آقازاده واقعی – سی تی مگ

علی آقا خیلی مهربان، خیلی اخلاق مدار، متواضع و خوش برخورد بودند. یادم نمی آید که از ایشان تندخویی دیده باشم. خیلی تعهد کاری داشت، بسیاری از مواقع اضافه کاری می ایستاد و بعضی وقت ها دوسه ساعت بیشتر از وقت معمول هم کار می کرد. می گفت ممکن است که در طول روز کم کاری داشته باشم که این طور جبران می شود که نشان از تعهد کاری علی آقا بود.

به گزارش سی تی مگ، متن پیش رو گفت وگوی کیهان با همسر و دختران شهیدالقدس علی آقازاده نژاد است که در ادامه می توانید بخوانید: 

شهیدالقدس، علی آقازاده نژاد در خانواده ای شهیدپرور در 1 سی تی مگ 1356 به دنیا آمد. پدر شهید در کوره آجرپزی کار می کند و با نان حلال خود اکنون پدر سه شهید والا مقام است. شهید عباس آقازاده نژاد که در 15 سالگی به جبهه های دفاع مقدس رفت و در 8 فروردین 1366 در خرمشهر به شهادت رسید. دیگر پسرش شهید ابوالفضل آقازاده نژاد بود که در راه دفاع از حرم در سوریه در 2 آذر 1397 به شهادت رسید و در نهایت شهیدالقدس علی آقازاده نژاد که در راه آزادسازی قدس به همراه چند مستشار ایرانی دیگر در 30 دی 1402 در دمشق به شهادت رسید.

همسر شهید علی آقازاده نژاد، سرکار خانم نفیسه کرمانی که دانشجوی مامایی است در سال 79 با علی آقا ازدواج کرد و طی این مدت حدود 23 سال عاشقانه همدیگر را دوست داشتند و می گوید با اینکه غم دلتنگیِ نبود همسرش برایش بسیار سخت است ولی خوشحال است که شوهرش به آرزوی دیرینه اش که همان شهادت بود رسید. ثمره این ازدواج، 4 فرزند دختر است که آخرین دخترشان 40 روز بعد از شهادت علی آقا به دنیا آمد و نامش را زینب گذاشتند. جالب است که هر کدام از دخترها در یک مناسبت زیبا به دنیا آمده اند؛ فاطمه آقازاده نژاد دختر اول شان متولد 28 مرداد 1384 است که در روز ولادت امیرالمومنین علی علیه السلام به دنیا آمد. زهرا آقازاده نژاد دختر دوم شان در 15 آذر 1388 همزمان با عید غدیر به دنیا آمد. دختر سوم شان صالحه آقازاده نژاد نیز در 23 خرداد 1392 در روز میلاد حضرت ابوالفضل علیه السلام متولد شد و در نهایت دختر چهارمشان که حدود 40 روز بعد از شهادت پدرش به دنیا آمد زینب آقازاده نژاد است که در 7 اسفند 1402 همزمان با روز ولادت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف متولد شد. همسر و دختران شهید بسیار از پاسخ موشکی ایران به رژیم صهیونیستی خوشحال هستند و آن را غرورآفرین عنوان می کنند…

خدمت همسر و دختران شهید عزیز علی آقازاده نژاد،عرض سلام دارم و تشکر می کنیم از اینکه وقتی در اختیار ما قرار دادید! به عنوان سوال اول از همسر شهید؛ چه طور با علی آقا آشنا شدید و قبول کردید که با ایشان ازدواج کنید؟

