسنده سولیکا جواد )

کتاب «بین دو قلمرو» نوشته سولیکا جواد، سفر پر پیچ و خم او را از مبارزه با سرطان تا یافتن معنای زندگی بعد از آن روایت می کند؛ یک خودزندگی نامه جانانه و دلنشین که با زبانی صمیمی، حکایت آدم هایی را تعریف می کند که بین مرز سلامتی و بیماری گیر افتاده اند و دنبال راهی برای بازگشت به زندگی هستند.

داستان بین دو قلمرو فقط یک کتاب نیست؛ یک رفیق راه است برای هر کسی که با چالش های زندگی دست و پنجه نرم می کند و دنبال نور امیدی می گردد. سولیکا جواد با قلمی شیرین و دلنشین، ما را وارد دنیای خودش می کند، جایی که ترس و امید، بیماری و زندگی، دست در دست هم پیش می روند. این کتاب، همان طور که از اسمش پیداست، ما را به سفری می برد به جاهایی که شاید هیچ وقت فکر نمی کردیم وجود داشته باشند؛ بین دنیای بیمار بودن و دنیای خوب بودن، جایی که زندگی واقعی تازه شروع می شود. این مقاله برای شما نوشته شده تا حسابی با این سفر آشنا شوید و ببینید چرا این کتاب این قدر به دل آدم ها نشسته است.

۱. سفر سولیکا جواد به قلمرو بین دو قلمرو: کتاب در یک نگاه

فکرش را بکنید، زندگی تان روی دور تند افتاده و پر از آرزوها و برنامه های بزرگ است. درست وقتی قرار است پا به دنیای واقعی بگذارید و همه چیز گل و بلبل باشد، یک خبر ناگهانی کل برنامه ها را به هم می ریزد. این دقیقاً همان چیزی است که برای سولیکا جواد، نویسنده و قهرمان اصلی کتاب «بین دو قلمرو: خاطرات کسی که در زندگی ش وقفه ای به وجود آمد» (Between Two Kingdoms) اتفاق افتاد. این کتاب، یک زندگی نامه خودنوشت و واقعاً تأثیرگذار است که سولیکا جواد در آن، مسیر پر فراز و نشیب خودش را از دل بیماری سرطان تا دوباره معنا بخشیدن به زندگی روایت می کند. کتابی که خیلی زود به یکی از پرفروش های نیویورک تایمز تبدیل شد و کلی جایزه معتبر برد، آن هم به خاطر زبان صمیمی و روایتگری دلنشینش که حتی بعد از ترجمه توسط حنانه گرجی و انتشار توسط انتشارات کتاب کوله پشتی، ذره ای از عمق و جذابیتش کم نشده است.

۲. زندگی قبل از طوفان: از رؤیاپردازی تا تشخیص ناگهانی

قبل از اینکه سایه بیماری روی زندگی سولیکا بیفتد، او یک دختر جوان پر از آرزو بود. مثل خیلی از ما، در آستانه ورود به دنیای بزرگسالی و پر از هیجان، برنامه ها و رؤیاهای بزرگ داشت. سولیکا با روحیه ای ماجراجو، خودش را برای خبرنگاری جنگ در پاریس آماده می کرد و زندگی عاشقانه و پرشور خودش را شروع کرده بود. همه چیز خوب پیش می رفت و هیچ نشانی از اتفاقات ناخوشایند در آینده دیده نمی شد. اما خب، زندگی همیشه طبق برنامه ما پیش نمی رود.

جوانی پرشور و امیدهای بزرگ

سولیکا یک دانشجوی جاه طلب بود که با شور و اشتیاق دنبال اهدافش می رفت. فکرش را بکنید، ۲۳ ساله اید و حس می کنید دنیا زیر پایتان است. عاشق شده اید، آینده ای روشن در انتظار دارید و سرشار از انرژی هستید. سولیکا هم درست همین حس ها را داشت؛ می خواست خبرنگار جنگ شود و به پاریس مهاجرت کند. هدف های بزرگی در سر داشت و برای رسیدن به آن ها لحظه شماری می کرد. زندگی برایش یک ماجراجویی بی انتها به نظر می رسید و هر روزش پر از تازگی و امید بود.

