آگوستین و «زمان» – خبرگزاری سی تی مگ

فلسفه برای کودک 24؛

آیا زمان همان چیزی است که ساعت به ما نشان می دهد؟ شاید شما هم به این مسیله فکر کردهاید که واقعاً زمان چیست؟ آگوستین فکر می کرد که می تواند زمان را توضیح دهد.

خبرگزاری علم و فناوری سی تی مگ، آزاده پورحسینی؛ آگوستین مرد باهوشی بود که مدت ها پیش زندگی می کرد. آگوستین معتقد بود توجه به زمان می تواند کمک کند به ایده های بزرگ تری فکر کنیم، مانند اینکه چرا زمان همیشه به جلو می رود و چگونه می توانیم از زمان خود عاقلانه استفاده کنیم. بنابراین آگوستین می خواست وقتی به ساعت نگاه می کنیم چیزی بیشتر از زمان را ببینیم. او می خواست که اهمیت زمان را در زندگی خود بسنجیم.

وقت خواندن کتاب است.

وقت غذا خوردن است.

آیا زمان همان چیزی است که ساعت به ما نشان می دهد؟ شاید شما هم به این مسیله فکر کردهاید که واقعا زمان چیست؟ بچه ها این سوال فلسفی است. البته بسیار اسرارآمیز هم هست.

آگوستین فکر می کرد که می تواند زمان را توضیح دهد. شما دیروز چه کارهایی انجام دادید؟ جواب دادن به این سوال خیلی آسان است. اما اگر از شما بپرسم. دیروز کجاست؟ چه می گویید؟ ممکن است بگویید که دیروز رفته و تمام شده است.

راستی بچه ها اگر به گل نگاه نکنیم، باز هم رشد می کند؟

وقتی خواب هستیم. زمان می گذرد؟

زمان خیلی عجیب است. ممکن است وقتی غرق شادی هستید. زمان برایتان خیلی زود بگذرد اما وقتی درانتظار آمدن کسی یا چیزی هستید، زمان خیلی دیر بگذرد.

واقعاً زمان چیست؟

آگوستین معتقد بود که زمان به خودی خود وجود ندارد. زمان چیزی است که ذهن آن را به وجود می آورد و آن را با بعضی کارهای خود مرتبط می کند.

ایستگاه فکر

1-اگر همه ساعت ها از کار بیفتند. چه اتفاقی برای زمان می افتد؟

 

داستان کوتاه

روزی روزگاری کودکی 9 ساله به نام مریم که عاشق گشت و گذار در فضای باز بود در خانه ای آرام و زیبا در نزدیکی دریا زندگی می کرد. او هر روز صبح با لبخند و قلبی پر از کنجکاوی از خواب بیدار می شد.

ساعت ها با سگ محبوبش در حیاط خلوت بازی می کرد و با تخیلش دنیاهای جادویی خلق می کرد. مریم از جمع آوری سنگ های رنگارنگ، صدف های براق و گنجینه هایی که در ماجراجویی هایش پیدا کرده بود لذت می برد.

هنگامی که خورشید در حال غروب بود. او در ایوان خانه می نشست و پروانه ها را که در کنار گل های باغچه بال می زنند تماشا می کرد و به صدای پرندگان که ملودی های شیرین خود را می خوانند گوش می داد.

مریم گاهی اوقات، هنگام خواندن کتاب های مورد علاقه اش، زمان را فراموش می کرد و در داستان ها و چالش های شگفت انگیز گم می شد.

او روزی هنگام بازی، یک ساعت جیبی قدیمی را در اتاق زیر شیروانی پیدا کرد. ساعت شکسته بود، اما هنوز کار می کرد.  مریم حس کرد چیزی جادویی در دستانش دارد.

به نظر او تیک تاک ساعت ضربان قلب خود زمان بود و شگفتی هر لحظه را نشان می داد.

مریم با گذشت ایام یاد گرفت که قدر هر ثانیه را بداند، زیرا می دانست که زمان هدیه گرانبهایی است که باید آن را ارزشمند شمرد و با عزیزان گذراند. به این ترتیب، هر روزش را پر از  خاطرات زیبایی کرد تا برای همیشه در قلب او حک شود.