خانم نفیسه کرمانی همسر شهید: من هم سلام عرض می کنم و از شما تشکر می کنم. خب از طریق یکی از دوستان مشترک با هم آشنا شدیم و اولین دیدار ما بر می گردد به اولین شب قدر ماه رمضان سال 79، وقتی علی آقا آمدند خواستگاری و همین که متوجه شدم از خانواده شهید هستند خیلی برای من دلگرم کننده بود و این مسیله بیشتر باعث شد قبول کنم با ایشان ازدواج کنم و در همان جلسه اول که باهم صحبت کردیم انگار هر دو متوجه شدیم که عاشق هم شدیم و برای هم هستیم و هم کفو همیم. ایشان سال آخر دانشجویی دانشگاه پاسداری امام حسین علیه السلام بودند و من دانشجوی رشته مامایی دانشگاه زنجان بودم ولی خودم علاقه داشتم بعد از ازدواج در خدمت خانواده باشم و بچه داری کنم و علی آقا هم مخالف کار کردنم نبود و این مسیله را به عهده خودم گذاشته بودند که من این طوری دوست داشتم. 

کمی از خصوصیات اخلاقی شهید علی آقازاده نژاد برای ما بگویید.

علی آقا خیلی مهربان، خیلی اخلاق مدار، متواضع و خوش برخورد بودند. یادم نمی آید که از ایشان تندخویی دیده باشم. خیلی تعهد کاری داشت، بسیاری از مواقع اضافه کاری می ایستاد و بعضی وقت ها دوسه ساعت بیشتر از وقت معمول هم کار می کرد. می گفت ممکن است که در طول روز کم کاری داشته باشم که این طور جبران می شود که نشان از تعهد کاری علی آقا بود. به شدت اهل مراعات این مسایل بود. همسرم تمام تلاشش را می کرد که رضای خدا و اهل بیت علیهم السلام را داشته باشد و شب و روز دنبال این بود. ایشان سعی می کرد همیشه دایم الوضو باشد و نمازهای خود را با طمانینه و آرامش می خواند و حتی ما بر فرض برای رفتن به جایی هم عجله هم داشتیم باز باعث نمی شد که در نماز خواندن خود عجله کند. بعد از نمازها به اهل بیت علیهم السلام سلام می دادند و هرشب قبل از خواب حتما برنامه تلاوت قرآن داشتند. در قم که بودند سعی می کردند حتما جلسات اساتید اخلاق را شرکت کنند و مقید بودند به استفاده از علما و پای درس آنها می رفتند. اهل مطالعه کتاب بود مخصوصا کتب دینی و تاریخی را زیاد مطالعه می کرد. در سوریه هم بودند با اینکه بسیار سرشلوغ بودند و شغل حساسی داشتند و محدودیت شدید زمانی داشتند ولی با این حال مطالعه کتاب را فراموش نمی کردند و یادم است که این اواخر مشغول مطالعه کتاب نصایح اخلاقی عرفانی امام خمینی(ره) بودند.

با توجه به سختی کار علی آقا و نبودن همیشگی شان برای شما سخت نبود که چند بچه داشته باشید؟ چون بعضی از خانواده ها با این شرایط سخت این مسیله را به راحتی نمی پذیرند.

خب راستش، ما خودمان بچه زیاد دوست داشتیم و نسبت به اهمیت مسیله جوانی جمعیت هم آگاه بودیم. با اینکه شغل علی آقا سخت و حساس بود ولی این باعث نشد که بچه کم داشته باشیم و خدا به ما چهار دختر داد که زینب خانم 40 روز بعد از شهادت علی آقا به دنیا آمد.

شهید آقازاده از چه زمانی به سوریه رفتند و شما چه زمانی همراه ایشان به سوریه رفتید و سخت نبود زندگی در سوریه در آن شرایط سخت جنگی و نبود امکانات آن هم با چند بچه کوچک؟

علی آقا از سال 92 به سوریه رفت و تقریبا از ابتدای جنگ سوریه حضور داشت، البته دایم در رفت و آمد بود. بالاخره تصمیم گرفتیم که همراه ایشان به سوریه برویم و آنجا زندگی کنیم. ما حدود دو سال و نیم همراه علی آقا در سوریه بودیم. احساس کردم اگر ما سوریه باشیم هم برای آرامش خودم و علی آقا بهتر است و هم برای کارشان؛ چون اگر ایشان سوریه بودند و ما ایران، جدا از دلتنگی به کارشان هم لطمه می خورد، چون باید چند وقت اونجا بودند و دوباره برمی گشتند ایران و این رفت و آمدها و فاصله افتادن ها به کارشان لطمه می زد. البته بچه ها محیط سوریه را دوست نداشتند چون هم امکانات ندارد و هم دوری از دیگر اعضای خانواده هم مشکل است.