شوک تشخیص: وقتی دنیا زیر و رو می شود

اما درست در اوج این خوشی ها و برنامه ریزی ها، یک خبر ناگهانی مثل پتک روی سرش فرود آمد. یک خارش ساده و خستگی مداوم، کم کم تبدیل به علائم جدی تری شد. بعد از مراجعه به پزشک و انجام آزمایش ها، تشخیص مثل یک صاعقه به زندگی اش خورد: لوسمی حاد (سرطان خون). پزشکان می گفتند فقط ۳۵ درصد شانس زنده ماندن دارد. در یک لحظه، تمام رویاها، تمام برنامه ها و تمام امیدهایی که برای آینده چیده بود، در هاله ای از ابهام فرو رفت. دنیایی که تا دیروز پر از رنگ و نور بود، حالا سیاه و سفید به نظر می رسید. سولیکا باید یاد می گرفت که دیگر یک دختر جوان با آینده ای روشن نیست، بلکه یک بیمار سرطانی است که باید برای زنده ماندن بجنگد.

۳. نبرد در بیمارستان: چهار سال در قلمرو بیماری

بعد از تشخیص، زندگی سولیکا برای چهار سال به تخت بیمارستان محدود شد. او وارد قلمرویی شد که هیچ کس دلش نمی خواهد حتی لحظه ای در آن زندگی کند؛ قلمرو بیماری. این سال ها پر از درد، رنج، تنهایی و لحظاتی بود که بارها تا مرز ناامیدی مطلق پیش رفت. اما سولیکا تسلیم نشد و با تمام وجودش برای زنده ماندن جنگید.

سختی های درمان و جدال با سرطان

شیمی درمانی های طاقت فرسا، عوارض جانبی وحشتناک داروها، و در نهایت، پیوند مغز استخوان. هر کدام از این مراحل، به اندازه کافی برای از پا درآوردن یک انسان کافی بود. سولیکا با انواع چالش های جسمی و روحی دست و پنجه نرم کرد. بدنش ضعیف شد، موهایش ریخت، و روحش بارها زخمی شد. او در این بخش از کتاب، با صداقتی مثال زدنی از دردها، ترس ها و لحظات سختش می گوید. لحظاتی که حس می کرد دیگر نمی تواند ادامه دهد، اما یک چیزی ته دلش او را به جلو هل می داد.

تنهایی و انزوا: دور از دوستان، نزدیک به خود

یکی از سخت ترین بخش های بیماری، حس تنهایی و انزوا بود. دوستانش، که تا دیروز با آن ها در پاریس برنامه ریزی می کرد، حالا نمی دانستند چطور با او ارتباط برقرار کنند. خیلی ها از کنارش رفتند، چون نمی دانستند در مواجهه با بیماری چه بگویند یا چطور رفتار کنند. این موضوع، بار عاطفی زیادی روی دوش سولیکا گذاشت. اما همین تنهایی، فرصتی برای تأمل و خودشناسی به او داد. او در این دوران، با درون خودش خلوت کرد و با ابعاد ناشناخته ای از وجودش آشنا شد. این دوران، اگرچه دردناک بود، اما سولیکا را قوی تر و عمیق تر کرد.

نوشتن، دریچه ای به امید: ستون نویسی برای نیویورک تایمز

در اوج بیماری و در تخت بیمارستان، سولیکا یک راه پیدا کرد تا از این قلمرو تاریک به دنیای بیرون وصل شود: نوشتن. او شروع به نوشتن یک ستون برای نیویورک تایمز کرد، جایی که تجربیات و احساساتش را صادقانه با خوانندگان در میان می گذاشت. این ستون ها نه تنها به او کمک کرد تا با دردها و رنج هایش کنار بیاید، بلکه به هزاران نفر دیگر که در شرایط مشابه بودند، امید و الهام بخشید. نوشتن برای سولیکا، مثل یک شریان حیاتی بود که او را به زندگی و امید وصل نگه داشت. این کار باعث شد حس کند هنوز مفید است و می تواند با وجود بیماری، تأثیرگذار باشد.