چه طور از شهادت همسرتان مطلع شدید و کمی از احساستان در آن موقع بگویید.

ما فردای روزی که علی آقا به شهادت رسید قرار بود به ایران برگردیم، به خاطر همین یک مهمانی کوچک خداحافظی با تعدادی از خانواده های ایرانی که سوریه بودند گرفته بودم و خانم هایی که آمدند خانه ما اول به روی خودشان نیاورده بودند ولی کم کم به من گفتند… آن لحظاتی که مطلع شدم که علی آقا بالاخره به آرزوی دیرینه اش رسیده با اینکه خیلی ناراحت بودم ولی خوشحال شدم که شوهرم به آن چیزی که می خواست رسید. گاهی اوقات شوخی می کرد که خودش را در حد شهادت نمی دانست. بعد از شهادتش خدا واقعا به من صبر داد که بتوانم این دلتنگی بسیار سخت و شدید را تحمل کنم وگرنه محال بود بتوانم این فراغ را تحمل کنم. نمی گویم راحت است و واقعا خیلی سخت است نبودن ایشان ولی خدا صبر به ما داد.

شهید آقازاده خیلی با شهید سعید کریمی که در کنار هم شهید شدند رفیق بودند، کمی از این رفاقت برای ما بگویید!

بله، با اینکه کمی فاصله سنی با هم داشتند ولی خیلی با هم رفیق بودند، من چندین بار از علی آقا این جمله را شنیدم که به من می گفت آقا ابراهیم (سعید کریمی) خیلی بوی شهادت می دهد و اگر شهید بشود من خیلی شرمنده خانواده اش می شوم و اصلا نمی توانم در چشم خانواده اش نگاه کنم… این جمله را بارها از علی آقا شنیدم و بارها از آقا ابراهیم تعریف می کرد.

داستان این عکس زیبای حاج قاسم با شهید علی آقازاده که در کنار هم گرفته اند چیست؟ 

این عکس را در محل کارشان در تهران گرفتند. در واقع این عکس را بعد از جلسه ای گرفتند که در آن جلسه همسرم مسیله ای را مطرح می کند که باعث ناراحتی حاج قاسم می شود و در جلسه، حاج قاسم با علی آقا به نوعی دعوا می کند. جلسه که تمام می شود حاج قاسم می آید پیش همسرم و به علی آقا می گوید حرفت نشانه دغدغه ات است و بعد همدیگر را بغل می کنند و می بوسند و حاج قاسم می گوید پس بیا عکس هم بگیریم و این عکس را می گیرند، در واقع این عکس به پیشنهاد حاج قاسم گرفته می شود و به نوعی آشتی بعد از دعوا بود و این بزرگی حاج قاسم را می رساند.

وقتی زینب خانم دختر چهارم تان بعد از شهادت علی آقا به دنیا آمد، چه احساسی داشتید که این دفعه همسرتان در ظاهر کنارتان نیست؟

چهل روز بعد از شهادت علی آقا، زینب به دنیا آمد ولی باور کنید که هیچ وقت جای خالی همسرم را در این مدت احساس نکردم چون واقعا معتقدم شهدا زنده هستند و در این مدت به چشم دیدم که گاهی زینب بی قراری شدید می کند و گریه می کند، به همسرم توسل می کنم به سرعت آرام می شود و کاملا حضور همسرم را در کنارم حس می کنم.

فاطمه خانم دختر اول شهید آقازاده! کمی از پدرتان برای ما بگویید.