۴. بعد از سرطان: قلمرو ناشناخته زندگی پس از نجات

چهار سال گذشت. چهار سال پر از درد، مبارزه و سختی. بالاخره، سولیکا بر سرطان پیروز شد. زنگ پایان درمان نواخته شد، اما آیا واقعاً همه چیز تمام شده بود؟ یا این فقط شروع یک مبارزه جدید بود؟

پایان درمان، شروع واقعی داستان

وقتی درمان سولیکا تمام شد، او حس عجیبی داشت. حس رهایی ناقص. او دیگر بیمار نبود، اما حس خوب بودن هم نداشت. زندگی که چهار سال به تعویق افتاده بود، حالا پیش رویش بود، اما او نمی دانست چطور باید آن را از سر بگیرد. تمام انرژی اش صرف جنگیدن برای زنده ماندن شده بود، حالا باید یاد می گرفت زندگی کردن به چه معناست. این بخش از کتاب، شاید حتی عمیق تر و تأثیرگذارتر از بخش مبارزه با بیماری باشد، چون به یک چالش روحی و وجودی می پردازد که خیلی از بازماندگان بیماری های سخت با آن روبرو می شوند.

مفهوم بین دو قلمرو: نه بیمار، نه کاملا خوب

این دقیقاً همان جایی است که عنوان کتاب، بین دو قلمرو، معنا پیدا می کند. سولیکا خودش را در یک فضای میانی می دید؛ نه در قلمرو بیماران، و نه در قلمرو سلامت کامل. او بین دو جهان گیر افتاده بود. یک جهان که خاطرات درد و رنج بیماری را با خود داشت، و یک جهان جدید که نمی دانست چطور باید در آن زندگی کند. این حس، برای هر کسی که یک تجربه دگرگون کننده داشته، کاملاً قابل درک است. او باید هویت جدیدی برای خودش می ساخت، هویتی که هم شامل تجربیات گذشته اش می شد و هم به او اجازه می داد به آینده نگاه کند.

تور جاده ای: یافتن ردپای انسانیت در غریبه ها

برای پیدا کردن پاسخ به سؤالاتش، سولیکا تصمیم بزرگی گرفت. او یک سفر جاده ای در آمریکا را آغاز کرد، تا با غریبه هایی ملاقات کند که در دوران بیماری برایش نامه نوشته بودند. این سفر، فقط یک ماجراجویی نبود؛ یک جستجو برای پیدا کردن معنا، ارتباط انسانی و درک عمیق تر از خودش و جهان بود. او در این سفر، با آدم های مختلفی از هر قشر و پیشینه ای آشنا شد و فهمید که زندگی، با تمام پیچیدگی ها و دردها، پر از ارتباطات انسانی قوی و لحظات امیدبخش است.

درس های سفر: بازتعریف زندگی، مرگ و ارتباط

این سفر به سولیکا کمک کرد تا درک عمیق تری از زندگی و مرگ پیدا کند. او یاد گرفت که مرز بین بیمار بودن و خوب بودن، آن قدرها هم که فکر می کنیم مشخص نیست. بسیاری از آدم ها، هر روز در حال رفت وآمد در این دو قلمرو هستند. این تجربه ها به او نشان داد که ارتباط انسانی، همدلی و حمایت دیگران، چقدر در مسیر بهبودی و پیدا کردن معنا اهمیت دارد. سولیکا در این سفر، نه تنها غریبه ها را ملاقات کرد، بلکه خودش را هم از نو پیدا کرد. او فهمید که زندگی، حتی با تمام زخم هایش، باز هم می تواند زیبا و پر از امید باشد.

۵. تم ها و پیام های اساسی کتاب: حرف هایی از دل سولیکا

کتاب «بین دو قلمرو» پر از حرف های دل است، حرف هایی که شاید در نگاه اول ساده به نظر برسند، اما عمق زیادی دارند و می توانند دیدگاه ما را به زندگی تغییر دهند. سولیکا جواد با هر کلمه اش، به ما درس های ارزشمندی می دهد که در ادامه به چند مورد از آن ها اشاره می کنیم:

• مقاومت و امید: شاید مهم ترین پیامی که از این کتاب می گیریم، قدرت روح انسان برای مقاومت در برابر ناملایمات است. سولیکا نشان می دهد که حتی در تاریک ترین لحظات، امید می تواند مثل یک چراغ کوچک، مسیر را روشن نگه دارد. او تسلیم نشد و با تمام سختی ها جنگید.
• معنای زندگی: بعد از یک تجربه نزدیک به مرگ، سوال معنای زندگی چیست؟ پررنگ تر از همیشه می شود. سولیکا به دنبال این معنا می گردد و به ما نشان می دهد که چطور می شود بعد از یک طوفان بزرگ، دوباره برای خودمان هدف و هویت بسازیم و زندگی را با نگاهی تازه ببینیم.
• اهمیت آدم ها: در طول بیماری، سولیکا متوجه شد که حمایت و همدلی خانواده، دوستان و حتی غریبه ها، چقدر در عبور از مراحل سخت مهم است. این کتاب یادآوری می کند که ما آدم ها به هم نیاز داریم و ارتباط انسانی، یکی از بزرگترین نعمت های زندگی است.
• قبول کردن زخم ها: سولیکا بدون رودربایستی از ضعف ها، ناامیدی ها و آسیب پذیری هایش می گوید. او به ما می آموزد که قبول کردن این جنبه های انسانی، نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه بخشی از قوی شدن است. مهم این است که با خودمان روراست باشیم و اجازه دهیم زخم هایمان هم بخشی از داستان زندگی ما باشند.
• قدردانی و زیبایی: حتی در دل سخت ترین لحظات، سولیکا زیبایی ها را می بیند و بابت آن ها قدردان است. این کتاب به ما یادآوری می کند که حتی یک اتفاق کوچک، یک لبخند، یا یک طلوع آفتاب، می تواند لحظه ای از شادی و امید به ارمغان بیاورد و باید قدردان این لحظات باشیم.

۶. سولیکا جواد کیست؟ نگاهی به زندگی نویسنده

سولیکا جواد، فقط نویسنده کتاب «بین دو قلمرو» نیست؛ او یک الهام بخش واقعی است که با اراده و پشتکارش، راهی برای هزاران نفر باز کرده است. شناخت بیشتر او، کمک می کند تا عمق حرف هایش را بهتر درک کنیم.

از پرینستون تا نیویورک تایمز

سولیکا جواد در سال ۱۹۸۸ به دنیا آمد. تحصیلاتش را در دانشگاه معتبر پرینستون به پایان رساند و مدرک کارشناسی ارشد خود را در زمینه ادبیات و نویسندگی از کالج بنینگتون گرفت. او قبل از بیماری، رویای خبرنگاری جنگ را در سر داشت و با همین هدف به پاریس رفت. اما شاید تقدیر برایش راه دیگری را در نظر گرفته بود. همان طور که قبلاً گفتیم، سولیکا در دوران بیماری ستون نویس پرطرفدار نیویورک تایمز بود. این کار نه تنها به او کمک کرد با بیماری کنار بیاید، بلکه نام او را به عنوان یک نویسنده توانا مطرح کرد.