واقعا همان طور که شهید آوینی در وصف شهدا گفت که زبان قاصر و قلم ناتوان است که حال و هوای شهدارا توصیف کند. پدرم برخلاف خیلی از مردان که شاید خشک هستند، کوه احساس و عاطفه بودند و خیلی اهل ذوق بودند. با اینکه موقع تصمیم گیری اهل منطق بودند ولی در عین حال بسیار با عاطفه و با محبت بودند. بارها شده بود که مثلا غذا درست کرده بودم و می فهمیدم خوب نشده ولی پدرم می خوردند و از من تعریف می کردند که ناراحت نشوم. اگر در دو جمله کوتاه پدرم را توصیف کنم، پدرم بهترین پدر برای چهار دختر و با اخلاص ترین وگمنام ترین سردار بود. پدرم از کودکی عاشق شهدا بود چون برادر بزرگ ترش و عموی بزرگم شهید دفاع مقدس بودند و دیگر برادرش هم شهید شده بود لذا خیلی با شهدا انس خاصی داشتند. خودشان شروع کننده خیلی از فعالیت ها مخصوصا در زمینه شهدا بودند. سالها در دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد در تفحص شهدا بودند و شروع کننده تفحص شهدا در دانشگاه امام حسین علیه السلام بودند و بعد از شهادتش فهمیدیم جزء بنیانگذاران تیپ زینبیون هم بودند. اسم جهادی پدرم علی محمودوند بود که اسم رفیق شهیدش در تفحص شهدا را به عنوان اسم جهادی خودش انتخاب کرده بود…

چه طور از شهادت پدر مطلع شدید و چه احساسی داشتید؟

من در دانشگاه قم دانشجوی مهندسی رایانه هستم و آن موقع ایام امتحانات دانشگاه بود و بعد از امتحانم، گوشی ام را چک می کردم که دیدم یک نفر از آشنایان که گاهی یک ماه یک بارهم پیام می داد به من پیام داده بود که از پدرت خبری داری که با دیدن پیامش کمی نگران شدم، بلافاصله به مادرم در سوریه تماس گرفتم که آن موقع بی خبر بود. رفتم سمت مزار شهید گمنام دانشگاه و آن موقع برخلاف خیلی از مواقع که خیلی شلوغ بود اما کسی نبود. کنار مزار شهید بودم و اخبار را چک می کردم که اسم جهادی پدرم یعنی علی محمودوند را دیدم یکی از کانال ها به عنوان یکی از شهدا زده بود. خیلی گریه کردم و چون کسی نبود بلند یا زینب و یا رقیه می گفتم و بعد دو رکعت نماز خواندم و قرآن خواندم که از خودش خواستم که صبر بدهد و بعد از آن آرامش خاصی پیدا کردم. دلتنگی خیلی سخت است ولی زنده بودن پدرم را حس می کنم. شهادت پدر خیلی زیبا است چون شهید با شهادتش زنده تر می شود و تحول آفرین می شود.

کمی از حس و حالتان بعد از شنیدن خبر عملیات «وعده صادق» و پاسخ موشکی ایران به رژیم صهیونیستی برای ما بگویید.

پدرم به دست اسراییل به شهادت رسید و سالها دنبال ترور پدرم بودند… اقدام غرورآفرین موشک باران اسراییل توسط ایران نه فقط دل خانواده شهدا و مردم ایران را بلکه همه آزادگان و مدافعین مظلومین در دنیا را شاد کرد و برای ما خانواده شهدا بیشتر حس غرورآفرینی و بسیار شرینی داشت. آنها می گفتند که آمریکا و اسراییل قدرت دارند ولی با عملات «وعده صاق» مشخص شد در مقابل ما چیزی نیستند. واقعا برای ما شب شیرینی بود؛ هم برای مردم فلسطین که شبی بدون رنج خوابیدند. بدانید که همان طور که حضرت آقا فرمودند نابودی اسراییل نزدیک است و یادم است پدرم بعد از شهادت سیدرضی می گفت که این جنایت های اسراییل دست و پازدن های آخرش است. امیدواریم در مسیر شهدا باشیم و این مسیر را با قوت ادامه بدهیم و پشت سر نایب امام زمان امام خامنه ای باشیم و به زودی با نابودی رژیم صهیونیستی همه در مسجدالاقصی نماز بخوانیم.