تأثیر بیماری بر مسیر زندگی

شاید بتوان گفت بیماری سرطان خون که در سال ۲۰۱۱ به سراغ سولیکا آمد، اگرچه زندگی اش را به چالش کشید، اما دیدگاه او را کاملاً متحول کرد. این تجربه، او را به سمت مسیری هدایت کرد که حالا در آن به عنوان یک نویسنده و سخنران انگیزشی، به دیگران امید می بخشد. او یاد گرفت که چطور از یک بحران بزرگ، یک فرصت برای رشد و تأثیرگذاری بسازد و تجربیاتش را با جهان در میان بگذارد.

سخنرانی و فعالیت های انگیزشی

بعد از اینکه سولیکا از بیماری نجات پیدا کرد، متوقف نشد. او تورهای انگیزشی گسترده ای را در سراسر ایالات متحده آغاز کرد. در دبیرستان ها، بیمارستان ها، دانشگاه ها و کنفرانس ها حضور پیدا کرد و کارگاه هایی برای بهبود سلامت روحی افراد برگزار نمود. او حتی در گردهمایی سرطان باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، هم فعالیت داشت و سخنرانی هایش در سازمان ملل و تد (TED Talk) مورد توجه قرار گرفت. سولیکا از تجربیاتش برای آگاهی رسانی و کمک به کسانی که در چنگال مشکلات زندگی اسیر شده اند، استفاده می کند و این، رسالت اصلی او بعد از بیماری است.

۷. چرا بین دو قلمرو را باید خواند؟

شاید بپرسید چرا باید وقت بگذارید و این کتاب را بخوانید یا حداقل خلاصه اش را مرور کنید؟ جواب ساده است: این کتاب، فراتر از یک داستان شخصی است. «بین دو قلمرو» دریچه ای به روی خودشناسی، همدلی و امید است که هر کسی می تواند از آن بهره ببرد.

الهام گرفتن برای عبور از مشکلات

زندگی همیشه چالش هایی دارد، چه بیماری باشد، چه از دست دادن عزیزان یا هر سختی دیگری. داستان سولیکا به ما نشان می دهد که چطور می توان در دل ناامیدی، نور امید را پیدا کرد و با اراده ای قوی، از سخت ترین موانع عبور کرد. خواندن این کتاب، مثل یک تلنگر است که به ما می گوید: تو هم می توانی!

درک عمیق تر از دنیای بیماران

خیلی وقت ها ما نمی دانیم آدم هایی که با بیماری های سخت درگیرند، چه روزها و شب هایی را می گذرانند. این کتاب، با صداقت تمام، ما را به دنیای درون یک بیمار می برد و از ترس ها، امیدها، تنهایی ها و مبارزاتشان می گوید. با خواندنش، همدلی مان بیشتر می شود و یاد می گیریم که چطور می توانیم بهتر از آن ها حمایت کنیم.

دعوتی به تأمل در وجود خود

وقتی سولیکا از جستجویش برای معنای زندگی بعد از بیماری می گوید، ناخودآگاه ما را هم به تأمل در مورد خودمان دعوت می کند. آیا ما واقعاً زندگی می کنیم یا فقط زنده هستیم؟ هدف ما از زندگی چیست؟ این کتاب یک فرصت است برای یک مکالمه درونی عمیق با خودمان.

افزایش همدلی و درک متقابل

«بین دو قلمرو» فقط یک داستان غم انگیز نیست، بلکه یک پلی است برای درک بهتر آدم های دور و برمان. از این به بعد، شاید وقتی کسی را دیدید که در شرایط سختی است، با درک و همدلی بیشتری به او نگاه کنید. این کتاب به ما یادآوری می کند که همه ما انسانیم و در یک کشتی نشسته ایم، پر از نقاط مشترک و دردهای یکسان.

۸. جوایز و نظرات: بازخوردها به یک اثر ماندگار

کتاب «بین دو قلمرو» آنقدر تأثیرگذار و دلنشین بوده که نه تنها در دل خوانندگان جا باز کرده، بلکه جوایز و افتخارات زیادی هم به دست آورده است. این موفقیت ها، نشان از ارزش و عمق بالای این کتاب دارد.