صالحه خانم شما هم کوتاه از پدرتان بگویید و از حس و حالتان بعد از شنیدن خبر حمله موشکی ایران به اسراییل؟

صالحه آقازاده نژاد: پدرم قهرمانی دلیر و بزرگ بود و دلی سرشار از مهربانی داشت، سرداری مقتدر و با قلبی پر از احساس بود و واقعا دلتنگ پدرم هستم. من هم از حمله ایران به اسراییل بسیار خوشحال شدم و واقعا دل ما شاد شد و از سپاه تشکر می کنم.

زهرا خانم حس و حالتان بعد از شنیدن خبر حمله موشکی ایران به اسراییل چه طور بود؟ کمی از احساستان برای ما بگویید. 

زهرا آقازاده نژاد: من از حمله ایران به اسراییل بسیار شگفت زده شدم و خیلی خوشحال شدم و شاید کسی به اندازه من خوشحال نشده بود و از سپاه پاسداران تشکر می کنم و واقعا خسته نباشند چون خیلی برای امنیت و اقتدار کشور زحمت می کشند. واقعا بعد از شهادت پدرم این قدر خوشحال نشده بودم و از اینکه اسراییل ضربه خورد از ته دل بسیار خوشحال هستم و همچنین خوشحالم که کودکان فلسطینی حداقل یک شب بدون ترسیدن از حمله رژیم صهیونیستی با آرامش خوابیدند. خیلی خوشحال شدم که ایران پاسخ رژیم صهیونیستی را داد و ما اینکه از کمترین امکاناتمان استفاده کردیم و صهیونیست ها از بیشترین امکانات قدرت دفاعی خودشان در مقابل موشک های ما استفاده کردند اما ما توانستیم ضربه بزرگی به آنها بزنیم.

چه احساسی بعد از شهادت پدرتان پیدا کردید؟ کمی از فضای بعد از شهادت پدرتان بگویید.

من افتخار می کنم که در خانواده ای متولد شده ام که نسل به نسلش در این بیداری مقدس نقش داشته اند.

پدرم شهید علی آقازاده نژاد، آقازاده ای گمنام بود که در سایه کرامت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها تربیت یافت و به تعالی رسید…مردم ما شاید نام او را نشنیده باشند ولی لشکر زینبیون و رزمندگان خطوط درگیری سوریه و عراق با رژیم منحوس صهیونیستی و منافقان و تکفیری ها او را خوب می شناختند و می شناسند…ترور هدفمند او و سایر همرزمانش به دست اشقیای زمانه نشانه ای روشن از این حقیقت است… 

اگر بخواهی با پدر چند کلمه صحبت کنید چه می گویید؟

بابای عزیزم تو به آرزوی خود رسیدی اما من با این فراق چه کنم؟ من که می دانم آتش عشق تو به شهادت تا چه حد شعله ور بود و از درد فراق عموهایم و دوستان شهیدت در دل تو خبر داشتم.

اکنون خود به گلشن راز پرکشیدی و مرا با بار سنگین رسالت زینبی گذاشتی. شنیدم پیکرت همچون صاحب نامت حضرت علی اکبر امام حسین علیه السلام ارباً اربا شد…محب همیشه باید نشانی از محبوب داشته باشد و تو چه زیبا این عشق را به نمایش گذاشتی، شهد شهادت گوارای وجودت… و از این جا به رهبر عزیزم

دل من اگر که بشکست به فدای روی ماهت

سر خم می سلامت شکند اگر سبویی

پایان خبر سی تی مگ