افتخارات و جوایز معتبر

• پرفروش نیویورک تایمز: این عنوان، به تنهایی گویای محبوبیت و فروش بالای کتاب در یکی از معتبرترین نشریات دنیاست.
• کتاب سال نیویورک تایمز، واشنگتن پست، بوک لیست و…: نشریات و منتقدان برجسته، «بین دو قلمرو» را به عنوان یکی از بهترین کتاب های سال معرفی کردند.
• نامزد جایزه ی گودریدز در بخش کتاب های خاطرات و زندگی نامه (۲۰۲۱): گودریدز، بزرگترین شبکه اجتماعی کتابخوانان، هم به این کتاب توجه ویژه ای نشان داد.

آنچه منتقدان و خوانندگان گفتند

سولیکا جواد در کتاب بین دو قلمرو در مورد یک سیر دائمی برایمان می نویسد: یک رفت و برگشت بین سلامتی و بیماری، همین طور گذشته و حال! (لس آنجلس تایمز)

این نقل قول به خوبی نشان می دهد که کتاب سولیکا چطور مرزهای بین دو حالت وجودی را در هم می شکند و یک دیدگاه تازه به ما می دهد.

کتابی زیبا، تیزبینانه و دلخراش! سولیکا جواد از احساساتی شدن پرهیز می کند اما تأثیراتی را که بیماری بر احساسات ما خواهند داشت، به خوبی تشریح می کند. (سیذارتا موکرجی، نویسنده)

این جمله بر قدرت سولیکا در بیان احساسات عمیق بدون افتادن در دام سانتی مانتالیسم تأکید دارد، چیزی که کتاب او را بسیار ارزشمند می کند.

خوانندگان هم با نظرات مثبت خود، این کتاب را تحسین کرده اند. خیلی ها می گویند با خواندن کتاب، حس همذات پنداری عمیقی پیدا کرده اند و توانسته اند با چالش های زندگی خودشان، قوی تر کنار بیایند. برخی از کاربران می گفتند که این کتاب به آن ها قدرت بخشی زیادی داده و تأثیرات عمیقی روی دیدگاهشان به زندگی گذاشته است. یکی از خوانندگان حتی نوشته بود: خوندم و اشک ریختم و قوی شدم. سرطان و بیماری شاید برای خیلیا اتفاق بیفته پس بهتره قبلش قوی بشیم. این نظرات نشان می دهد که «بین دو قلمرو» چطور توانسته به یک چراغ راهنما برای بسیاری تبدیل شود.

۹. طعمی از کتاب: بخش هایی برای لمس عمق داستان

گاهی اوقات، چند خط از دل یک کتاب، می تواند تمام حس و حال آن را به شما منتقل کند. این بخش از کتاب، جایی که سولیکا از لحظه تشخیص و واکنش های اطرافش می گوید، به خوبی صداقت و عمق نوشته های او را نشان می دهد:

ما از آن خانواده ها نیستیم که دور هم بنشینیم و گریه کنیم. آن شب وقتی به خانه رسیدیم، مادرم در کارگاهش خلوت کرد و در را بست. من خودم را در اتاقم حبس کردم. پدرم در جنگلی که نزدیک خانه مان بود پیاده روی طولانی کرد و چندین ساعت بعد با چشم های قرمز برگشت. برادرم، آدام، سال آخر کالج و در آرژانتین بود. تصمیم گرفته بودیم تا زمانی که درمورد روند درمان چیز زیادی نمی دانیم فعلاً چیزی از بیماری ام به او نگوییم. اما دربارۀ دوستانم، اصلاً نمی دانستند که حالم خوب نیست یا به آمریکا برگشته ام. هنوز در صفحۀ فیس بوکم برایم پیام می گذاشتند که هماهنگ کنیم و در پاریس همدیگر را ببینیم. همین طور که روی تختم دراز کشیده بودم یک دفعه هوس کردم که این خبر هولناک را به دیگران بگویم. با خودم فکر کردم که اگر آن را با صدای بلند بگویم، کم کم برایم واقعی می شود. گوشی را برداشتم و به جیک، یکی از دوستان بسیار صمیمی دورۀ کالجم زنگ زدم. قبل از اینکه بخواهم لغات مناسب را برای ویل پیدا کنم، به تمرین نیاز داشتم و مطمئن بودم که جیک درک می کند. اما تا همین امروز هیچ وقت ندیده ام که کسی آن قدر سریع مکالمه را تمام کند و گوشی را بگذارد. عذرخواهی کرد و گفت که کاش می توانست بیشتر صحبت کند، اما کاری دارد که باید انجام دهد. قول داد که بعداً، همان شب با من تماس بگیرد. تماس نگرفت. چند هفته ای اصلاً خبری از او نبود. اولین اتفاقی بود که به من نشان می داد سرطان برای نزدیکان آدم عذاب آور است و وقتی آدم ها نمی دانند که باید چه چیزی بگویند، معمولاً اصلاً چیزی نمی گویند. قبل از نابودی آن میزان از شهامتم که مانده بود، به ویل زنگ زدم. هنوز در مراحل اول رابطه مان بودیم. چه انتظاری داشتم؟ اینکه همه چیز را یک سو بگذارد و دوباره نقل مکان کند به اینجا، ساراتوگا، بیاید و با من و پدر و مادرم که تابه حال آن ها را ندیده است زندگی کند؟ همین طور که منتظر جواب دادن او بودم، با نفس های عمیق خودم را آرام می کردم. به او گفتم: «نتایج نمونه برداری اومد. چیزی دارم که بهش لوسمی حاد می گن.» صدایم گرفت. «اصلاً نمی دونم چی می شه. می دونم که درمورد همچین چیزی تعهدی نداریم.»

۱۰. نگاهی به جزئیات نشر کتاب

برای کسانی که دوست دارند این کتاب را تهیه کنند و با جزئیات آن آشنا شوند، اطلاعات زیر می تواند مفید باشد:

کتاب «بین دو قلمرو: خاطرات کسی که در زندگی ش وقفه ای به وجود آمد» توسط انتشارات کتاب کوله پشتی و با ترجمه حنانه گرجی به بازار آمده است. این کتاب برای اولین بار در سال 1400 یا 1401 شمسی منتشر شده و نسخه های الکترونیکی، صوتی و چاپی آن در دسترس علاقه مندان قرار دارد. این اثر معمولاً در دسته بندی کتاب های اتوبیوگرافی، خاطرات و خودسازی جای می گیرد و برای خوانندگانی که به دنبال داستان های واقعی و الهام بخش هستند، یک انتخاب عالی محسوب می شود.

نتیجه گیری: قصه امید و یک زندگی تازه

«بین دو قلمرو» فقط یک کتاب نیست، یک تجربه است؛ تجربه ای که سولیکا جواد با صداقت و شجاعت تمام آن را با ما در میان گذاشته. این کتاب، حکایت یک مبارزه جانانه با سرطان و بعد از آن، یک جستجوی عمیق برای پیدا کردن معنای زندگی در دنیای پس از بیماری است. سولیکا به ما یادآوری می کند که زندگی، با تمام زخم ها و دردهایش، باز هم می تواند زیبا، پر از امید و پر از ارتباطات انسانی باشد. او نمادی از تاب آوری و پایداری است، کسی که نشان داد حتی بعد از یک وقفه بزرگ در زندگی، می توان دوباره برخاست و قوی تر از قبل به راه ادامه داد.

اگر دنبال یک داستان واقعی هستید که دلتان را بلرزاند، چشمتان را به روی حقایق جدیدی از زندگی باز کند و به شما امید و انگیزه بدهد، حتماً «بین دو قلمرو» را بخوانید. این کتاب، دعوتی است به تأمل در معنای واقعی زندگی و قدردانی از هر لحظه ای که داریم. پس درنگ نکنید و با سولیکا در این سفر پر از چالش و پر از کشف، همراه شوید.